اشعار زیبا - اشعاری که دوستشان داریم برای تقدیم به عزیزانتان یا برای دل خودتان

[ترنم]

دل کندن اگر کار اسانی بود
فرهاد به جای بیستون دل میکند

[yad]

میان‌ شعرهایم‌ واژه‌ی‌ خورشید کم‌ دارم‌

و شاید علتش‌ این‌ست: این‌جا، دید کم‌ دارم‌

برایت‌ قصه‌ای‌ می‌گویم‌ از لیلا، ولی‌ افسوس‌

در این‌ جنگل‌ فقط از نسل‌ مجنون‌، بید کم‌ دارم‌

نخی‌ برداشتم‌ تا گردن‌آویزی‌ به‌ هم‌ بافم‌

ولی‌ افسوس‌ خواهم خورد‌ مروارید کم‌ دارم‌

«صراط المستقیم‌» گیسوانت‌ را به‌ من‌ بنما

که‌ من‌ در عشق‌ حتی‌، مرجع‌ تقلید کم‌ دارم‌

مخواه‌ امسال‌ مثل پیشتر ها شادمان‌ باشم‌

که‌ من‌ امسال‌ در تقویم‌ هجری‌، عید کم‌ دارم‌

[adigoli]

دست گذاشتم رو یکی که یه قشون خاطر خواشن ، همشون هنر دارن یا شاعرن یا نقاشن ، یا که پشت پنجرش با گریه گیتار میزنن ، یا که مجنون می شن و تو کوچه ها جار میزنن ، دست گذاشتم رو یکی که عاشقم نمیدونست ، سر بودم از خیلیا و لایقم نمیدونست ، دست گذاشتم رو یکی که همه دور و برشن ، مردشن،دیوونشن،مجنونشن،پرپرشن ، دست گذاشتم رو یکی که عاشقاش زیادی ان ، همه جورشو دارن هم عجیبن هم عادی ان ، دست گذاشتم رو یکی که نه سفیده نه سیاه ، ظاهرش گندمیه به چشم ماها کیمیا ، دست گذاشتم رو یکی که داشتنش خوابه هنوز ، کمترین شاگرد چشماش خود مهتابه هنوز ، دست گذاشتم رو یکی که کارش ساختنه ، سرنوشت هر کسی که اونو می خواد باختنه ، دست گذاشتم رو یکی که اون منو دوست نداره ، من تو پائیـــزم و اون اهل یه جا تو بهاره ، دست گذاشتم رو یکی که شعرامو گوش میکنه ، تا آخرین بیتو میخونه و فراموش میکنه ، دست گذاشتم رو یکی که کهکشون قایقشه ، انقدر دوسش دارن،هر کی خوبه عاشقشه دست گذاشتم رو یکی که خندشم نفس داره ، تو تموم نقشه های خوب دنیا دست داره ، دست گذاشتم رو یکی ؛ ما رو چه به فرشته ها ، برو شاعر تو بمون و عشق و دست نوشته ها ، دست گذاشتم رو یکی که از تو خندش میگیره .. اینا رو دلم میگه ، میگه و بعدش میمیره ...

[ترنم]

عشق را تن پوش جانم میکنی
چتری از گل سایبانم میکنی

ای صدای عشق در جان و تنم
آن سکوت ساده و تنها منم
من پر از اندوه چشمان تو ام
آشنای دل پریشان تو ام
آتش عشق تو در جان منست
عاشقی معنای ایمان منست
کی به آرامی صدایم می کنی
از غم دوری رهایم می کنی
ای که در عشق و صداقت نوبری
کی مرا با خود از اینجا می بری ؟

[ترنم]

قفــــسی هســت و دلـم در آن اسـت
دفتــر قــصه ما را ورق پایان است
خـــسته از قــلب اســـیرم چـه کــنم
فــکر پــرواز چــطور آسان است ؟
هوســی هسـت و دلم بیــمار اســت
جراتی نیست و زبان بی جان است
در هــوای رخ جــانان نشانی دادند
همــره دوســت شــدن آســان است

[yad]

گمان نمی‌کنم این دست‌ها به هم برسند
دو دل شکسته‌ی در انزوا به هم برسند

ضریح و نذر رها کن ،بعید می دانم
دو دست دور به زور دعا به هم برسند

کدام دست رسیده به دست دلخواهش
که دست‌های پراز زخم ما به هم برسند

شکوه عشق به زیر سؤال خواهد رفت
وگرنه می‌شود آسان دوتا به هم برسند

فلک نجیب نشسته است وموذیانه به فکر
که پیش چشم من آن دو چرا به هم برسند

نشانی ده بالا به یادمان باشد
مگر دو دور٬ درآن دورها به هم برسند

[GhaZaL.Mr]

مجنون اسیر سحر نگاه کسی مشو

هرگز کسی برای تو لیلا نمی شود ......!

[سادات]

اینم ازقسمت ماوبودما
سینه ی شکسته وکبودما
اینم ازقصه ی عشق وعاشقی
اخریکی نبود وبودما

[GhaZaL.Mr]

دیدی که غزل سرود عاشق شده بود
این کار خودش نبود عاشق شده بود

شیرینی عشق زهر مارش می شد
چون در بلدی حسود عاشق شده بود

در شهر چنان به او نظر می کردند
کانگار ز بنگ و دود عاشق شده بود

تقصیر کسی نیست به این روز افتاد
بی تجربه بودو زود عاشق شده بود

افتادو شکست و زیر باران پوسید
آدم که نکشته بود عاشق شده بود

ای چرخ جواب عشق صادق این بود؟
گیریم یکی جهود عاشق شده بود

عادل سالم

[GhaZaL.Mr]

پلنگ


مثل یك نعره، مثل یك فریاد

از تهِ دره تا كمركشِ كوه

سربلند ایستاده بر تپه

مثل كوهی، پلنگِ سركشِ كوه



پوستی خال‌خالی و یك‌دست

خزِ نرمی تنیده بر تن او

از همین‌جا نگاه كن: پیداست

جای زخمی كنار گردن او



یادِ آن‌روزها كه با نامش

برمی‌آشفت خوابِ كفتاران

رعشه بر جان كوه می‌افتاد

لرزه بر قامت سپیداران



آسمان در تصرف نامش

دشت در سلطة صدایش بود

هیچ جنبنده‌ای نمی‌جنبید

هركجا ردّ پنجه‌هایش بود



آفتابی نمی‌شد از بیمش

ماه بالای آشیانة او

سال‌ها مانده‌بود نیمه‌شبان

سرِ صحرا به روی شانة او



سایه‌اش را دولول‌ها با خشم

روز و شب داغ‌داغ بوسیدند

سرِ راهش چه دام‌ها، تله‌ها

زیر باران و برف پوسیدند



در كنامت نمیر و با خونت

برف‌ها را شراب رنگی كن

ای غرورِ اصیلِ كوهستان!

باز هم، باز هم پلنگی كن



سعید بیابانکی