متن ترانه های لحظات دلتنگی ما

[T I N A]

تو مرا باور کن

لغزش اشک پریشان شده از چشم مرا باور کن

که نداند به کدام سوی روان است روان

من ندانم که چرا غرق تمنای توام

وتو پرسیدی چرا؟

آتشی هست که در سینه نهان است نهان

لحظه هایی که کنارت پر دیدار تو بود

شوق دیدار تو بود

گر بدانی که چه آید به سرش بی تو دلم

نبض رگ های دلم خشک تر از برگ خزان است خزان

کاش می شد که مرا بشناسی

آشنایی که غریبم غریب

نامم از لیلی بپرسی گویدت مجنون است

یا ز شیرین، گویدت فرهاد است

عاشقی پیشه ی من ، تویی اندیشه من

نسب وریشه مندر همان باغچه ای است

که ندانسته به آن آب محبت دادی

ومنم آن گل پیچک که به پایت پیچم وبه صد گریه وزاری گویم

تومرا ترک مکن وتو دریاب مرا

دین من دلدادگی مذهبم همدلی و یک رنگی

کاش می شد که بدانی به چه اندازه غزال،دوستت می دارم

به همان اندازه که دلم می کوبد

یا به اندازه اشکی که سرازیر شد از چشمانم

من از آن می ترسم که بیایم به درون کوچه آغوشت

وصد افسوس ببینم کوچه اش بن بست است

ودر آن هنگام است که از خدامی خواهم بدهد مرگم را

کاش می شد امشب که به خوابم آیی

واندر آن رویاها فارغ از هر جایی خوش وخرم باشیم

شاد وخوشبخت شویم

و در آن خواب گران برای هم

زیر وبم ترانه زندگی آغاز کنیم

ودر آن هنگام است که از خدا می خواهم

که نیاید صبحی نشوم من بیدار

کاش امشب باشد، کاش امشب باشد

شعر از:اسماعیل منصوری

[ساقي]

قاب شيشه..

پشت قاب شيشه پنجره اي
که شباي منو با خود مي بره
جايي که گذشته هام مثل تصوير
از تو باغش مي گذره
پشت قاب بي نفس مثل او پرنده که
دلش گرفته تو قفس
مثل يه حقيقت رفته به باد
منو با خود ميبره
مثل يه رويا توي خواب
شهر من من به تو مي انديشم
نه به تنهايي خويش
از پس شيشه تو را مي بينم
که گرفتي مرا در بر خويش
من وضو با نفس خيال تو ميگيرم
و تو را مي خوانم
و به شوق فردا که تو را خواهم ديد
چشم به راه مي مانم
تن من پاره اي از آن تن توست
و قشنگترين شباي پر ستاره شب توست



.......

[ساقي]

شب رفتنت عزیزم,هرگز از یادم نمیره

واسه هرکسی که میگم قصه شو , آتیش میگیره

دل من یه دریا خون بود ,چشم تو یه دنیا تردید

آخرین لحظه نگاهت غصه داشت باز ولی خندید

شب رفتنت یه ماهی توی خشکی رفت و جون داد

زلزله خیلی دلارو اون شب از غصه تکون داد

غما اون شب شیشه های خونه رو زدن شکستن

پا به پام عکسای نازت اومدن تا صبح نشستن

تو چرا از اینجا رفتی تو که مثل قصه هایی

گلم از چه چیزی باشه نه بدی نه بی وفایی

شب رفتنت نوشتی شدی قربونی تقدیر

نقره ی اشکای من شد دور گردنت یه زنجیر

شب تلخ رفتن تو گلدونامون اشکی بودن

قحطی سفیدی ها بود همه انگار مشکی بودن

شب رفتنت که رفتی گفتی دیگه چاره ای نیست

دیدم اون بالا ها انگار عکس هیچ ستاره ای نیست

شب رفتن تو یاسا دلمو دلداری دادن

اونا عاشقن ولیکن تنها نیستن که زیادن

بارون اون شب دستشو از سر چشمام بر نمی داشت

من تا میخواستم ببارم هرکسی میدید نمیذاشت

شب رفتن تو رفتم سراغ تنها نوارت

اون که واسه م همه چی بود , آره تنها یادگارت

سرنوشت ما یه میدون , زندگی اما یه بازی

پیش اسم ما نوشتن حقته باید ببازی

شب رفتن تو خوندن واسه من همه لالایی

یکی میگفت که غریبی یکی میگفت بی وفایی

شب رفتن تو ابرا واسه گریه کم آوردن

آشنا ها برای زخم وا شده م مرهم آوردن

شب رفتن تو تسبیح از دست گلدونا افتاد

قلب آرزوهام انگار واسه ی همیشه وایساد

شب رفتن تو غربت, جای اونجا , اینجا پیچید

دل تو بدون منظور رفت و خوشبختیمو دزدید

شب رفتن تو دیدم یکی از قناری ها مرد

فرداش اما دست قسمت اون یکی هم با خودش برد

شب رفتن تو چشمات راست راستی چه برقی داشتن

این همه آدم چرا من , پس با من چه فرقی داشتن

شب رفتنت پاشیدم همه اشکامو تو کوچه

قولتو آروم گذاشتم پیش قرآن لب طاقچه

شب رفتنت دلم رفت پیش چشمایی که خیسن

پیش شاعرا که دائم از مسافر می نویسن

شب رفتن تو دیدم تا که غم نیاد سراغت

هیچ زمون روشن نمیشه واسه ی کسی چراغت

شب رفتن تو دیدم خیلیه غمای شاعر

روی شیشه مون نوشتم می مونم به پات مسافر

برو تا همه بدونن , سفرم اینقدا بد نیست

واسه گفتن از تو اما هیچکی شاعری بلد نیست




مريم حيدرزاده

[abadani]

