مشاعره واژه ای

[mary.f]

من از بیگانگان هرگز ننالم
که با من هرچه کرد آن آشنا کرد

[abadani]

روزگاري من و دل ساكن كويي بوديم
ساكن كوي بت عربده جويي بوديم

بابا علي عزيزم حيف از شما كه اشعاري متضمن تحقير انسان را ذكر فرماييد
مخلص شما

[haj_amir]

نرگسش عربده جوي و لبش افسوس کنان
نيم شب دوش به بالين من آمد بنشست

[mary.f]

دوش رفتم به در میکده خواب آلوده
خرقه تر دامن و سجاده شراب آلوده

[haj_amir]

به مي سجاده رنگين کن گرت پير مغان گويد
که سالک بي‌خبر نبود ز راه و رسم منزل‌ها

[mary.f]

مرا در منزل جانان چه جای امن عیش چون هر دم
جرس فریاد می دارد که بربندید محمل ها

[haj_amir]

محمل جانان ببوس آن گه به زاري عرضه دار
کز فراقت سوختم اي مهربان فرياد رس

[mary.f]

از غم هجر مکن ناله و فریاد که دوش
زده ام فالی و فریاد رسی می آید

[abadani]

دوش مي آمد و رخساره بر افروخته بود
تا كجا باز دل غمزده اي سوخته بود

[mary.f]

دوش سودای رخش گفتم ز سر بیرون کنم
گفت کو زنجیر تا تدبیر این مجنون کنم