|
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
|
|
|
#1
09-24-2009
|
||||
|
||||
آمادگی اجتماعی و عاطفی
آمادگي اجتماعي و عاطفي
بچه‌ها معمولاً هنگام ورود به مدرسه بسيار هيجان زده هستند. آنها در مدرسه با محيطي روبه رو مي‌شوند که با محيط خانه يا حتي محيط پيش دبستان فرق دارد. در مدرسه بچه‌ها مجبورند در گروه هاي بزرگ کار کنند و با بزرگسالان جديد و بچه هاي ديگر کنار بيايند . آنها بايد توجه و محبت معلم خود را با بچه هاي ديگر تقسيم کنند. برنامه روزانه آنها نيز فرق مي‌کند. اغلب بچه‌ها ، مدرسه را با مهارت‌ها ي اجتماعي و بلوغ عاطفي آغاز نمي کنند. اين مهارت‌ها را مي‌توان با دقت و تمرين کافي آموخت. اگر از قبل فرصت هايي براي رشد برخي ويژگي‌ها در بچه‌ها فراهم شده باشد ، آنها شانس بيش تري براي کسب موفقيت در مدرسه دارند. اين ويژگي‌ها عبارتند از : *اعتماد به نفس : بچه‌ها بايد بياموزند ، نسبت به خود احساس خوبي داشته باشند و باور کنند مي‌توانند موفق شوند. بچه هايي که اعتماد به نفس بالايي دارند ، وقتي دست به کاري جديد مي‌زنند و بار اول موفق نمي شوند ، دست از تلاش بر نمي دارند. *استقلال : بچه‌ها بايد بياموزند ، کارهايشان را خود انجام دهند. *انگيزه : بچه‌ها بايد خواهان يادگيري باشند و در آنها انگيزه براي درس خواندن ايجاد شود. *کنجکاوي : بچه‌ها ذاتاً کنجکاوند و براي به دست آوردن فرصت هاي بيش تر يادگيري ، بايد همان طور کنجکاو باقي بمانند. *پشتکار : بچه‌ها بايد يادبگيرند ، کاري را که شروع کرده اند ، تمام کنند. *همکاري : بچه‌ها بايد بتوانند با بچه هاي ديگر سازگار شوند ، معناي همکاري را بفهمند و نوبت را رعايت کنند. *خويشتن داري : بچه‌ها در دوره پيش دبستاني بايد بفهمند که بعضي از رفتارها ، مانند ضرب و شتم ، ناشايست هستند و بياموزند که براي نشان دادن عصبانيت ، راه هاي خوب و بد وجود دارد. *همدلي : بچه‌ها بايد ديگران را دوست داشته باشند و ياد بگيرند به احساسات آنان اهميت بدهند. والدين حتي بيش از مدرسه و مراکزي که وظيفه مراقبت از بچه‌ها را دارند ، مي‌توانند به بچه‌ها درس همدلي بياموزند. اگر مايليد فرزندان شما چنين ويژگي هاي مثبتي پيدا کنند ، توصيه هاي زير را به کار بنديد : • مهم نيست چگونه ، اما بچه‌ها بايد حس کنند که شما از آنها مواظبت مي‌کنيد: بچه‌ها از آنچه از ديگران مي‌بينند يا مي‌شنوند ، تقليد مي‌کنند . اگر والدين ورزش کنند يا غذاي کافي بخورند ، بچه‌ها بيش تر تمايل پيدا مي‌کنند اين کارها را انجام دهند. در صورتي که والدين با ديگران با احترام رفتار کنند ، بچه‌ها نيز ياد مي‌گيرند به ديگران احترام بگذارند و اگر والدين در کارها مشارکت داشته باشند ، بچه‌ها مي‌آموزند به خواسته هاي ديگران نيز توجه کنند. • نسبت به مدرسه و يادگيري نگرش مثبت داشته باشيد : هر کودکي که پا به عرصه وجود مي‌گذارد ، محتاج کشف و يادگيري است. اگر پدر و مادر خواهان پرورش اين ويژگي‌ها در کودک خود هستند ، بايد کنجکاوي اورا تحريک کنند. نشان دادن علاقه به آنچه کودکان انجام مي‌دهند ، سبب ميشود ، آنها از دستاوردهاي خود احساس رضايت کنند. اگر والدين نسبت به رفتن فرزندشان به مدرسه هيجان زده باشند ، بچه‌ها نيز دچار اضطراب مي‌شوند. هنگامي که فرزند شما مي‌خواهد وارد مهدکودک شود ، سعي کنيد راجع