|
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
|
|
|
#1
04-12-2008
|
||||
|
||||
كجاي ِ كوه ايستاده ام كه
هر چه ناله مي كنم خنده خنده مي كشد دست روي دامنه ازميان تور هاي ِ بافته چكه مي كند سپيدي ِ ستاره اي تكمه از كنار ِ شمع خسته مي شود و من آخر از نگاه تو راست مي كشم خسته مي رسم شايد از جنون ِ لحظه هاي ِ من بي تاب دور دور شوي
__________________
|
|
#2
04-15-2008
|
||||
|
||||
|
رویای شیرین
خواب دیدم آسمان شد واژگون
و زمین شد نیلگون نیلگون خواب دیدم قلب ها آبی شدند دیده هامفتون بی خوابی شدند خواب دیدم مردم بیرنگ را روزهای بی نبرد و جنگ را خواب دیدم چشمهای پاک را مردم پیوسته با افلاک را خواب دیدم میل بیداریم نیست با زمین وزندگی کاریم نیست مست شد چشمان خواب آلوده ام " باز دیدم در زمین آسوده ام "
__________________
|
|
#3
04-15-2008
|
||||
|
||||
مدتی‌ست دیگر صدايم را نمی‌شنوی،
__________________
|
|
#4
04-25-2008
|
||||
|
||||
 یاد قلبت باشد ٬ یک نفر هست که این جا بین آدمهایی ٬ که همه سرد و غریبند با تو تک وتنها ٬ به تو می اندیشد و کمی٬ دلش از دوری تو دلگیر است.... مهربانم٬ ای خوب یاد قلبت باشد ٬ یک نفر هست که چشمش٬ به رهت دوخته بر در مانده و شب و روزدعایش این است٬ زیر این سقف بلند٬ هر کجایی هستی٬به سلامت باشی و دلت همواره٬محو شادی و تبسم باشد..... مهربانم ٬ ای خوب یاد قلبت باشد٬ یک نفر هست که دنیایش را٬ همه هستی و رویایش را٬ به شکوفایی احساس تو٬ پیوند زده و دلش میخواهد لحظه ها را با تو به خدا بسپارد... مهربانم٬ ای خوب یک نفر هست که با تو تک وتنها٬ با تو پر اندیشه و شعر است و شعور پر احساس و خیال است و سرور مهربانم این بار٬ یاد قلبت باشد یک نفر هست که با تو به خداوند جهان نزدیک است و به یادت هر صبح٬گونه سبز اقاقی ها را از ته قلب و دلش می بوسد و دعا میکند این بار که تو با دلی سبز و پر از آرامش٬ راهی خانه خورشید شوی و پر از عاطفه و عشق و امید به شب معجزه و آبی فردا برسی
__________________
|
|
#5
04-25-2008
|
||||
|
||||
 اگر داغ رسم شقایق نبود اگر دفتر خاطرات طراوت پر از رد پای دقایق نبود اگر ذهن آیینه خالی نبود اگر عادت عابران بی خیالی نبود اگر گوش سنگین این کوچه ها فقط یک نفس می توانست طنین عبوری نسیمانه را به خاطر سپارد اگر آسمان میتوانست یکریز شبی چشمهای درشت تو را جای شبنم ببارد اگر رد پای نگاه تو را باد و باران از این کوچه ها آب و جارو نمی کرد اگر قلک کودکی لحظه ها را پس انداز می کرد اگر آسمان سفره هفت رنگ دلش را برای کسی باز می کرد و میشد به رسم امانت گلی را به دست زمین بسپریم و از آسمان پس بگیریم اگر خاک کافر نبود و روی حقیقت نمی ریخت اگر ساعت آسمان دور باطل نمی زد اگر کوه ها کر نبودند اگر آب ها تر نبودند اگر باد می ایستاد اگر حرف های دلم بی اگر بود اگر فرصت چشم من بیشتر بود اگر می توانستم از خاک یک دسته دلبخند پر پر بچینم تو را می توانستم ای دور از دور یک بار دیگر ببینم! قیصر امین پور
__________________
|
|
#6
02-06-2008
|
||||
|
||||
ماه من غصه نخور...
