|
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
|
|
|
#1
04-27-2008
|
||||
|
||||
مانکن ٭تا به حال در نگاه ِ مانکن های پلاستیکی دقیق شده یید؟
توی ویترین ِ یه بوتیک، مانکن پلاستیکی، نگاشُ به عابرا دوخته و ُ پلک نمی زنه! چشماش ُ نقاشی کردن روی صورتش، ولی، انگاری تو اون چشا صد تا ستاره روشنه! خسته س از تسلامد نخوردن! خسته س از خسته شدن! ویترین شیشه براش مثل ِ یه جور قفس شده! بین ِ این مغازه های سوت ُ کور ِ لعنتی، مث ِ یه برده ی پیر، عمریه دس به دس شده! هر دقیقه یه لباسی به تنش می کننُ خود ِ اون خیلی از این لباسا ر ُ دوس نداره! مانکن از نگاه ِ این عابرا ذلـّه س ولی حیف، نمی تونه پاش ُ از شیشه ها بیرون بذاره! من یه مانکن! تو یه مانکن! دنیا ویترین ِ تماشاس! همه محکوم ِ سکوتیم! آخر ِ قصه همین جاس! مانکن چشماش ُ دوخته به خیابون، آخه اون، عاشق مانکن ِ تو ویترین ِ رو به روییه! عابرا ر ُ نمی بینه! خیلی وقته که دلش، بی قرار ِ دختر ِ غمگین ِ رو به روییه! از بوتیک رو به رویی یه دونه مانکن ِ ناز، چشمای آهوییشُ سپُرده به چشای اون! با لبای بسته از اون ور شیشه ها می گه: «ـ مرد ِ من! مانکن ِ عاشق! همیشه باهام بمون!» هفته ها می گذرنُ اون دو تا مانکن هنوزم، از نگاه کردن ِ هم یه لحظه غافل نمی شن! دورَن از هم ولی بین دلاشون فاصله نیست، شیشه ها حریف ِ عشق ِ این دو تا دل نمی شن! من یه مانکن! تو یه مانکن! دنیا ویترین ِ تماشاس! همه محکوم ِ سکوتیم! آخر ِ قصّه همین جاس!●
__________________
|
|
#2
04-27-2008
|
||||
|
||||
|
مسافر کوچولو ٭تکزوپِری با صمد برادر است!
سکن ِ یه ستاره ام، مثل ِ مسافرکوچولو! خراب ِ عطرِ گـُـل ِ سرخ، منتظر ِ یه گفت ُ گو! هی از تو چاه آب می کشم، تا گل ِ سرخ تشنه نشه! اون می دونه که دل ِ من، یه عمره کشته مرده شه! همش باهاش حرف می زنم، اما جوابم نمی ده! هیشکی نمی دونه که اون چه جوری این جا رسیده! برای بردن ِ دلم، یه روز در اومد از تو خک! قشنگ ُ ناز ُ خواستنی، معصوم ُ بی گناه ُ پک! ای! گل ِ سرخ! ای! گل ِ سرخ! دخترک غنچه نشین! چشمات ُ که وا می کنی، این من ِعاشق ُ ببین! من مثِ تو یه عمره که، سکن ِ این ستاره ام! اسیر ِ تنهایی شدم، دنبال ِ راه ِ چاره ام! سکوت ِ سرد ِ گل ِ سرخ، با گریه هام نمی شکنه! چشماش ُ بسته! می دونم، اونم درست مثل ِ منه! با ناز ُ عشوه ش دلم ُ تا اوج ِ ابرا می بره! اونم یه عمر ِ مث ِ من تو آسمون در به دره! خوب می دونم یه روز میاد، که اون چشاش ُ وا کنه! با دو چشم ِ خواستنیش، تو چشم ِ من نگا کنه! با این خیال ِ قیمتی، زنده گیم ُ می گذرونم! اون من ُ باور می کنه! خوب می دونم! خوب می دونم! ای! گل ِ سرخ! ای! گل ِ سرخ! دخترک ِ غنچه نشین! چشمات ُ که وا می کنی، این من ِ عاشق ُ ببین! من مث ِ تو یه عمره که، سکن ِ این ستاره ام! اسیر ِ تنهایی شدم، دنبال ِ راه ِ چاره ام!●
__________________
|
|
#3
04-27-2008
|
||||
|
||||
|
مرگ ِ مادرزاد ٭خبر ِ روزنامه کوتاه بود: فرهاد مهراد درگـُذشت!