به جاذبه هاي مدرسه با او صحبت کنيد . با او درباره فعاليت هاي هيجان انگيزي که در مدرسه انجام ميشود ، مانند گردش هاي علمي و کارهاي هنري سرگرم کننده ، سخن بگوييد و سعي کنيد با علاقه و اشتياق زياد درباره آنچه که او در مدرسه خواهد آموخت ، مانند : خواندن ، نوشتن ، اندازه گيري کردن و وزن کردن ، حرف بزنيد. • براي فرزند خود ، فرصت هايي براي تمرين و تکرار فراهم کنيد: سينه خيز رفتن ، اداي کلمات جديد و يا حتي نوشيدن يک فنجان چاي ، نياز به تمرين دارد. بچه‌ها نه تنها از تکرار کارها خسته نمي شوند ، بلکه با انجام دوباره کارها آنها را ياد مي‌گيرند و اعتماد به نفس لازم را براي انجام کارهاي جديد پيدا مي‌کنند. • در زندگي فرزندتان نظم و انضباط مناسبي برقرار کنيد: همه بچه‌ها تا اندازه اي به محدوديت نياز دارند. معمولاً بچه هايي که والديني منضبط و در عين حال با محبت دارند ، از نظر مهارت هاي اجتماعي بهتر و عملکرد شان در مدرسه مثبت تر از بچه هايي است که والدين شان ، آنها را زياد محدود مي‌کنند يا کاملاً آزاد مي‌گذارند. در اين رابطه توصيه هاي زير ضروري به نظر مي‌رسند : * در ضمن اين که فعاليت هاي بچه‌ها را هدايت مي‌کنيد ، از ايجاد محدوديت هاي غير ضروري و تسلط بر اوضاع بپرهيزند. * هنگامي که از فرزند خود مي‌خواهيد کاري را انجام دهد ، برايش دلايل کافي بياوريد. براي مثال ، بگوييد : لطفاً اسباب بازی ات را از روي پله‌ها بردار ، چون ممکن است پاي کسي به آن بر خورد کند و پرت شود. نه اين که بگوييد : اين کار را انجام بده ، چون من مي‌گويم . * به صحبت هاي فرزند خود گوش دهيد تا به خواسته هاي او پي ببريد و اين که آيا به کمک خاصي نياز دارد يا نه ؟ * موقع عصبانيت ، عشق و علاقه و احترام خود را نسبت به فرزندتان نشان دهيد. از کار او انتقاد کنيد، نه از خودش . مثلاً بگوييد : من دوستت دارم ، اما اين صحيح نيست که روي ديوارها نقاشي بکشي . وقتي اين کار را انجام مي‌دهي ، من عصباني مي‌شوم. * به فرزندتان در انتخاب راه و حل مشکلات کمک کنيد. شما ممکن است از فرزند 4 ساله خود بپرسيد : چه کار کنيم که ديگر کسی به اسباب بازي هاي تو دست نزند ؟ * مثبت نگر و مشوق کودک خود باشيد. او را به خاطر کار نيک تشويق کنيد. لبخند رضايت و تشويق شما ، بيش تر از تنبيه هاي سخت ، رفتار خوب را در کودکان شکل مي‌دهد. * اجازه دهيد بچه‌ها خيلي از کارها را خودشان انجام دهند : کودکان به مراقبت زيادي نياز دارند ، ولي کم کم ياد مي‌گيرند که با انجام کارهايي مانند ، پوشيدن لباس و مرتب کردن اسباب بازي هاي خود ، مستقل شوند و اتکا به نفس خود را تقويت کنند. بسيار اهميت دارد که در هر کاري به جاي آنها تصميم گيري نکنيد و اجازه بدهيد خودشان تصميم بگيرند. به ياد داشته باشيد ، فقط زماني به آنها حق تصميم گيري بدهيد که يک راه بيش تر وجود نداشته باشد. فرزندان خود را تشويق کنيد با بچه هاي ديگر بازي کنند و درکنار بزرگ ترهايي بمانند که از اعضاي خانواده آنها نيستند. بچه هاي پيش دبستاني به خصوص به اين فرصت هاي اجتماعي بيش تر نياز دارند تا ياد بگيرند که چگونه از ديد ديگران به مسائل نگاه کنند. اگر بچه‌ها قبلاً تجربياتي از برخورد و نشست و برخاست با بزرگسالان وبچه هاي ديگر داشته باشند، با معلمان و همکلاسي هاي خود سازگاري بيش تري خواهند داشت.
