اشعار زیبا - اشعاری که دوستشان داریم برای تقدیم به عزیزانتان یا برای دل خودتان

[natanaeil]

از بس خیال داشت پری واکند که مرد
عادت نکرد با قفسش تا کند که مرد

عادت نکرد مثل تمام درخت ها
پاییز را ببیندو حاشا کند که مرد

شاید هنوز هم به کسی اعتقاد داشت
می خواست عاشقانه تقلا کند که مرد

می خواست نشانی یک صبح تازه را
در کوچه های یخ زده پیدا کند که مرد

نزدیک بود پنجره ای عاشقش شود
نزدیک بود باز پری واکند که مرد

[T I N A]

دلبرکم چيزي بگو به من که از گريه پرم

به من که بي صداي تو از شب شکست ميخورم

دلبرکم چيزي بگو به من که گرم هق هقم

به من که آخرينه ي آواره هاي عاشقم

چيزي بگو که آينه خسته نشه از بي کسي

غزل بشن گلايه ها نه هق هق دلواپسي

نزار که از سکوت تو پرپر بشن ترانه هام

دوباره من بمونمو خاکستر پروانه هام

چيزي بگو اما نگو از مرگ ياد و خاطره

کابوس رفتنت بگو از لحظه هاي من بره

چيزي بگو اما نگو قصه ما به سر رسيد

نگو که خورشيدک من چادر شب به سر کشيد

دقيقه ها غزل ميگن وقتي سکوت رو ميشکني

قناري ها عاشق ميشن وقتي تو حرف مي زني

دلبرکم چيزي بگو به من که خاموش تو ام

به من که هم بستر تو اما فراموش توام

چيزي بگو که آينه خسته نشه از بي کسي

غزل بشن گلايه ها نه هق هق دلواپسي

نزار که از سکوت تو پرپر بشن ترانه هام

دوباره من بمونمو خاکستر پروانه هام

چيزي بگو اما نگو از مرگ ياد و خاطره

کابوس رفتنت بگو از لحظه هاي من بره

چيزي بگو اما نگو قصه ما به سر رسيد

نگو که خورشيدک من چادر شب به سر کشيد

[angelina]

چرا از مرگ مي ترسيد؟

چرا زين خواب آرام شيرين روي گردانيد؟
چرا آغوش گرم مرگ را افسانه ميدانيد؟
ميپنداريد بوم نا اميدي باز ،
به بام خاطر من مي کند پرواز ،
ميپنداريد جام جانم از اندوه لبريز است.
مگوييد اين سخن تلخ و غم انگيز است
مگر مي اين چراغ بزم جان مستي نمي آرد؟
مگر افيون افسون کار
نهال بيخودي را در زمين جان نمي کارد؟
مگر اين مي پرستي ها و مستي ها
براي يک نفس آسودگي از رنج هستي نيست؟
مگر دنبال آرامش نمي گرديد؟

چرا از مرگ مي ترسيد؟
کجا آرامشي از مرگ خوش تر کس تواند ديد؟
مي و افيون فريبي تيزبال و تند پروازند
اگر درمان اندوهند ،
خماري جانگزا دارند.
نمي بخشند جان خسته را آرامش جاويد
خوش آن مستي که هوشياري نمي بيند !

چرا از مرگ مي ترسيد؟
چرا آغوش گرم مرگ را افسانه ميدانيد؟
بهشت جاودان آنجاست.
جهان آنجا و جان آنجاست
گران خواب ابد ، در بستر گلبوي مرگ مهربان ، آنجاست !
سکوت جاوداني پاسدار شهر خاموشي ست.
همه ذرات هستي ، محو در روياي بي رنگ فراموشي ست.
نه فريادي ، نه آهنگي ، نه آوايي ،
نه ديروزي ، نه امروزي ، نه فردايي ،
زمان در خواب بي فرجام ،
خوش آن خوابي که بيداري نمي بيند !
سر از بالين اندوه گران خويش برداريد
در اين دوران که از آزادگي نام و نشاني نيست
در اين دوران که هرجا " هر که را زر در ترازو ،
زور در بازوست " جهان را دست اين نامردم صد رنگ بسپاريد
که کام از يکدگر گيرند و خون يکدگر ريزند
درين غوغا فرو مانند و غوغاها بر انگيزند.
سر از بالين اندوه گران خويش برداريد
همه ، بر آستان مرگ راحت ، سر فرود آريد
چرا آغوش گرم مرگ را افسانه ميدانيد؟
چرا زين خواب آرام شيرين روي گردانيد؟

