|
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
|
|
|
#1
05-15-2011
|
||||
|
||||
forrest و gothicnew عزیز مچکرم ...
من به ادبیات جهان خیلی علاقه دارم ... میشه بپرسم شما رشته تون چیه ؟
__________________
آدمی شده ام ک شب ها لواشک به دست بی هدف خیابان های شهرش را راه می رود؛ گاهی می ایستد. به آدم ها .. دیوار ها .. خیابان ها .. خیره می شود وُ دوباره راه می رود وَ نمی داند چرا راه می رود! غزل/. 
|
|
#2
05-16-2011
|
||||
|
||||
|
lili_barooni عزیز مرسی بابت لطفت
جوابو واست می فرستم
|
|
#3
05-16-2011
|
||||
|
||||
|
نقل قول:
ممنونم ...  آخه برام جالبه صنعت های ادبی شو هم در آوردید و به معنای لفظی بسنده نکردید.... من دلم برا خیلی چیزا تنگ شده  عاشق ادبیات انگلیسی بودم ... وقتی دیدم شماها اینجا شعرو ترجمه گذاشتین ناخودآگاه چشمام پر اشک شد .... یاد روزایی که با اشتیاق شعرارو میخوندمو واژه به واژه تفسیرش میکردم... گوته ... شکسپیر... حتی حافظ به انگلیسی ... دلم برای روزای آفتابی م تنگ شده ... برا بچه های دانشگاه خیلی سخته عاشق رشته ت باشی و مجبور شی دانشگاتو ول کنی ببخشید دلم خیلی گرفته ..امشب با هم ترکیدیم .. منو بغضم باهم.. نمیدونم چرا اینجا اینارو نوشتم .....
__________________
آدمی شده ام ک شب ها لواشک به دست بی هدف خیابان های شهرش را راه می رود؛ گاهی می ایستد. به آدم ها .. دیوار ها .. خیابان ها .. خیره می شود وُ دوباره راه می رود وَ نمی داند چرا راه می رود! غزل/.
|
|
#4
05-16-2011
|
||||
|
||||
|
دلتنگ روزای آفتابی نباش
خیلی وقته تو شهر شبه! سخت تر اینه که عاشق رشته ت نباشی و مجبور!!!!!! شی ادامه بدی. ویرایش توسط gothicnew : 05-16-2011 در ساعت 01:07 AM
|
| کاربران زیر از gothicnew به خاطر پست مفیدش تشکر کرده اند : | ||
|
#5
05-26-2011
|
||||
|
||||
|
ترجمه ای از شعر کوتاه ویلیام باتلر یتس
He wishes for the cloths of heaven Had I the heavens' embroidered cloths, Enwrought with golden and silver light, The blue and the dim and the dark cloths Of night and light and the half-light, I would spread the cloths under your feet: But I, being poor, have only my dreams; I have spread my dreams under your feet; Tread softly because you tread on my dreams. او در آرزویِ جامه ی هستی است اگر از آنم بود جامه ی آراسته ی هستی، مزین به نورِ طلایی خورشید و تلالو نقره ای ماه اگر از آنم بود جامه ی رنگارنگِ آسمان در تناوبِ شب ها و روزها آن را زیرِ پایِ تو می گسترانیدم حالا که فقر بر من چیره شده تنها رویاهایم را دارم؛ می گسترانم تمام شان را زیرِ پایت به نرمی گام بردار چراکه بر رویاهایِ من گام می نهی. ترجمه از: (خودم)audrey نکته: این ترجمه ای لفظ به لفظ نیست.
__________________
که ای بلندنظر! شاهباز سدره نشین
نشیمنِ تو نه این کنج محنت آباد است ویرایش توسط KHatun : 05-26-2011 در ساعت 08:42 PM
|
| کاربران زیر از KHatun به خاطر پست مفیدش تشکر کرده اند : | ||
|
#6
07-17-2011
|
|||
|
|||
|
شعر در سبک زلال از جناب آقای اعظم خواجه اف خجسته از شاعران تاجیکستانی:
جناب اعظم اف خجسته: این سعادت نصیب بنده شد که جناب ابوالفضل عظیمی بیلوردی (دادا) - پایه گذار شعر زلال را از نزدیک زیارت کنم. بر منطقه "کوه سنگی" مشهد صحبتی صمیمی با ایشان داشتم که برای همیشه در اعماق قلبم نقش بست. ضمن یاداوری از دوستان همقلم، چند زلال خواندیم از خود از دوستان. زلال "در کنار رود سیر را برای جناب دادا خواندم . با دقت تام گوش کردند و فرمودند: عجب لهجه زیبا است این زبان تاجیکی. ...چه زود گذشت زمان و دوست من عاذم تبریز شدند. این زلال را تقدیم عزیزان می کنم: در کنار رود *سیر* بانویی در بند تنهایی اسیر خاطراتش در کویر رفته ها پر می زند چشم هایش خیره بر تنهایی زیبای مَهتاب منیر ماه تنها رَهنمایی می کند این بانو را: تنهایی خود مکتب است در یم تنهایی خود را از خودی خود تو بشناس و بگیر یک دمی در خود فنا شو خویش را قربان نما تا شوی در زندگانی بی نظیر بخت بادت دستگیر منبع: http://zolal-khojasta.blogfa.com/ دوباره آمدی، سلام به مثل یک ستاره آمدی، سلام اگرچه دیرِ دیر، ولی چه پاک و خوب و باصفا دلِ به پنجه های غم اسیر را چو چاره آمدی، سلام کلام عاشقانه را، نگاه شاعرانه را، صدای چون ترانه را تجّسم و طراوتی ز باغ استخاره آمدی، سلام ز روزهای نارسیده ی گذشته از سرم چو پرتوِ اشاره آمدی، سلام دوباره آمدی؟ سلام! سیگار می کشم
ببین چه با وقار می کشم و با طنابِ حلقه حلقه دود تلخ آن غم و کدورت درون سینه را به دار می کشم چو غم مرا به چاه خود کشید و غمگسار من کنار من نبود خودم تمام این علم به دوش چون قطار می کشم عزیز مصر من به دست گرگ ها اسیر که آه غمگسار می کشم غبار می کشم ویرایش توسط seifi1 : 07-17-2011 در ساعت 06:27 PM دلیل: اصلاح واژه
|
|
#7
10-18-2011
|
||||
|
||||
|
He told me to write him a poem
To dedicate it to him But here I am Trying to find the right words But my mind seems empty My once emotional thoughts Seems so bleak and plain I wish I can write to him To tell him that I love him But do I love him? We share everything together He makes me my coffee the way I love it He reads me books while I doze off And sometimes he washes my hair for me Even sometimes he massages my back He gives me tissues when I cry Hugs me when I feel down Do I love him? He always stood next to me Always gave me his shoulder to lean on Seemed to enjoy the effect he had on me The way he teases me The way he calls me names The way he makes me smile when I want to cry I love it that he's there To help me pass my days Lifting me up to higher expectations Letting me be more than just an emotional poet He urges me to write novels He urges me to dream Do I love him? They ask me about him What does he do? But does that matter I really don't care For I have him not his work or status I don't want his money only his time He's true to me While others weren't He chose to be with me While other chose to leave He never seems to complain While others did Do I love him? It seems that I do…
|
| کاربران زیر از Red به خاطر پست مفیدش تشکر کرده اند : | ||
 |
| کاربران در حال دیدن موضوع: 1 نفر (0 عضو و 1 مهمان) | |
حالت ترکیبی
|
|
اکنون ساعت 07:18 AM برپایه ساعت جهانی (GMT - گرینویچ) +3.5 می باشد.