__________________
زمستان نیز رفت اما بهارانی نمی بینم بر این تکرارِ در تکرار پایانی نمی بینم به دنبال خودم چون گردبادی خسته می گردم ولی از خویش جز گَردی به دامانی نمی بینم چه بر ما رفته است ای عمر؟ ای یاقوت بی قیمت! که غیر از مرگ، گردن بند ارزانی نمی بینم زمین از دلبران خالی است یا من چشم ودل سیرم؟ که می گردم ولی زلف پریشانی نمی بینم خدایا عشق درمانی به غیر از مرگ می خواهد که من می میرم از این درد و درمانی نمی بینم استاد فاضل نظری 
|
|
#2
09-25-2009
|
||||
|
||||
|
من خجالت مي‌كشم...
من خجالت مي‌كشم...
مي‌توان گفت پديده كمرويي فوقالعاده فراگير است و به دلايل مختلف درصد قابل توجهي از كودكان، نوجوانان و بزرگسالان هر جامعه دچار كمرويي و چنين ناتواني‌ها و معلوليت‌هاي اجتماعي هستند. كمرويي نزد كودكان به مراتب بيشتر از بزرگسالان است. مي‌توان گفت پديده كمرويي فوقالعاده فراگير است و به دلايل مختلف درصد قابل توجهي از كودكان، نوجوانان و بزرگسالان هر جامعه دچار كمرويي و چنين ناتواني‌ها و معلوليت‌هاي اجتماعي هستند. كمرويي نزد كودكان و نوجوانان به مراتب بيشتر از بزرگسالان است. رفتار گوشهگيري يا انزواطلبي به عنوان يكي از مشكلات عمده در كودكان و نوجوانان محسوب ميشود و متاسفانه به علت آن كه براي مدرسه يا اطرافيان ايجاد دردسر و مشكل نميكند، دير شناخته و گاه كودك كمرو به عنوان فردي مودب و بي‌دردسر از طرف نزديكان معرفي ميشود و هنگامي كه با معلمان يا خانواده در خصوص مشكلات رفتاري پرسيده ميشود، كمتر اين كودكان را معرفي مي‌كنند و در نتيجه شناخت و درمان آنها به تاخير مي‌افتد و زماني متوجه مشكل مي‌شوند كه كار درمان سخت‌تر و وضعيت كودكان حادتر شده است. از نظر روان‌شناسان و متخصصان بهداشت رواني، كمرويي و انزواطلبي از مشكلات جدي كودكان است. كمرويي شديد ويژگي شخصيتي پردردسري است.
