متن ترانه های لحظات دلتنگی ما

[ابریشم]

ميخواستم برايت هديه اي بفرستم نسيم گفت
مرا بفرست تا موهايش را نوازش کنم باران گفت
مرا بفرست تا صورتش را بشويم و اشکهايش را
پاک کنم ناگهان قلبم گفت مرا بفرست تادوستش
داشته باشم و تو همه وجودم شدي

[ابریشم]

صدايم در برابر صدايت بي صداست،
چشمانم در برابر چشمانت نابيناست،
خنده هايم در كنار خنده هايت خاليست
پس بدان بي تو هيچم، تنهايم نگذار تا با تو هم آوازشوم

[T I N A]

یاور همیشه مومن
تو برو سفر سلامت
غم من نخور که دوری
برای من شده عادت
ناجی عاطفه ی من
شعرم از تو جون گرفته
رگ خشک بودن من
از تن تو خون گرفته
اگه مدیون تو باشم
اگه از تو باشه جونم
قدر اون لحظه نداره
که منو دادی نشونم
اگه مدیون تو باشم
اگه از تو باشه جونم
قدر اون لحظه نداره
که منو دادی نشونم


وقتی شب شب سفر بود
توی کوچه های وحشت
وقتی هر سایه کسی بود
واسه بردنم به ظلمت
وقتی هر ثانیه ی شب
تپش حراس من بود
وقتی زخم خنجر دوست
بهترین لباس من بود
تو با دست مهربونی
بتنم مرحم کشیدی
برام از روشنی گفتی
پرده شبو در یدی


یاور همیشه مومن
تو برو سفر سلامت
غم من نخور که دور ی
برای من شده عادت
ای طلوع اولین دوست
ای رفیق آخر من
بسلامت سفرت خوش
ای یگانه یاور من
مقصدت هرجا که باشه
هر جای د نیا که باشی
اونور مرز شقایق
پشت لحظه ها که باشی
خاطرت باشه که قلبت
سپر بلای من بود
تنها دست تو رفیق
دست بی ریای من بود
یاور همیشه مومن
تو برو سفر سلامت
غم من نخور که دوری
برای من شده عادت.

[T I N A]

هميشه حرفها زياد بود و وقت محدود
وقتي رفتي فهميدم آخرين لحظه همان بود

[T I N A]

برای یکی شدن اگه مرگ من بسه
نفس منو بگیر
ای تو هم سقف عزیز
ای تو هم گریه من
بین ما فاصله نیست
گریه آخر ما کوچ مرغان صدا ختم این قائله نیست

[T I N A]

توی تنهایی یک دشت بزرگ
که مث غربت شب بی انتهاست
یه درخت تن سیاه سربلند
آخرین درخت سبز سرپاست

رو تنش زخمه ولی زخم تبر
نه یه قلب تیر خورده نه یه اسم
شاخه هاش پُر از پَر پرنده هاس
کندوی پاک دخیله و طلسم

چه پرنده ها که تو جاده ی کوچ
مهمون سفره ی سبز اون شدن
چه مسافرا که زیر چتر اون
به تن خستگیشون تبر زدنبند

تا یه روز تو اومدی بی خستگی
با یه خورجین قدیمی قشنگ
با تو نه سبزه نه آینه بود نه آب
یه تبر بود با تو با اهرم سنگ

اون درخت سربلند پرغرور
که سرش داره به خورشید می رسه منم منم
اون درخت تن سپرده به تبر
که واسه پرنده ها دلواپسه منم منم

[ساقي]

امشب تمام حوصله ام را
در یک کلام کوچک
در تو
خلاصه کرده ام:
ای کاش می شد
یک بار
تنها همین
یک بار
تکرار می شدی!
تکرار...

...
..
.

[T I N A]

ای نگاهت نخی از مخمل و از ابریشم ، چند وقت است كه هر شب به تو می اندیشم
به تو آری ، به تو یعنی همان منظر دور به همان سبز صمیمی به همان باغ بلور
به همان سایه همان وهم ، همان تصویری كه سراغش ز غزل های خودم می گیری
به همان زل زدن از فاصله دور به هم یعنی آن شیوه فهماندن منظور به هم
به تبسم ، به تكلم ، به دلارایی تو، به تماشا ، به خموشی، به شكیبایی تو
به نفس های تو در سایه سنگین سكوت به سخن های تو به لهجه شیرین سكوت
شبهی چند شب است آفت جانم شده است اول نام كسی ورد زبانم شده است
در من انگار كسی در پی انكار من است یك نفر مثل خودم عاشق دیدار من است
یك نفر ساده چنان ساده كه از سادگی اش می توان یك شبه پی برد به دلدادگی اش
حتم دارم كه تویی آن شبه آیینه پوش ، عاشقی جرم قشنگی است به انكار مكوش
آری آن خواب كه شب آفت جانم شده بود آن الفبا كه همه ورد زبانم شده بود
اینك از پشت دل آیینه پیداست و تماشا گه این خیل تماشا شده است
آن الفبای دبستانی دلخواه تویی عشق من آن شبه شاد شبانگاه تویی.

[GolBarg]

آغاز عشق

سیاوش شمس

دیروز دستامون دور از هم
تنها از هم جدا
امروز یک عشق بی پایان
آغاز ماست ای همصدا
دیروز قصه مون رویا بود
ما گم ما سرگردون
امروز ما تو آغوش هم
پر می گیریم ای مهربون
دنیای ما با هم زندگی می سازه
دو پرنده یه پروازه
لبهای ما با هم دنیای پر خواهش

بوسه هامون آغاز عشق

دیروز پوچ و بی معنا بود
تاریک بی انتها
امروز ما تو چشمای هم
زنده می شیم با هر نگاه
دیروز ذره های امید
خاموش در ذهن ما
امروز قطره های موندن
جون می گیرن در بین ما

[behnam5555]

دلبرکم چيزي بگو به من که از گريه پرم
به من که بي صداي تواز شب شکست مي خورم
دلبرکم چيزي بگو به من که گرم هقهقم
به من که آخرين ني آواره هاي عاشقم
چيزي بگو که آينه خسته نشه از بيکسي
غزل بشن گلايه ها نه هقهق دلواپسي
نزار که ازسکوت تو پرپر بشن ترانه ها
دوباره من بمونم وخاکستر پروانه ها
چيزي بگواما نگو از مرگ ياد وخاطره
کابوس رفتنت بگو از لحظه هاي من بره
چيزي بگو اما نگو قصه ما به سررسيد
نگو که خورشيدک من چادر شب به سرکشيد