دوستان لطفا اسم خواننده ترانه ها را حد اقل بگذارید اینهم یکی از کارهای عالی حمیرا
آتش از دل ميكشد سر
مرغ روحم ميزند پر
عاشقم من عاشق دور از دياري

اي خداي ما غريبان
اي اميد بي نصيبان
كن نظر بر بنده چشم انتظاري

يا رب در اين سيلاب غم
غرقم كن وآسوده ام كن
يا از محبت رحمتي بر چشم اشك آلوده ام كن

اي برق هستي سوز غم آتش زدي بر خرمني
در شوره زار بي كسي كو همدمي كو همرهي

من مرغ گلزار وفا بودم
كنون بي آشيانم
در كنج اين غربت
كجا بايد مكان گيرم ندانم

اي خدا بشنو صدايم
اين فغان و واي وايم
اين خروش پر طنينم
اين سكوت خوش نوايم 2

عاشقم من عاشق چشم انتظاري
بي كس و آواره دور از دياري 2
عاشقم من عاشقم من كو پناهي 2

** آنقدر درد درون را در دل خود ريختم تا كه خود با درد هستي سوزخود آميختم
** تا جدا ماند من درمن ز هر بيگانه اي از تو هم اي عشق بي فرجام من بگريختم
** برگ زردي بودم و در تند باد حادثات بر تن هر شاخهء بي ريشه اي آويختم

با دل روشن در اين ظلمتسرا افتاده ام
نور مهتابم نور مهتابم
كه در ويرانه ها افتاده ام

سايه پرورده بهشتم سايه پرورده بهشتم
از چه گشتم صيد خاك
تيره بختي بين تيره بختي بين
كجا بودم كجا افتاده ام

ها كجا راهت پذيرم
يا كجا ياور بر آرم
برگ خشكم در كف باد صبا افتاده ام

بر من اي اي صاحب دلان رحمي كه ازغمهاي عشق 2
ها جدا افتاده ام ازدل جدا افتاده ام 2



آتش از دل ميكشد سر
مرغ روحم ميزند پر
عاشقم من عاشق دور از دياري

اي خداي ما غريبان
اي اميد بي نصيبان
كن نظر بر بنده چشم انتظاري

يا رب در اين سيلاب غم
غرقم كن وآسوده ام كن
يا از محبت رحمتي بر چشم اشك آلوده ام كن

اي برق هستي سوز غم آتش زدي بر خرمني
در شوره زار بي كسي كو همدمي كو همرهي

من مرغ گلزار وفا بودم
كنون بي آشيانم
در كنج اين غربت
كجا بايد مكان گيرم ندانم

اي خدا بشنو صدايم
اين فغان و واي وايم
اين خروش پر طنينم
اين سكوت خوش نوايم 2

عاشقم من عاشق چشم انتظاري
بي كس و آواره دور از دياري 2
عاشقم من عاشقم من كو پناهي 2

[ابریشم]

خدایا شاهد تنهایی ام باش بین غم ها تنها ناجی ام باش
پر پرواز من دیریست بسته تو بگشا و در آزادی ام باش اسیر
موج های تند خشمم تو آرام دل دریایی ام باش دل خسته
خریداری نداره تو خواهان صفای ذاتی ام باش در این آشفته
بازار محبت تو تنها شاهد ارزانی هم باش

[ابریشم]

آسمان رنگ خدا گشت بیا پر بزنیم
باغ خورشید پراز چلچله ها گشت بیا سر بزنیم
فصل مهمان شدن پنجره ها یادت هست
پشت در جای غریبیست بیا در بزنیم
یک نفر باز مرا در خود من می خواند
پر پرواز نداریم که پرپر بزنیم
باز از مزرعه من بوی علف می شنوم
جای پروانه چه خالیست بیا پر بزنی

[ابریشم]

فکر می کردیم عاشقی هم بچگیست ... اما حیف این تازه اول یک زندگیست
زندگی چیزیست شبیه یک حباب ... عشق آبادیه زیبایی در سراب
فاصله با آرزو های ما چه کرد ... کاش می شد در عاشقی هم توبه کرد !!!

[ابریشم]

من تو را به کسي هديه مي دهم که از من عاشق تر باشد و از من براي تو مهربان تر.
من تو را به کسي هديه مي دهم که صداي تو را از دور،
در خشم، در مهرباني،در دلتنگي، در خستگي،
در هزار همهمه ي دنيا، يکه و تنها بشناسد.
من تو را به کسي هديه مي دهم که راز معصوميت
گل مريم و تمام سخاوت هاي عاشقانه اين دل معصوم دريايي را بداند
؛ و ترنم دلپذير هر آهنگ، هر نجواي کوچک، برايش يک خاطره باشد.

[ابریشم]

قفسداران سکوتم را شکستند
دل دائم صبورم را شکستند
به جرم پا به پائي عشق رفتن
پرو بال عبورم را شکستند
مرا از خلوتم بيرون کشيدند
چه بي پروا حضورم را شکستند
تمنا درنگاهم موج مي زد
ولي رويای دورم راشکستند

[ابریشم]

فقط اسمي به جا مانده از آنچه بودم و هستم دلم چون دفترم

خالي قلم خشكيده در دستم گره افتاده در كارم به خود كرده
گرفتارم به جز در خود فرو رفتن چه راهي پيش رو دارم رفيقان
يك به يك رفتند مرا با خود رها كردند همه خود درد من بودند

گمان كردم كه همدردند