مشاعره با شعر نو

[مستور]

اندوه اندوه نگاه بیداری
بی برگی دست
نی . سبدی می کن . سفری در باغ
باز آمده ام بسیار
و ره آورده ام تیناب تهی
سفری دیگر . ای دوست
و به باغی دیگر
بدرود.
بدرود و به همراهت نیروی هراس.

[ماهین]

...
ستاره با کهکشان
و من با تو سخن می گویم ...

[مستور]

من به هر فرصت که یابم
بر تو می تازم
شادی ات را
با عذاب آلوده می سازم
با خیالت می دهم پیوند تصویری
که قرارت را کند
در رنگ خود نابود
درد را با لذت آمیزد
در تپش هایت فرو ریزد
نقش های رفته را باز آورد
با خود غبار آلود

[افسون 13]

در این حریم شبانه ی ستم گرفته
در این شب خوف و خاکستر که غم گرفته
رفیق روزان روشن رهایی من
ستاره ها را صدا بزن ، دلم گرفته

[مستور]

هر کجا هستم باشم
آسمان مال من است
پنجره ، فکر ، هوا ، عشق ، زمین مال من است
چه اهمیت دارد
گاه اگر می رویند
قارچهای غربت

[افسون 13]

تصویرت را در آب دیدم
تو رفتی
من به دنبال رودخانه راه افتادم .....

[ماهین]

من سپیدی را ،بجنباندم .
زان سپس با مهره ای از سنگ خارای سیاه ،
بازی آغازید.

[مستور]

دلم گرفته
دلم عجیب گرفته است
و هیچ چیز
نه این دقایق خوشبو
که روی شاخه ی نارتج می شود خاموش
نه این صداقت حرفی
که در سکوت میان دو برگ
این گل شب بوست
نه هیچ چیز مرا از هجوم خالی اطراف
نمی رهاند

سهراب سپهری

[افسون 13]

دو ... شاخه از یکی درخت
یکی تیرِ تابوت وُ
یکی تختِ گهواره؟

نگران نباش گردوی پیر!
حالا هزار پاییز است
که گاه میآیند وُ
هزار بهار است که گاه میروند
هیچ پرنده ای
آشیانِ پرنده ی دیگری را تصرف نخواهد کرد ...

[مستور]

در موستان گره ی ذایقه را باز کنیم
و دهان را بگشاییم
اگر ماه در آمد
و نگوییم که شب چیز بدی ایت
و نگوییم که شبتاب ندارد
از بینش باغ
و بیاریم سبد
ببریم این همه سرخ
این همه سبز