چرا از مرگ مي ترسيد؟

[saeedkia]

پدرم دیشب گفت:
ما همه بازیکن فوتبالیم
پس تمام لحظه ها را گل کن
من به بی ذوقی از او پرسیدم:
نکند من توپم
که چنین در به در زندگی خود شده ام

[forrest]

در سرزمین ما پرندگان همه خیسند

و گفت و گویی از پریدن نیست

در سرزمینی که عشق آهنی است

انتظار معجزه را بعید می دانم

خسرو گلسرخی

[forrest]

بگذار شادمانی باشد
با تو نیستم
با آن نفهم بالا نشین
وراج ام.

علی صالحی

[forrest]

آه تمنا میکنم
نگویید "خون از زخم ها می چکد"
این حرف ها وحشیانه است


مایاکوفسکی

[T I N A]

"د ي د ا ر "
تو اگر بي من و دل تنگ مني !

يك به يك فا صله ها را بردار ...

[T I N A]

از شب گذشته ام همه بيدار خواب تو
ظلمت شمار سرزدن آفتاب تو
جان تهي به رذاه نگاهت نهاده ام
تا پر كنم هر آينه جام از شراب تو
گيسوي خود مگير ز دستم كه همچنان
من چنگ التجا زده ام در طناب تو
اي من تو را سپرده عنان ، در سكون نمان
سويي بتاز تا بدوم در ركاب تو
يك بوسه يك نگاه از آن چشم و آن دهان
اينك شراب ناب تو و شعر ناب تو
گر بين ديگران و توپ يش آيدم قياس
درياي ديگري نه و آري سراب تو
جز عشق نيست خواندم و ديدم هزار بار
واژه به واژه سطر به سطر كتاب تو
اينجاست منزلم كه بسي جستم و نبود
آبادي اي از آنسوي چشم خراب تو

[فرگل]

عجب صبری خدا دارد!!!...

عجب صبری خدا دارد!
اگر من جای او بودم که اول ظلم را می دیدم از مخلوق بی وجدان ٬جهان را باهمه زیبایی وزشتی به روی یکدگر ویرانه می کردم .
عجب صبری خدا دارد!
اگر من جای او بودم که می دیدم یکی عریان ولرزان ٬دیگری پوشیده از صد جامه رنگین زمین وآسمان را واژگون، مستانه می کردم .
عجب صبری خدا دارد!
اگر من جای او بودم که در همسایه صدها گرسنه ٬چند بزمی ٬گرم عیش ونوش می دیدم ٬نخستین نعره مستانه را خاموش آن دم بر لب پیمانه می کردم .
عجب صبری خدا دارد!
اگر من جای او بودم نه طاعت می پذیرفتم ٬نه گوش از بهر استغفار این بیداد
گرها تیز کرده ، پاره پاره در کف زاهد نمایان سبحه صد دانه می کردم .
عجب صبری خدا دارد!
اگر من جای او بودم برای خاطر تنها یکی مجنون صحرا گرد بی سامان هزاران لیلی ناز آفرین را کو به کو، آواره و دیوانه می کردم .
عجب صبری خدا دارد!
اگر من جای او بودم به گرد شمع سوزان دل عشاق سرگردان سراپای وجود بیوفا معشوق را پروانه می کردم .
عجب صبری خدا دارد!
اگر من جای او بودم که می دیدم مشوش عارف عامی زبرق فتنه این علم آدم سوز مردم کش ٬بجز اندیشه عشق و وفا معدوم هر فکری در این دنیای پر افسانه می کردم .
عجب صبری خدا دارد!
اگر من جای او بودم به عرش کبریایی با همه صبر خدایی تا که می دیدم عزیزی نابجا ناز بر یک ناروا گردیده خواری می فروشد .
گردش این چرخ را وارونه بی صبرانه می کردم .
عجب صبری خدا دارد!
چرا من جای او باشم ؟همین بهتر که او جای خود نشسته و تاب وتماشای تمام زشتکاریهای این مخلوق را دارد ٬وگرنه من بجای او چو بودم ٬
یک نفس کی عادلانه سازشی با جاهل فرزانه می کردم ؟؟؟!!!...
عجب صبری خدا دارد!!!!!!!
عجب صبری خدا دارد!!!!!!!