__________________
زمستان نیز رفت اما بهارانی نمی بینم بر این تکرارِ در تکرار پایانی نمی بینم به دنبال خودم چون گردبادی خسته می گردم ولی از خویش جز گَردی به دامانی نمی بینم چه بر ما رفته است ای عمر؟ ای یاقوت بی قیمت! که غیر از مرگ، گردن بند ارزانی نمی بینم زمین از دلبران خالی است یا من چشم ودل سیرم؟ که می گردم ولی زلف پریشانی نمی بینم خدایا عشق درمانی به غیر از مرگ می خواهد که من می میرم از این درد و درمانی نمی بینم استاد فاضل نظری
|
|
#3
09-25-2009
|
||||
|
||||
|
اثرات كمرويي بر كودكان
اثرات كمرويي بر كودكان
كمرويي شديد، قدرت مبارزه براي گرفتن حق را از انسان مي‌گيرد و آدم كمرو اجازه مي‌دهد هر كس صدايش بلندتر و انصافش كمتر است، حق او را ضايع كند. چنين شخصي چون معمولا قادر نيست عقايد خود را بدرستي بيان كند، بي‌عرضه و احمق به نظر مي‌رسد. انسان‌هاي كمرو با آن كه نياز عاطفي شديد دارند، در تمام مدت عمر بي‌يار و ياور مي‌مانند. اگر كمرويي ادامه يابد و عواملي نيز آن را تشديد كنند، طفل دچار عقده خودكم‌بيني ميشود و در طول زندگي ناموفق خواهد بود. كودكاني كه كمرو بار مي‌آيند، بتدريج احساس خود ارزشمندي‌شان به حداقل مي‌رسد و عزت نفس آنها از بين مي‌رود. در نتيجه اين امور انگيزه ايشان براي انجام كارها به حداقل كاهش مي‌يابد و لذا دچار شكست‌هاي پياپي مي‌شوند و مواجه شدن با تجارب تلخ و ناموفق سبب استمرار حالت كمرويي در اين گونه كودكان ميشود.
__________________
زمستان نیز رفت اما بهارانی نمی بینم بر این تکرارِ در تکرار پایانی نمی بینم به دنبال خودم چون گردبادی خسته می گردم ولی از خویش جز گَردی به دامانی نمی بینم چه بر ما رفته است ای عمر؟ ای یاقوت بی قیمت! که غیر از مرگ، گردن بند ارزانی نمی بینم زمین از دلبران خالی است یا من چشم ودل سیرم؟ که می گردم ولی زلف پریشانی نمی بینم خدایا عشق درمانی به غیر از مرگ می خواهد که من می میرم از این درد و درمانی نمی بینم استاد فاضل نظری
|
|
#4
09-25-2009
|
||||
|
||||
|
چگونه مي‌توان از كمرويي كودكان پيشگيري كرد؟
چگونه مي‌توان از كمرويي كودكان پيشگيري كرد؟
- به طور كلي، هنگامي كه با فرزندتان صحبت مي‌كنيد، به چشمانش نگاه كنيد تا او نيز جرات نگاه كردن پيدا و اعتماد به نفس كسب كند. - كودك هنگامي مي‌تواند بخوبي سخنش را بگويد كه مادر گوش‌هايش را در اختيار او قرار دهد و با دقت به تمام حرف‌هايش گوش كند؛ زيرا اين امر نيز در جلوگيري از كمرويي بسيار موثر است. انسان‌هاي كمرو با آن كه نياز عاطفي شديد دارند، در تمام مدت عمر بي‌يار و ياور مي‌مانند. اگر كمرويي ادامه يابد طفل دچار عقده خودكم‌بيني ميشود و در طول زندگي ناموفق‌خواهد بود. - مهارت‌هاي اجتماعي مثل: ورزش، نقاشي، طراحي، قصه‌گويي و لطيفه‌گويي نيز در تقويت روحيه كودك و پيشگري از كمرويي اثرات فراوان دارد. - اگر پدر و مادري مي‌بينند كه كودكشان خجالت ميكشد، لازم نيست او را وادار كنند كه در ميان مهمانان صحبت كنند و يا به زور براي خاله جان شعر بخوانند! اين عمل سبب ميشود كودك در اتاقش مخفي شود، گريه كند و كلا از جمع گريزان باشد و در مهماني‌هاي آينده در جمع شركت نكند. - هنگامي كه مهماني به خانه شما مي‌آيد، مانع ديدار فرزندتان با