مشاعره سنتی

[mohammad.90]

ای گدای خانقه برجه که در دیر مغان
می‌دهند آبی که دل‌ها را توانگر می‌کنند

[مستور]

در میان آب و گل سازد وطن آن جان و دل
منزلش گر چه برون از خط آب و گل اوست

[ماهین]

تجلی گه خود کرد خدا دیده ی ما را
در این دیده در آیید و ببینید خدا را

[افسون 13]

از کفر سر زلف وی ایمان میریخت
وز نوش لبش چشمهٔ حیوان میریخت
چون کبک خرامنده به صد رعنایی
میرفت و ز خاک قدمش جان میریخت

[yad]

تو هم جنگ را باش چون کینه خواست
که با کینه ور مهربانی خطاست

[افسون 13]

تا مرد به تیغ عشق بی سر نشود
اندر ره عشق و عاشقی بر نشود
هر یار طلب کنی و هم سر خواهی
آری خواهی ولی میسر نشود

[yad]

دنیا نه متاعیست که ارزد به نزاعی
با خصم مدارا کن وبا دوست مواسا

[افسون 13]

ای در تو عیانها و نهانها همه هیچ
پندار یقین‌ها و گمانها همه هیچ
از ذات تو مطلقاً نشان نتوان داد
کانجا که تویی بود نشانها همه هیچ

[yad]

چو بی عزتی پیشه کردآن حرون
شدند آن عزیزان خراب اندرون

[افسون 13]

نه کس که زجور دهر افسرده نبود
نی گل که درین زمانه پژمرده نبود
آنرا که بیامدست زیبا آمد
دانی که بیامده چو آورده نبود