متن ترانه های لحظات دلتنگی ما

[nae]

یارم کو از فرامرز اصلانی

کو یارم یارم کو
نازنین نگارم کو
برده او قرارم کو
کو . . .
شمع شب تارم کو
جلوه بهارم کو


بی رخش نزارم کو
کو . . . ناز او یک سو غمم یک سو
کرده ما را عاشقی جادو


هر که را بینم بپرسم کو
کو کو یارم یارم کو . . .

[T I N A]

دلم برای کسی تنگ است...

کسی که بی من ماند

کسی که با من نیست

دلم برای کسی تنگ است

که بیاید

و به هر رفتنی پایان دهد

دلم برای کسی تنگ است

که آمد،رفت و پایان داد

کسی که من همیشه دلم برایش تنگ می شود

[ساقي]

باران که می بارد تو می آیی
باران گل باران نیلوفر

باران مهر و ماه آئینه
باران شعر و شبنم و شبدر

باران که می بارد تو در راهی
از دشت شب تا باغ بیداری

از عطر عشق و آشتی لبریز
با ابر و آب و آسمان جاری

غم می گریزد غصه می سوزد
شب می گدازد سایه می میرد

تا عطر آهنگ تو می رقصد
تا شعر باران تو می گیرد

از لحظه های تشنه دیدار
تا روزهای با توبارانی

غم می کُشد ما را تو می بینی
دل می کِشد ما را تو می دانی



...

[T I N A]

من از تو ياد گرفتم
كه تن به ياس بشويم
شبيه باغچه باشم
هميشه راست بگويم
تو رو به اشك نوشتم
كه از تو رنگ بگيرم
كه از تو سير بنوشم
دم قشنگ بگيرم

من از تو ياد گرفتم
كه بي دريغ بخندم
كه بي حساب ببوسم
كه دل به خواب ببندم
تو رو به اشك نوشتم
كه از تو رنگ بگيرم
كه از تو سير بنوشم
دم قشنگ بگيرم

من از تو ياد گرفتم
كه رخت نور بپوشم
به ضرب ساز بچرخم
به جرم عشق بجوشم
من از تو ياد گرفتم

چه كودكانه ياد گرفتم
كه ساده تر باشم
من از ترانه ياد گرفتم
كه خوش نفس باشم
چه شاعرانه ياد گرفتم
كه با خبر باشم
من از پرنده ياد گرفتم
كه بي قفس باشم

من از تو ياد گرفتم
كه رخت نور بپوشم
به ضرب ساز بچرخم
به جرم عشق بجوشم
من از تو ياد گرفتم
من از تو ياد گرفتم
كه رخت نور بپوشم
به ضرب ساز بچرخم
به جرم عشق بجوشم
به جرم عشق بجوشم
من از تو ياد گرفتم

[nae]

بازگشته از دلکش

اميد جانم ز سفر باز امد

شكر دهانم زسفر باز امد

عزيز ان كه بيخبر به ناگهان رود سفر

چو ندارد ديگر دلبندي

به لبش ننشيند لبخندي

چو غنچه سپيده دم شكفته شد لبم ز هم

كه شنيدم يارم باز امد

ز سفر غمخوارم باز امد

همچنان كه عاقبت پس از همه شب بدمد سحر

ناگهان نگار من چنان مه نو امد از سفر

همچنان كه عاقبت پس از همه شب بدمد سحر

ناگهان نگار من چنان مه نو امد از سفر

من هم پس از ان دوري بعد از غم مهجوري

يك شاخه گل بردم به برش (2)

ديدم

كه نگار من

سرخوش

ز كنار من

بگذشت و برفت بر يار دگرش(2)

اه از ان گلي كه دست من بود

خموش و يك جهان سخن بود (2)

گل كه شهره شد به بي وفايي

بديدن چنين جدايي

زغصه پاره پيرهن شد

[takdone_dokhtar]