شب ِ پرواز ِ ناممکن! شب ِ در پیله جان دادن! شب ِ در خود فرو مُردن! شب ِ از اوج افتادن! من ُ تدفین ِ پی در پی، من ُ این مرگِ مادرزاد! در این بُن بست ِ آدمْ کش، ترانه از نفس افتاد! صدای ناب ِ ممنوعه! صدای شیر ِ در زنجیر! تو و ُ این خواب ِ بی بختک، من ُ کابوس ِ دامن گیر! تو از خورشید می خواندی، ولی شب در کمینت بود! سکوت ِ پُر طنین ِ تو، غریو ِ آخرینت بود! دریغا! سنگسارت را، سکوت ِ ما تماشا کرد! فقط لب می گزیدیم ُ تو بودی ُ شب ِ ولْ گرد! غرور ِ عشق ویران شد! شکوه ِ واژه ها پژمرد! سکوت ِآخرین عاشق، مرا تا بی صدایی برد! صدای ناب ِ ممنوعه! صدای شیر ِ در زنجیر! تو و ُ این خواب ِ بی بختک، من ُ کابوس ِ دامن گیر! تو از خورشید می خواندی، ولی شب در کمینت بود! سکوتِ پر طنین ِتو، غریو ِ آخرینت بود! دریغا! سنگسارت را، سکوت ِ ما تماشا کرد! فقط لب می گزیدیم ُ تو بودی ُ شب ِ ولْ گرد! غرور ِ عشق ویران شد، شکوه ِ واژه ها پژمرد! سکوتِ آخرین عاشق، مرا تا بی صدایی برد! صدای ناب ِ ممنوعه! صدای شیر ِ در زنجیر! تو و ُ این خواب ِ بی بختک، من ُ کابوس ِ دامن گیر! تو از خورشید می خواندی، ولی شب در کمینت بود! سکوت ِ پر طنین ِ تو، غریو ِ آخرینت بود!●
__________________
|
|
#4
04-27-2008
|
||||
|
||||
|
گزارش ٭چند ترانه مانده تا تابْ آوردن ِ هجرت ِ فرهاد؟
رو شناسنامه ی جنگل، مُهر ِ باطل ِ تگرگه! این ترانه خوندنی نیست، این گزارش ِ یه مرگه! اون صدای بی صدا رُ از ترانه ها گرفتن! چشم ِ آدمای لال ِ کور ِ گوشْ بریده روشن! گرمی ِ بازار ِ بشکن، اسمشُ از یادمون بُرد! تیتر ِ روزنامه همین بود: آخرین آوازه خون مُرد! دلش از تاریکی خسته، سقفس ابر ِ آسمون بود! خیلیا می خوندن اما، تنها اون آوازه خون بود! گنجشکک ِ اِشی مشی، رو بوم ِ شب نِشسته! آوازه خون پنجره ی ترانه هاشُ بسته! دوباره نوبت ِ ما شد، نوبت ِ مرثیه سازی! فصل ِ پیرهنای مشکی، فرصت ِ روده درازی! مرد ِ تنها رفته اما، می شه تا جمعه سفر کرد! می شه با یه شب ِ مهتاب، سایه ها ر ُ در به در کرد! می شه فریادش ُ فهمید، سر ِ پیچ ِ هر ترانه! می شه تا همیشه دل داد، به صفای کودکانه! هر ترانه ش یه فرار ِ از حصار ِ بسته ی دام! آخرین پک ِ به سیگار، واسه محکوم ِ به اعدام! گنجشکک ِ اِشی مشی، رو بوم ِ شب نِشسته! آوازه خون پنجره ی ترانه هاشُ بسته!●
__________________
|
|
#5
04-27-2008
|
||||
|
||||
|
کولی قزک ٭رقص ِ باران را برقص، حتّا اگر باران ِ اسیدی ببارد!
