بیا با خدای مهربان حرف بزنیم (خسته ای؟ دلتنگی؟ سریع بیا اینجا) خدایم ای خدایم ، صدایت می کنم بشنو صدایم

[ترنم]

گاهی اوقات...
از نردبان بالا میریم تا دستان خدا را بگیریم
غافل از اینکه خدا پایین ایستاده
نردبان را محکم گرفته که ما نیفتیم

[ترنم]

خدا جون چاکریم

بسم الله الرحمن الرحیم
((عظم الذنب من عبدک فلیحسن العفو من عندک))
بسیاری گناهان از بنده ات و زیباترین بخشش از توست . . .
***********
جز خدا کیست که در سایه مهرش باشیم / رحمت اوست که پیوسته پناه من و توست . . .
************
از خدا برگشتگان را کار چندان سخت نیست
سخت کار ما بود کز ما خدا برگشته است . . .
************
خدایا
از آن روزیکه ما را آفریدی / به غیر از معصیت چیزی ندیدی


خداوندا بحق هشت و چارت / ز ما بگذر ، شتر دیدی ندیدی . . .
(باباطاهر)
(این دوبیتی جریان داره ! ، بعضی ها میگن که منظور از هشت و چهار
یعنی هشت+چهار= دوازده امام
بعضی ها میگن هشت + دو+چهار=چهارده معصوم)
***********


یا رب به کرم بر من درویش نگر / در من منگر در کرم خویش نگر
هر چند نیم لایق بخشایش تو / بر حال من خسته دلریش نگر . . .
************
هر جا که افتادم ز پا ، ناگه تو را کردم صدا
غافل که آندم هم مرا ، نوعی هدایت کرده ای . . .
*************
اگر شیری اگر ببری اگر کور / سرانجامت بود جا در ته گور

تنت در خاک باشد سفره گستر / بگردش موش و مار و عقرب و مور . . .

*************
به قبرستان گذر کردم کم وبیش / بدیدم قبر دولتمند و درویش


نه درویش بیکفن در خاک رفته / نه دولتمند برده یک کفن بیش . . .
**************
یارب رو سیاهم مکنی / محتاج گدا و پادشاهم مکنی
مو سیه ام سپید کردی به کرم / با موی سپید رو سیاهم مکنی . . .
***************
شبهای دراز بی عبادت چه کنم / طبعم به گناه کرده عادت چه کنم
گویند کریم است وگنه میبخشد / گیرم که ببخشد زخجالت چه کنم . . .

[فرگل]

من اگر مي خندم تنها به اجبار عكاس است وگرنه " من كجا و خنده كجا " !!!!!!!!!!!!!!!!!!

[ترنم]

روزهای بدی در زندگی آدم می رسد

که هیچ کسی حتی نمی پرسد:

" خوبی ؟ "
برای چنین روزهای بدی
نیاز به یگانه مهربانِ دلسوزی داری
به شرطی که در روزهای خوب فراموشش نکرده باشی

و نامش چه زیباست ...
خدا ...

[ترنم]

خدای من!
چگونه ناامید باشم، در حالی که تو امید منی!....

[مهبا]

آدمیزادی که ساختیش از گِل و این چیزا خیلی چیزِ عجیبیِ ... تو هر شرایطی خودشو سازگار می کنه ... یکم خم به ابروش میاره وبعدش یادش می ره ... ولی جایِ همه ی اینارو هم تو وجودش نگه می داره و کم کم یاد می گیره چطور فقط باید حملشون کنه بهشون احترام بذاره و یا نذاره ...
همین قدر که خودتو نشون نمی دی اونجوری که آدم دلخور شه که دیییییییییییگه نتونه بهت دل ببنده ... خودش خوبه ... ما هم توهم های خوبی از تو داریم ...

[مهبا]

خدا....

من از تو زنده ام و لطف توست.... هر نفسی که از سینه ام بیرون می آيد.

به جانی که از تودارم سوگند که از آغاز زندگیم دوستت داشته ام و نام بلندت را تا همیشه

در گنجینه ی قلبم حفظ خواهم کرد

[مهبا]

نمی دونم کجا خوندم شنیدم از کی بود ... که ما آدما راهِ درست رو می دونیم ولی به راهی که عادت داریم پیش می ریم ... در مورد هیشکی هم که درست نباشه، در موردِ من یکی درستِ ... آخه چقدر می تونم یه مسیر رو برمو برگردمو بازم برم؟؟؟ ولی این بار قسم می خورم راهِ درست رو نمی دونم ... فقط یه راهِ احمقانه بلدم که انتهاش یه دیوارِ سیمانیِ بلندِ ...
یکی بهم توصیه کرده بود توی زندگیت هدف داشته باش ... همیشه با این حرف مخالف بودم و شاید هنوز هم هستم، چطور باید هدفی تعیین کنم واسه جایی که نمی دونم چرا اینجا و چطور اومدم ... اما اون آدم بهتر بود بهم توصیه می کرد واسه اینکه زندگی بگذره هدف داشته باش ... و من حالا واسه این زندگی ای که دوست دارم بگذره، دو تا هدفِ کوتاه مدت دارم ... تو از ساختنِ من چه هدفی داشتی؟ که زندگیت بگذره؟؟؟ تو که دستِ خودتِ خب تمومش کن ... پس کلا یه هدفی داره آره؟؟؟ خوبه ... تو از اون دسته از ساخته های ذهنی که همیشه دوستش داشتم و دارم و هزارتا دین و مسلک تو رو تقویت نمی کنه و صد هزارتا هم بخوان دست به دست هم بدن که نباشی ... فکر کنم نشه ... اصلا همین که هستی من هستم

[مهبا]

یا خدا

با توام ای همه مهر و همه صفا

آری یا خدا ، با توام

با تو که همه چیز منی و من هیچم

در عین هیچی به پر و بال تو می پیچم،

که اگر آنی تو از من غافل شوی

در ناکجا آباد برهوت هیچم و هیچم و هیچم

یا خدا ای تو سمیع و ای تو بصیر،

ای قادر و ای تو نصیر

با توام یا خدا ، دستان من خالی و تو ، عالم به احوال منی

غرق گناهم ای غفور! رحمی نما ،ای رحیم

ای ستار العیوب و ای غفار الذنوب ،

عین نیازم جود ، تو . من عبدم و معبود ، تو

من ژنده پوشی بی دلم ، جامی نداری بهر ما!؟

[مهبا]

مرا دریاب امشب در خیالم دامانت را باز کن تا تمام تنهائیهایم را گهواره باشد

در این نزدیکی پی کسی می گشتم که مرا بداند تا از دفتر ذهنم آرزویم را بخواند

چقدر گم بودم چقدر دور بودم تو در این نزدیکی بی آنکه من بدانم مرا در آغوش گرفته ای

بی آنکه بفهمم مرا نوازش می کنی ومن بی آنکه بدانم آرام می گیرم

مرا امروز دوباره در آغوش بگیر ...