خواستم براي از دست دادنت گريه كنم اما تمام اشكهامو براي آوردنت ريخته بودم
نيومدی
چشـم مـن گــم شـد و تـو پنجره‌ها نيومدیگـفته بـودم واسـه خـــــاطر خــــــدا نيومدی يکــی گفت شــبای مهتاب بشينم دعا کنمبـالا رفت دســـتای مـن واسـه دعــا نيومدی دلِ مـن اســير چشمای تـو شد حتی واسهايـن کــه ايـن دــيوونه رو کنی رهـــا نيومدی واســه تــو نـوشـته بـودم کـه دلــم ديـــوونتهتــو گـذاشـتی بـه حسـاب يــه خـطا نيومدی يکی گفت اوّل راه ســخت مجـــنونی هنــوزســـر گذاشـــتم بــه دل بــــيابـونا نــــيومدی يکی گفت بـــرو واســـه کـــبوترا دونــه بــريزدلـــــمو ريــــختم واســـه کــــبوترا نــيومدی ســـبزی زنــدگيمو بستم به غوغــای ضـريحامـــانت دادم اونـــو دســت رضــــا نــيومدی نــذرمــو نـوشتمش رو گُـــــلا تــا يـــادم نــرهنــذرا رو يکــی يکــی کـــــردم ادا نـــيومدی گـفته بــودم يــه کســــی بــياد بگه آخـرشهلااقـــــل بــــيا بـــــرای يــه نگــــــا نـــيومدی گفته بــودن بــــيا از عشـق تـو ديــوونه شدهلااقـــل بــــرای خــــــاطر شـــــــفا نـــيومدی آشِــــناتـرين غــــريبه‌ای تـــو قــصّه‌های مـنمـــنو کُشـتی تــو غــــريبِ آشــــنا نــيومدی ديدمت رد می‌شـدی از کـوچه‌های خـــاطرهالتـــماست کــردمــو گـفتم بـــيا، نـــيومدي؟ خوبيا تموم می شن می رن يه جا تو خاطرهمـثِ تــــو رفـتی سـراغِ خــوبيا نـــيومدی نمی‌گم بــيا، اگـــه دوس نــداری بــياي، نـیالااقـــــل فقط بـهـم بگـــــو چــــرا نـــيومدي؟

[behnam5555]

من از قصه زندگي ام نمي ترسم

من از بي تو بودن به ياد تو زيستن و تنها از خاطرات گذشته تغذيه کردن مي ترسم.

اي بهار زندگي ام

اکنون که قلبم مالا مال از غم زندگيست

اکنون که باهايم توان راه رفتن ندارد

برگرد

باز هم به من ببخش احساس دوست داشتن جاودانه را

باز هم آغوش گرمت را به سويم بگشا

باز هم شانه هايت را مرحمي برايم قرار بده.

بگزار در آغوشت آرامش را به دست آورم

بدان که قلب من هم شکسته

بدان که روحم از همه دردها خسته شده.

اين را بدان که با آمدنت غم براي هميشه من را ترک خواهد کرد.

بس برگرد که من به اميد ديدار تو زنده ام

[T I N A]

حالم بد میشه از این همه حس متناقض.
از دلسوزی های مکرر
از ندیدن خودم
از اینکه ای وای نکنه الان ناراحت شه
از اینکه تنها کسی که بهش فکر نمی کنم خودمم!

[فرگل]

دو پنجره



توی یک دیوار سنگی دوتا پنجره اسیرن

دوتا خسته دوتا تنها یکیشون تو یکیشون من

دیوار از سنگ سیاه سنگ سردو سخت خارا

زده قفل بی صدایی به لبای خسته ی ما

نمی تونیم که بجنبیم زیر سنگینی دیوار

همه ی عشق منو تو قصه است قصه ی دیدار

همیشه فاصله بوده بین دستای منو تو

با همین تلخی گذشته شب و روزای منو تو

راه دوری بین ما نیست اما باز اینم زیاده

تنها پیوند منو تو دست مهربون باده

ما باید اسیر بمونیم زنده هستیم تا اسیریم

باسه ما رهایی مرگه تا رها بشیم میمیریم

کاشکی این دیوار خرابشه منو تو باهم بمیریم

توی یک دنیای دیگه دستای همو بگیریم

شاید اونجا توی دلها درد بی زاری نباشه

میون پنجره هاشون دیگه دیواری نباشه

[T I N A]

اگر کسی مرا خواست بگویید رفته باران ها را تما شا کند، و اگر اصرار کرد بگویید برای دیدن توفان ها رفته است،
و اگر باز سماجت کرد بگویید رفته است تا دیگر باز نگردد!