|
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
|
|||||||
| شعر در این بخش اشعار گوناگون و مباحث مربوط به شعر قرار دارد |
 |
|
|
ابزارهای موضوع | نحوه نمایش |
|
|
|
#1
04-08-2010
|
||||
|
||||
جلسه محاكمه عشق بود 
|
|
#3
04-08-2010
|
||||
|
||||
|
سکوت سرد فاصله ها تنم را میلرزاند ، به یاد روز هایی که بودنت را نفهمیدم . . .
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
|
|
#6
04-08-2010
|
||||
|
||||
|
ساده نبود گذشتن از تو برام
ساده نبود كوچ تو از لحظه هام ساده نبود قصه ي بي تو بودن ساده نبود هق هق شب گريه هام چه ساده دل بريدي اشك منو نديدي خطي رو خاطرات قشنگمون كشيدي اما به انتظار برگشتنت مي مونم شب تا سحر به يادت غزل غزل مي خونم چه عاشقونه خوندم چه بي بهونه رفتي ناباورانه موندم كه بي نشونه رفتي من بي تو باز تنهام از تو چي مونده برجا از تو چي مونده برجا جز مشتي خاطرات اما به انتظار برگشتنت مي مونم شب تا سحر به يادت غزل غزل مي خونم
|
|
#7
04-08-2010
|
||||
|
||||
اگه یک چشم اشک نداشته باشه می سوزه.
|
|
#8
04-09-2010
|
|||
|
|||
|
شادمهر عقیلی
آهنگ بیا از آلبوم سبب لحظه ها همیشه خواستن که تو رو بگیرن از من چه غریب و ناشناسه جاده ی به تو رسیدن همیشه یه چیزی بوده شوقتو از دلم ربوده ولی یک تپش دل من از غمت جدا نبوده بیا بیا .... بیا بیا بیا بیا بیا .... بیا بیا بیا یه روز چشاتو وا کنی می بینی من تموم شدم می بینی جام چه خالیه یا رفته ام پی خودم اگه یه روز و روزگار پیش خودت باز بشینی تمام این روزا رو جلو چشات باز می بینی بیا بیا .... بیا بیا بیا بیا بیا .... بیا بیا بیا لحظه ها همیشه خواستن که تو رو بگیرن از من چه غریب و ناشناسه جاده ی به تو رسیدن همیشه یه چیزی بوده شوقتو از دلم ربوده ولی یک تپش دل من از غمت جدا نبوده بیا بیا .... بیا بیا بیا بیا بیا .... بیا بیا بیا چقدر ما فاصله داریم چرا اینو نفهمیدم کاش اون روزا می مردمو یه جور اینو می فهمیدم دیگه برام نمی مونی تو چشمات اینو می خونم چقدر دلم گرفته باز نمی دونم چی بخونم بیا بیا .... بیا بیا بیا بیا بیا .... بیا بیا بیا 
__________________
|
|
#9
04-09-2010
|
||||
|
||||
|
[IMG]http://*****************/2/1255976338.jpg[/IMG] --داستان عاشقی گل شقایق از زبان خودش— شقایق گفت :با خنده نه بیمارم، نه تبدارم اگر سرخم چنان آتشحدیث دیگری دارم گلی بودم به صحرایی نه با این رنگ و زیبایی نبودم آن زمانهرگز نشان عشق و شیدایی یکی از روزهایی که زمین تبدار و سوزان بود و صحرادر عطش می سوخت تمام غنچه ها تشنه ومن بی تاب و خشکیده تنم در آتشی می سوخت ز ره آمد یکی خسته به پایش خار بنشسته و عشق از چهره اش پیدای پیدا بود زآنچه زیر لب می گفت شنیدم سخت شیدا بود نمی دانم چه بیماری به جان دلبرشافتاده بود-اما- طبیبان گفته بودندش اگر یک شاخه گل آرد ازآن نوعی کهمن بودم بگیرند ریشه اش را و بسوزانند شود مرهم برای دلبرش آندم شفا یابد چنانچه با خودش می گفت بسی کوه و بیابان را بسی صحرای سوزانرا به دنبال گلش بوده و یک دم هم نیاسوده، که افتاد چشم او ناگه به روی من بدون لحظه ای تردید شتابان شد به سوی من به آسانی مرا با ریشه از خاکمجدا کرد و به ره افتاد و او می رفت و من در دست او بودم و او هرلحظه سررا رو به بالاها تشکر از خدا می کرد پس از چندی هوا چون کورۀ آتش،زمین می سوخت و دیگر داشت در دستش تمام ریشه ام می سوخت به لب هایی که تاولداشت گفت:اما چه باید کرد؟ در این صحرا که آبی نیست به جانم هیچ تابی نیست اگر گل ریشه اش سوزد که وای بر من برای دلبرم هرگزدوایی نیست و ازاین گل که جایی نیست خودش هم تشنه بود اما! نمی فهمید حالش را چنان می رفت و من در دست اوبودم و حالامن تمام هست او بودم دلم می سوخت اما راه پایانکو ؟ نه حتی آب،نسیمی در بیابان کو ؟ و دیگر داشت در دستش تمام جان من میسوخت که ناگه روی زانوهای خود خم شد دگر از صبر او کم شد دلش لبریز ماتمشد کمی اندیشه کرد- آنگه - مرا در گوشه ای از آن بیابان کاشت نشست و سینهرا با سنگ خارایی زهم بشکافت زهم بشکافتاما ! آه صدای قلب او گوییجهان را زیرو رو می کرد زمین و آسمان را پشت و رو می کرد و هر چیزی که هرجابود با غم رو به رو می کرد نمی دانم چه می گویم ؟ به جای آب، خونش را به منمی داد و بر لب های او فریاد"بمان ای گل که تو تاج سرم هستی دوای دلبرمهستی بمان ای گل" ومن ماندم نشان عشق و شیدایی و با این رنگ وزیبایی و نام من شقایق شدگل همیشه عاشق شد __________________
__________________
شاره که م , به ندی دلم , ئه ی باغی مه ن
ره وره وه ی ساوایه تیم , سابلاغی مه ن دل به هیوات لیده دا , لانکی دلی تو له وه رزی یادی مه ن دا , سه رچلی خالید حسامی( هیدی )
|
|
#10
04-09-2010
|
||||
|
||||
|
با من از عشق سخن بگو اي سراپا همه خوبي و صفا به خدا محتاجم من چو ماهي كه ز دريا دور است و شن گرم كنار ساحل پيكرش را گور است موج اميد و وفا مي خواهم من تو را مي خواهم من تو را مي خواهم اي دريا اي به ظاهر همه تندي ، همه خشم و به دل گرم و آرام پر از شور و حيات من چو گل كه به اشك شب و لبخند سحر محتاج است و به تو روشنگر دل محتاجم و به تو همچو خورشيد و به هر قصه عشق كه بگويي با دل چو هوا محتاجم همچو خورشيد بتاب تا چو گل پر بگشايم از شوق تا بپيچد همه جا عطر اشعار ترم و بخوانند همه و بدانند همه ، كه تو را مي خواهم اي خورشيد و ببينند همه كه به تو محتاجم به تو چون سرو بلند كه بر آن ساعقه نيلوفر نازك پيچيد همچو پيچك لرزنده خرد تار هايي ز هوا مي پيچم تا جدا هيچ نگردد از من با تو مي مانم در باغ وجود با تو مي ميرم اي بود و نبود من به تو محتاجم به محبت به وفا محتاجم به خدا محتاجم.
__________________
شاره که م , به ندی دلم , ئه ی باغی مه ن
ره وره وه ی ساوایه تیم , سابلاغی مه ن دل به هیوات لیده دا , لانکی دلی تو له وه رزی یادی مه ن دا , سه رچلی خالید حسامی( هیدی )
|
|
| کاربران در حال دیدن موضوع: 1 نفر (0 عضو و 1 مهمان) | |
حالت ترکیبی
|
|
اکنون ساعت 08:32 AM برپایه ساعت جهانی (GMT - گرینویچ) +3.5 می باشد.