بیا با خدای مهربان حرف بزنیم (خسته ای؟ دلتنگی؟ سریع بیا اینجا) خدایم ای خدایم ، صدایت می کنم بشنو صدایم

[تاري]

خدايا مرا ببين
خدايا مرا بشنو
خدايا مرا قبول كن
خدايا كمكم كن تا رازهايم را فقط با تو بازگويم و فقط تو را محرم اسرار خويش قرار دهم
خدايا كمك كن تا دردي را كه همنوعم برادرم و همسايه ام ميكشد را حس كنم كه اگر چنين نباشد از خود و از تو دور گشته ام

[آريانا]

غير خود را از دلم بيرون كن همين

[تاري]

خدايا قلبم انچنان دريائي كن تا هيچ چيزي ان را به سياهي نكشاند
خدايا قدرتي به من عطا كن تا دوست داشتن را خوب بياموزم و به دوستانم بياموز معناي درست زيستن را
خدايا به اميد روزي كه حقيقت بر دنياي ما حاكم شود و نه واقعيت

[تاري]

خدايا
از تو ميخواهم به من قلبي دهي تا ان را صندوقچه محبت كنم و هر گاه غريبه اي را ديده چيزي به او هديه دهم شايد روزي دوستي در ميان مردم سر بلند كند و عشق و حرارت جايگزين دشمني ها شود يعني ميشود خداياااااااااااااااااااا

[فرگل]

تا بر تن من است سری در هوای تست

تا در درون سینه دلی هست جای تست


از دیدن تو سیر نگردد دو چشم من

این هر دو پادشاه وجودم گدای توست

__________________

خدايا!
به هر که دوست مي داري بياموز که:
عشق از زندگي کردن بهتر است،
وبه هر که دوست تر مي داري بچشان که:
دوست داشتن از عشق برتر است.

[تاري]

کاشکی آدم برفی بودم
اونوقت....

دل نداشتم و با خیال راحت زندگی می کردم بی مهر بی کینه بی عشق و بی هزار تا واژه ی قشنگ دیگه
عقل نداشتم و می فهمیدم دنیای دیوونه های همیشه عاقل چه رنگیه
دماغم از جنس هویج بود نارنجیه نارنجی و هیچ وقت وقتی گریه می کردم قرمزیش راز چشمام رو لو نمی داد
چشمام دو تا دکمه بود شایدم دو تا هسته ی آلبالو خشک دو تا بچه ی شیطون اونوقت دیگه عینک نداشتم وای نمی دونید زندگی رو بی عینک دیدن چه لذتی داره هم خوبیهاش قشنگتره و هم زشتیهاش سیاهتر
سفید بودم سفید سفید رنگ مقدس ترین واژه ی خدا رنگ صداقت اونوقت هم دماغ هویجیم بیشتر خودش و نشون می داد هم شال گردنی که هنوز عطر دستهای مادر بزرگ رو داشت
لباس نداشتم این همه لباس ریا و خودبینی و غرور از تنم دراومده بود و من فقط لباس پاکی رو تنم کرده بودم نه مارک لباسم برام شخصیت می آورد و نه رنگین بودنش از بقیه جدام می کرد
گوش نداشتم تا بدی ها رو بشنوم و زبون نداشتم تا باهاش دل بسوزونم و فریاد بکشم
آدمها با مهربونی نگام می کردن چون یه بازیچه ی قشنگ بودم که یا بچه ها توی شادترین لحظه ی زندگیشون من رو متولد کرده بودن یا یه پدر مهربون بالاخره از سیاهی دود و دم این روزگار جدا شده بود و با دستهای خستش من رو ساخته بود تا خنده مهمون لبهای دختر یا پسر کوچولوش بشه

و اینکه.....
مرگ قشنگی داشتم خورشید با عشق به من می تابید و من قطره قطره قطره با زندگی وداع می کردم و مطمئن بودم بعد از مرگم روزمرگی آدها شروع می شه و چه خوب که تجربه ی حیاتم روزهای خوش آدمه بود نه تکرار هر روزشون

اما خدایا شکرت که آدمم چون آدم برفی ها دستی ندارند که حرفاشون رو وقتی که تنهایی بهشون فشار می یاره یواش روی یه ورق سفید داد بزنن
........................................
.................................
...................

[فرگل]

لحظه ای که زمان تمام هستی را با خود می بُرد


سکوتی به وسعت دشتهای شرق زمین را خاموشی


مطلق می کشاند هیچ کلامی گفته نشد



فقط چشم مانده بود و چشم


تنها دل بود که از حال دل خبر داشت


آسمان گرد جدایی می پاشید


ستاره ها از خجالت به نقاب نشسته بودند


باد تلاش می کرد که دستهارا به هم پیوند دهد


اما


ناگاه صدایی آمد!!!


خاموش


تقدیر است


جدایی سر نوشت است


ماه هم با زمان قهر کرد


شب تیره وتار بود


آسمان تصویری روشن از کینه ی تار بود


قدرت اشک بود که دل را نجات داد


وصدایی سرد که دل را به هلاکت کشاند


خداحافظ


وبرای همیشه خاموش شد


دیده پر از خون بود تنها


قدرت اشک بود که مرا زنده نگاه داشته تا امروز

[فريما]

در بیکرانیه زندگی دو چیز افسونم میکند ابی اسمانی که میبینم و میدانم که نیست
و خدایی که نمیبینم و میدانم که هست

[تاري]

هرگز از یادم نمی رود رفتن بی وداع تو را
رفتی و برگشتن تو شد حسرت و اشکهای با مداد گل
اکنون بیا ای صبح ورق نخورده ام
نگذار که با خود به گور برم

آرزوی تماشای آفتاب ....

[تاري]

اي دل غمگين اگر تنها شدي من با توام

خسته دل وز هر كه وز هر جا شدي من با توام

گر به كنج بي كسي آميختي با دردخويش

دلگران از مردم دنيا شدي من با توام

از غمت گريان منم شب تا سحر مانند شمع

اشكريزان در دل شبها شدي من با توام

ايعزيز همزبان اي هم نفس اي هموطن!

خسته گر از گنبد مينا شدي من باتوام

اشك غمگينان دلم خون ميكند؛اي واي من!

ناله كمتر كن اگرتنها شدي من با توام

اي بيابانگرد بي كي!گرزغربت روزها

دربدردر كوه ودر صحرا شدي من با توام

در شب سرد زمستان روح من در كوبههاست

چون اسير لشگر سرما شدي من با توام

كامران بودي اگر جانت سلامت شاد باش

ور به كام درد جانفرسا شدي من با توام

ايدو چشم اشكريزان!در دل شب هاي تار

هر زمان از دست غم دريا شدي من باتوام

شعر من غم نامه عمر من است اي آشنا

هم سخن گر با كلام من شدي من با توام