آنها نشويد و اجازه بدهيد با آنها معاشرت كند. - هرجا مناسب است، فرزندتان را همراه خود ببريد تا احساس كند او را به حساب مي‌آوريد. - او را تشويق كنيد تا حرف‌هايش را با صداي بلند بزند و هنگامي كه مي‌خواهد كاري انجام بدهد، بدون آن كه چندان دخالتي در كار او بكنيد، كمكش كنيد. - انجام بعضي كارها را بايد به او محول كنيد. - كودك و نوجوانان را بايد تشويق به صحبت كردن كرد. مثلا حرف زدن با عروسك، خواندن انشاء، بازگويي خاطره‌هاي سفر، شرح يك بازي و آنچه در مهماني گذشت. - نقاط مثبت او را مورد تشويق قرار دهيد. - هرگز نبايد كودك را به دليل كمرويي تمسخر يا تنبيه كرد. - تجربه موفقيت‌آميز در يك فعاليت گروهي براي اين گونه كودكان مي‌تواند آغاز بسيار خوبي باشد. - معلمان عزيز با درگير كردن اين كودكان در فعاليت‌هاي اجتماعي هر چه بيشتر در مدرسه و اجتماعي كردن اين كودكان كوشش كنند. - زمينه‌سازي براي گردش و تفريح و پيك‌نيك با افرادي كه به او خيلي نزديكند، مخصوصا از خويشاوندان. - ايجاد فضايي با محبت و انس و تفاهم و شور و شوق در محيط خانواده. - از ميان بردن عواملي كه زمينه‌ساز كمرويي شده است. مثل تحقير، شرمسار كردن و احساس گناه كردن. در كل توصيه ميشود اگر كودك سر از انزوا درآورده و در گوشه‌اي كز كرده است، والدين بايد با او بجوشند و با ايجاد شور و شوق و نشاط در زندگي او را به ميان خود بكشند و با او گرم بگيرند. پديده كمرويي به عنوان يك معلوليت اجتماعي، چنانچه بموقع تشخيص داده و درمان نشود، ممكن است آثار نامطلوبي داشته باشد و رشد شناختي، عاطفي و رواني و اجتماعي كودك را به طور جدي تحت تاثير قرار خواهد داد.
__________________
زمستان نیز رفت اما بهارانی نمی بینم بر این تکرارِ در تکرار پایانی نمی بینم به دنبال خودم چون گردبادی خسته می گردم ولی از خویش جز گَردی به دامانی نمی بینم چه بر ما رفته است ای عمر؟ ای یاقوت بی قیمت! که غیر از مرگ، گردن بند ارزانی نمی بینم زمین از دلبران خالی است یا من چشم ودل سیرم؟ که می گردم ولی زلف پریشانی نمی بینم خدایا عشق درمانی به غیر از مرگ می خواهد که من می میرم از این درد و درمانی نمی بینم استاد فاضل نظری
|
|
#5
09-25-2009
|
||||
|
||||
|
نشانه‌هاي كمرويي در كودكان
نشانه‌هاي كمرويي در كودكان
در كمرويي شديد كودك از تماس با افراد و شركت در گفتارهاي اجتماعي پرهيز مي‌كند. علايق ذهني و عاطفي كودك نسبت به محيط خارج كم ميشود. اين دسته از كودكان يا نوجوانان معمولا از داشتن دوست محروم هستند، يا تك‌دوست و بسيار به او وابسته‌اند و به طور كلي از بودن در كنار هم سن‌هاي خود لذت نمي‌برند و به فعاليت‌هايي كه بچه‌هاي ديگر در آن شركت داشته باشند، علاقه‌اي نشان نمي‌دهند و بازي در تنهايي را به جمع ترجيح مي‌دهند. اين كودكان و نوجوانان احساس بي‌كفايتي مي‌كنند و به دنياي درون خود پناه مي‌برند و بيش از حد متواضع هستند و حتي اگر با مساله‌اي مخالف باشند، جرات بيان مخالفت با نظرات خود را ندارند. اين افراد نسبت به مسائل اطراف خود حساسيت بيش از حدي دارند و اگر مساله‌اي مخالف نظر آنها باشد يا مجبور به شركت در كار جمعي باشند، در گوشه‌اي كز مي‌كنند و با كسي حرف نمي‌زنند و گاه هنگام شدت ناراحتي، ناخن‌هاي خود را مي‌جوند.