 دنیامون یه عالمه آدمه خوب و بد داره ماهه من غصه نخور همه که دشمن نمیشن همه که پر ترک مثل تو و من نمیشن ماهه من غصه نخور مثل ماها فراوونه خیلی کم پیدا میشه کسی رو حرفش بمونه ماهه من غصه نخور گریه پناه آدماس ترو تازه موندن گل ماله اشک شبنماس ماهه من غصه نخور زندگی بی غم نمیشه اونی که غصه نداشته باشه آدم نمیشه ماهه من غصه نخور خیلیها تنهان مثل تو خیلیها با زخمای زندگی اشنان مثل تو ماهه من غصه نخور زندگی خوب داره واسش خدا رو چه دیدی شاید فردامون باشه بهشت ماهه من غصه نخور زندگی بی غم نمیشه اونی که غصه نداشته باشه آدم نمیشه ماهه من غصه نخور دنیا رو بسپار به خدا هر دومون دعا کنیم تو هم جدا منم جدا
__________________
|
|
#7
10-15-2008
|
||||
|
||||
|
بغض تازه
در من ترانه های قشنگی نشسته اند انگار از نشستن ِ بیهوده خسته اند انگا ر سالهای زیادی ست بی جهت امید خود به این دل ِ دیوانه بسته اند ازشور و مستی ِ پدران ِ گذ شته مان حالا به من رسیده و در من نشسته اند ... من باز گیج می شوم از موج واژه ها این بغضهای تازه که در من شکسته اند من گیج گیج گیج ، تورا شعر می پرم
__________________
|
|
#8
10-15-2008
|
||||
|
||||
|
آتش
باراني ام , باراني ام , باراني از آتش يك روح بي پروا و سرگرداني از آتش . اين كوچه ها , ديوارها , اصلاً تمام شهر سوزان و من محبوس در زنداني از آتش . اهل غزل بودم ، خدا يكجا جوابم كرد با واژه اي ممنوع ، با انساني از آتش . بي شك سرم از توي لاكم در نمي آمد بر پا نمي كردي اگر طو فاني از آتش . تا آمدي ، آتشفشاني سالها خاموش بغضش شكست و بعد شد طغياني از آتش . كاري كه از دست شما هم بر نمي آمد من بودم و در پيش رويم خواني ازآتش . اين روزها محكوم ِ اعدامم به جرم عشق در انتظارم بشنوم ، فرماني از آتش
__________________
|
|
#9
10-15-2008
|
||||
|
||||
|
چشم های تو
وقتي سكوت ِ دهكده فرياد مي شود
تاريخ ، از انحصار ِ تو آزاد مي شود تاريخ ، يك كتاب ِ قديمي ست كه در آن از زخم هاي كهنه ي من ياد مي شود از من گرفت دخترِ ِخان هرچه داشتم تا كي به اهل ِ دهكده بيداد مي شود؟ خاتون! به رودخانه ي قصرت سري بزن موسي ، دل ِ من است كه نوزاد مي شود با اين غزل ، به مـُلك ِ سليمان رسيده ام اين مرد ِ خسته ، همسفر ِ باد مي شود اي ابروان ِوحشــي ِتو لشكر ِ مغول! پس كي دل ِ خراب ِ من ، آباد مي شود؟ در تو هزار مزرعه ، خشخاش ِ تازه است آدم به چشـــــــــــــم هاي تو معتاد مي شود
__________________
|
|
#10
10-15-2008
|
||||
|
||||
|
صدای خیس
ورق می خورد شب ، با پنجه ی تقدير در باران ومی رقصيد عطر ِ كال ِ كاج ِ پير در باران نگاه ِ بـِركه ، سرشارازتب ِ رويای وارونه ومی روييد از ژرفای آن تصوير در باران .................................................. ميان ِ چشم ها مانده ست سرگردان ، هزاران سال خمار ِ خواب های خيس وبی تعبير در باران دل ويك گوشوار ِ كاغذی ، انگيزه ی بودن ومن ، باران نديده ، دختری دلگير د ر باران صدای خيس ِ مردی درگلوی تار می روئيد كسی مثل خودم، مثل خودش درگير در باران به جرم ِ بی گناهی ، دارهای چشم ها می دوخت به سرتاپای من ، يك درد ِ دامنگير در باران غمی كم كم خودش را دررگ ِ ديوانه ام می ريخت جنون بود وتب ِ رقاصی ِ زنجير در باران جنون بودآن شب وآئينه ای صد پاره دردستم ومن حل می شدم با آيه ی تكثير در باران
__________________
|
 |
| کاربران در حال دیدن موضوع: 1 نفر (0 عضو و 1 مهمان) | |
حالت ترکیبی
|
|
اکنون ساعت 08:08 PM برپایه ساعت جهانی (GMT - گرینویچ) +3.5 می باشد.