مشاعره واژه ای

[FereShteH]

همه را دیده در اوصاف تو حیران ماندی

تا دگر عیب نگویند من حیران را

[فرانک]

رو سر بنه به بالین، تنها مرا رها کن

ترک من خراب شبگرد مبتلا کن

[FereShteH]

حصار قلعه باغی به منجنیق مده

به بام قصر برافکن کمند گیسو را

[مهدی]

برو بازو چو بلورین حصاری
سر وگیسو چو مشگین نوبهاری

[FereShteH]

تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست

دل سودازده از غصه دو نیم افتادست

[مهدی]

مالک خود را همیشه غصه گدازد
ملک پری پیکری شدیم و برستیم
شاکر نعمت به هر طریق که بودیم
داعی دولت به هر مقام که هستیم

[FereShteH]

به کوی میکده هر سالکی که ره دانست

دری دگر زدن اندیشه تبه دانست

[مهدی]

این چنین موسمی عجب باشد
که ببندند میکده به شتاب
بر رخ ساقی پری پیکر
همچو حافظ بنوش باده ناب

[FereShteH]

ز بیخودی طلب یار می‌کند حافظ

چو مفلسی که طلبکار گنج قارون است

[مهدی]

احوال گنج قارون کایام داد بر باد
در گوش دل فروخوان تا زر نهان ندارد
گر خود رقیب شمع است اسرار از او بپوشان
کان شوخ سربریده بند زبان ندارد