داستانهای کوتاه و تامل برانگیز ( نگاهی دیگر به زندگی )

[امیر عباس انصاری]

نوشته اصلی توسط fatemiii

نجار پیری خود را برای بازنشسته شدن آماده می کرد. یک روز او با صاحبکار خود موضوع را درمیان گذاشت.
پس از روزهای طولانی و کار کردن و زحمت کشیدن ، حالا او به استراحت نیاز داشت و برای پیدا کردن زمان این استراحت میخواست تا او را از کار بازنشسته کنند.صاحب کار او بسیار ناراحت شد و سعی کرد او را منصرف کند ، اما نجار بر حرفش و تصمیمی که گرفته بود پافشاری کرد.
سرانجام صاحب کار درحالی که با تأسف با این درخواست موافقت میکرد ، از او خواست تا به عنوان آخرین کار ، ساخت خانه ای را به عهده بگیرد.
نجار در حالت رودربایستی ، پذیرفت درحالیکه دلش چندان به این کار راضی نبود. پذیرفتن ساخت این خانه برخلاف میل باطنی او صورت گرفته بود.
برای همین به سرعت مواد اولیه نامرغوبی تهیه کرد و به سرعت و بی دقتی ، به ساختن خانه مشغول شد و به زودی و به خاطر رسیدن به استراحت ، کار را تمام کرد.
او صاحب کار را از اتمام کار باخبر کرد. صاحب کار برای دریافت کلید این آخرین کار به آنجا آمد.
زمان تحویل کلید ، صاحب کار آن را به نجار بازگرداند و گفت: این خانه هدیه ایست از طرف من به تو به خاطر سالهای همکاری!
نجار، یکه خورد و بسیار شرمنده شد. در واقع اگر او میدانست که خودش قرار است در این خانه ساکن شود، لوازم و مصالح بهتر و تمام مهارتی که در کار داشت را برای ساخت آن بکار می برد. یعنی کار را به صورت دیگری پیش میبرد.
این داستان ماست. ما زندگیمان را می سازیم. هر روز میگذرد.گاهی ما کمترین توجهی به آنچه که می سازیم نداریم ، پس در اثر یک شوک و اتفاق غیرمترقبه میفهمیم که مجبوریم در همین ساخته ها زندگی کنیم.
اگر چنین تصوری داشته باشید، تمام سعی خود را برای ایمن کردن شرایط زندگی خود میکنیم. فرصت ها از دست می روند و گاهی بازسازی آنچه ساخته ایم، ممکن نیست.
آری ، درست است. شما نجار زندگی خود هستید و روزها، چکشی هستند که بر یک میخ از زندگی شما کوبیده میشود. یک تخته در آن جای میگیرد و یک دیوار برپا میشود.
مراقب سلامتی خانه ای که برای زندگی خود میسازید باشید.

من از داستانهایی که توش طرز تفکر خاص با زیرکی گنجونده شده خوشم نمیاد.... اتاق فکری که این خزعبلات رو تولید میکنه باید سوزوند

البته نقد من به نوشتاره نه به شما...
و ازتون میخوام با نقد کوتاه من با انصاف مواجه بشید


صاحبکار اگه از آغاز دوران کار منصف بود و نه به خاطر اونهمه سال حق شناسی و دادن جایزه !!
که به خاطر اونهمه همکاری و دادن حق واقعی اون نجار... میخواست هدیه ای بهش بده
بهتر بود این هدیه از دسترنج خود نجار نباشه...

این دروغ و آفت و نیرنگ و صدالبته خدعه ای بیش نیست که از دسترنج خودت بهت پاداش داده بشه و باقی دسترنجت به یغما برده بشه (سازمان بازنشستگی !!!!)

میتونست صاحبکاری وجود نداشته باشه
میتونست نجار خودش پیمانکار باشه
میتونه کسی نقش دلال و چونه بزن و کارچاق کن رو بر عهده نگیره
بلکه به جای چرخش زبان و سرمایه محترمانه بره کنار نجار کار کنه و زحمت بکشه و حاصل زحمت خودشو نوش جان کنه

به اون صاحبکار میگن پیمانکار که حاصل تفکر لیبرالیسم هست نتیجه اش هم معلومه...
به طرز تفکر من هم میگن کارگری که نتیجه اش هم معلومه...

بیایید اسلام واقعی را ترویج کنیم
همه با هم.. در کنار هم نه سوار روی کول هم

اون نجار هم اگه از اول می دونست برای بازنشستگیش و نتجه سالها زحمتش چیزی مناسب به اسم بازنشستگی منصفانه کنار گذاشته میشه هرگز اینقدر سرد و خسته و مغموم بازنشسته نمیشد

[fatemiii]

دوست عزیز از نقد بسیار دل نشین ودلسوزانه ات ممنون و خوشحالم. همچنین نظرات جنابعالی را قبول دارم. اما در واقعیت کارفرمایانی وجود دارند که خیلی بیشتر از کارفرمای داستان ما حق و حقوق کارگران را ضایع میکنند واین یک واقعیت است.

[پریشان]

روزی خورشید و باد هر دو در حال گفتگو بودند و هر کدام نسبت به دیگری احساس برتری می کرد . باد به خورشید می گفت : من از تو قوی ترم خورشید هم ادعا میکرد که او قدرتمندتر است. گفتند بیاییم امتحان کنیم . خوب حالا چگونه ؟ دیدند مردی در حال عبور است و کتی به تن دارد. باد گفت من می توانم کت آن مرد را از تنش در آورم. خورشید گفت پس شروع کن. باد وزید و وزید. با تمام قدرتی که داشت به زیر کت مرد می کوبید. در این هنگام که مرد دید ممکن است کتش را از دست بدهد ، دکمه ی کتش را بست و با دو دستش محکم آن را چسبید. باد هر چه کرد نتوانست کت را از تنش خارج کند و با خستگی تمام رو به خورشید کرد و گفت عجب آدم سرسختی بود ، هر چه سعی کردم موفق نشدم .مطمئن هستم که تو هم نمی توانی . خورشید گفت تلاشم را می کنم وشروع کرد به تابیدن . پرتوهای پر مهرش را بر سر مرد بارید و او را گرم کرد .
مرد که تا چند لحظه قبل سعی در حفظ کت خود داشت ، متوجه شد که هوا تغییر کرده و با تعجب به خورشید نگریست . دید از آن باد خبری نیست ، احساس آرامش و امنیت کرد . با تلاش مداوم و پر مهر خورشید او نیز گرم شد و دید که دیگر نیازی به اینکه کت را به تن داشته باشد نیست . بلکه به تن داشتن آن باعث آزار و اذیت او می شود . به آرامی کت را از تن به در آورد و به روی دستانش قرار داد. باد سر به زیر انداخت و فهمید که خورشید پر مهر و محبت که پرتوهای خویش را بی منت به دیگران می بخشد از او که به زور می خواست کاری را انجام دهد بسیار قوی تر است