__________________
زمستان نیز رفت اما بهارانی نمی بینم بر این تکرارِ در تکرار پایانی نمی بینم به دنبال خودم چون گردبادی خسته می گردم ولی از خویش جز گَردی به دامانی نمی بینم چه بر ما رفته است ای عمر؟ ای یاقوت بی قیمت! که غیر از مرگ، گردن بند ارزانی نمی بینم زمین از دلبران خالی است یا من چشم ودل سیرم؟ که می گردم ولی زلف پریشانی نمی بینم خدایا عشق درمانی به غیر از مرگ می خواهد که من می میرم از این درد و درمانی نمی بینم استاد فاضل نظری
|
|
#6
09-25-2009
|
||||
|
||||
|
علل كمرويي در كودكان
علل كمرويي در كودكان
معمولا كودكان شديدا كمرو داراي پدر و مادر كمرو و خجالتي هستند. به همين دليل فرصت‌ها و روابط كمتري براي ملاقات و معاشرت با ديگران داشته‌اند. بخشي از اين ويژگي ارثي و بخش عمده آن محيطي است. كمرويي براي كودك 12 ماهه‌اي كه خود را پشت چادر مادرش مخفي مي‌كند يا پسربچه 3 ساله‌اي كه از بودن با كودكان ديگر خجالت ميكشد، بسيار طبيعي است. اعتماد نداشتن به خود و احساس حقارت نيز يكي از مهم‌ترين عوامل كمرويي است. كمرويي پديده‌اي ارثي نيست كه از پدر و مادر به كودك منتقل شود، بلكه والدين كمرويي را در خانواده به كودك مي‌آموزند. آموزش كمرويي از طريق اضطراب و كمرويي پدر و مادر يا تنبيه و تهديد كردن كودكان انجام مي‌گيرد. از سوي ديگر، كمال‌جويي پدر و مادر نيز كودك را به طرف كمرويي سوق مي‌دهد. يعني برخي پدران و مادران به دليل كمال‌جويي خود نمي‌گذارند كودكانشان مهارت‌هاي لازم را كسب كنند. محروميت از محبت، نقص عضو يا بيماري‌هاي ديگر جسماني، شكست‌هاي متعدد در زندگي، تحقير كودك جلوي جمع و نداشتن معيارهاي خاص را نيز مي‌توان به عنوان علل اين مشكل به شمار آورد كه در صورت استمرار آن كودك دچار افسردگي يا اسكيزوفرني ميشود. از علل ديگر كمرويي كودكان مي‌توان به غلبه و سلطه غم و اندوه بر آنان به علت فقدان غريزي از دست رفته، تنگدستي و فقر خانواده مخصوصا براي كودكان تيزهوش، احساس گناه غيرقابل جبران يا فوقالعاده شرم‌آور براي برخي از آنان، ضعف جسمي و مخصوصا نقص و نارسايي عضوي كه موجب شرمساري گردد، خودپرستي، خودخواهي و كبر، به گونه‌اي كه ديگران او را داخل آدم به حساب نياورند، ضعف تحصيلي و عدم پذيرش در خانه، مدرسه يا در ميان جمع وجود حسادت يا كينه‌اي ريشه‌دار در كودك، وجود ترس و احساس ناامني بسيار از جهات مختلف، وجود پاره‌اي از بيماري ناشي از تعادل نداشتن ترشح برخي غده‌هاي درون‌ريز چون غده تيروئيد، ناراحتي از زندگي و از جريان‌هاي خانواده و بخصوص درگيري والدين و وضع نابسامان آنها در برخوردها و دعواها.
__________________
زمستان نیز رفت اما بهارانی نمی بینم بر این تکرارِ در تکرار پایانی نمی بینم به دنبال خودم چون گردبادی خسته می گردم ولی از خویش جز گَردی به دامانی نمی بینم چه بر ما رفته است ای عمر؟ ای یاقوت بی قیمت! که غیر از مرگ، گردن بند ارزانی نمی بینم زمین از دلبران خالی است یا من چشم ودل سیرم؟ که می گردم ولی زلف پریشانی نمی بینم خدایا عشق درمانی به غیر از مرگ می خواهد که من می میرم از این درد و درمانی نمی بینم استاد فاضل نظری
|
 |
| برچسب ها |
| کودک, روانشناسی, روانشناسی کودک |
| کاربران در حال دیدن موضوع: 1 نفر (0 عضو و 1 مهمان) | |
| ابزارهای موضوع | |
| نحوه نمایش | |
حالت ترکیبی
|
|
اکنون ساعت 05:49 PM برپایه ساعت جهانی (GMT - گرینویچ) +3.5 می باشد.