مشاعره با شعر نو

[ماهین]

تا به کی باید رفت
از دیاری به دیاری دیگر
نتوانم ، نتوانم جستن

فروغ فرخزاد

[افسون 13]

نشسته ام کنار یک غریبه که گه گاه
سکوت مرا می جود
سفر بخیر
سفر بخیر
درختهای آشنا
که دور می شوید
نشسته ام و فکر می کنم
به یک بیابان راه
آه
چه قدر صندلی خسته است

[مستور]

تیرگی می آید
دشت می گیرد آرام
قصه رنگی روز
می رود رو به تمام
شاخه ها پژمرده است
سنگها افسرده است
رود مینالد جغد میخواند
غم بیامیخته با رنگ غروب
می تراود ز لبم قصه سرد
دلم افسرده در این تنگ غروب

سهراب سپهری

[ماهین]

بر شیشه های پنجره آشوب شبنم است
ره بر نگاه نیست
تا با درون درایی در خویش بنگری...

[مستور]

یک اشاره بس است
حیات ضربه آرامی است
به تخت سنگ مگار
و در مسیر سفر مرغ های باغ نشاط
غبار تجربه را از نگاه من شستند
به من سلامت یک سرو را نشان دادند
و من عبادت احساس را
به پاس روشنی حال
کنار تال نشستم و
گرم زمزمه کردم

[ماهین]

من درد در رگانم
حسرت در استخوانم
چیزی نظیر آتش
در جانم پیچید
سرتاسر وجود مرا گویی
چیزی به هم فشرد
تا قطره ای به تفتگی
خورشید جوشید از دو چشمم
از تلخی تمامی دریاها
در اشک ناتوانی خود ساغری زدم

شاملو

[مستور]

من بر می خیزم
چراغی در دست
و چراغی در دلم
زنگار روحم را صیقل میزنم
آیینه ای برابر آیینه ات می گذارم
تا با تو
ابدیتی بسازم

[ماهین]

من گمان می کردم
زندگی چو کاجی ست سبز
چار فصلش همه آراستگی
من چه می دانستم
هیبت باد زمستانی هست
من چه می دانستم
سبزه می پژمرد از بی ابی
سبزه یخ می زند از سردی دل

[مستور]

آیدا در آینه

لبانت
به ظرافت شعر
شهوانی ترین بوسه هارا
به شرمی چنان مبدل می کند
که جان دار غارنشین
از آن سود می جوید
تا به صورت انسان درآید
و گونه هایت
با دو شیار مورب
که غرور ترا هدایت می کند
و سرنوشت مرا
که شب را تحمل کرده ام
بی آنکه به انتظار صبح
مسلح بوده باشم

احمد شاملو

[افسون 13]

ما به هم محتاجیم
مثل دیوونه به خواب
مثل گندم به زمین
مثل شوره زار به آب
ما به هم محتاجیم
مثل ما به آدما
مثل ماهیا به آب
مثل آدم به هوا