کولی قزک! بارون کنُ شب ُ از این کوچه بشور! خونه مونُ بگیر از این گلـّه ی هار ِ موش ِ کور! کولی قزک! بارون کن ُ باغ ُ دوباره زنده کن! فکری واسه تبر زنِ کلـّه شق ِ یه دنده کن! دیگه نه گل می شکفه و ُ نه نور سراغمون میاد! بگو بازم بهار خانوم سراغ ِ باغمون میاد؟ کولی قزک! باهام برقص! بذار بیفتم از نفس! بخون که از صدای تو، می شکنه بغض ِ این قفس! کولی قزک! کلافه ام از این همه خط ُ نشون! بیا عروسکا رُ باز سر ِ جاهاشون بنشون! کولی قزک! تو که بیای، بارون ُ همرات میاری! کاری به کار ِنق نق ِ این شب ِ وحشی نداری! من ُ جدا می کنی از دغدغه های دم به دم! می رقصیم ُ دس می زنیم، دوباره پا به پای هم! کولی قزک! باهام برقص! بذار بیفتم از نفس! بخون که از صدای تو، می شکنه بغض ِ این قفس!● __________________
__________________
|
|
#6
04-27-2008
|
||||
|
||||
|
اِسی تیغ زن ٭برای فیلم ِ «زندان ِ زنان» و پگاه آهنگرانی.
اسی تیغ زن تا حالا هیچکسُ با تیغ نزده! کوچه های شهر ُ مثل ِ کف ِ دستش بلده! اما سالی به دوازده ماه ُ تو زندونه، چاره یی نداره! خُب! اون جا به دنیا اومده! اسی تیغ زن همیشه دنبال ِ سایه ش دویده! همیشه از این ور ِ میله ها دُنیا ر ُ دیده! انگاری بخت ِ بدُ خالکوبی کردن رو تنش! رفته بیرون، ولی باز کارش به زندون کشیده! اسی تیغ زن همیشه می خنده اما خنده هاش، فرقی با گریه نداره! بس که غمگینه نگاش! همیشه صد تا کبوتر تو چشاش زندونی ان، بغض ِ حرفای نگفته خونه کردن تو صداش! اسی تیغ زن دختر ِ در به در ِ بند ِ غمه! انفرادی رفتنش مثل ِ نفس دم به دمه! اسی تن نمی ده به حصار ِ سرد ِ میله ها! می دونه بیرون ِ زندون ام براش جهنمه! اسی تیغ زن حرفاش ُ با لب ِ بسته می زنه! اسی تیغ زن قرق ِ زندون ِ شهرُ می شکنه! دختر ِ یاغی ِ قصه واسه من غریبه نیست! اونم از دیوارا خسته س، اسی ام مثل ِ منه! اسی تیغ زن همیشه می خنده اما خنده هاش، فرقی با گریه نداره! بس که غمگینه نگاش! همیشه صد تا کبوتر تو چشاش زندونی ان، بغض ِ حرفای نگفته خونه کردن تو صداش
__________________
|
|
#7
04-27-2008
|
||||
|
||||
|
غزلگو ٭گفتند: ننویس ُ نخوان... ولی من می نوشتم ُ می خواندم!
تو یک نفس سکوت ُ من یک بغل هیاهو! هم گریه ی قدیمی! شبتاب ِ شعر ِ من کو؟ از شب به شب رسیدن، پایان ِ هجرتم شد، از شاهراه ِ تردید، راهی بزن به بی سو! من را ببین شکسته، تنها و ُ دست بسته، بی اشتیاق ُ خسته، در بندِ سحرُ جادو! خورشید را ندیده، از ما و من بریده، دیوانه مثل ِ طوفان، آشفته مثل ِ گیسو! برف ِ سیاه ِ ظلمت، بر باغ ِ واژه بارید، فصل ِ بهار یخ زد، در ضجه ی پرستو! خط ِ بد ِ گلوله، اندوه را رقم زد، از دامْ گاه ِ صیآد، تا گیج گاه ِ آهو! پابسته ی سیاهی، در دام ِ نقطه چینم! من بی تو می سکوتم، خاتون! ترانه بانو! یک دم پناه ِ من باش، در این ترانه مرگی، تا بی صدا نماند، لب های این غزلگو
__________________
|
|
#8
04-27-2008
|
||||
|
||||
|
پرونده سازی ٭با نگاهی به ترانه «عدالت برای همه» کار ِ Metallica که سیستم ِ قضایی ِ آمریکا را محکوم کرد.
ما همه مثل ِ برده ییم، حتا تو عصر ِ دیجیتال! برده های همیشه رام، برده های همیشه لال! فرشته ی چاقوکشی، با یه ترازوی خراب! گناهامون ُ می کشه، دیمی ُ بی حساب کتاب! زندگی مون تو دستِ این فرشته ی چاقوکشه! هر کسی زانو نزنه، باید قرنطینه بشه! گاهی تو زندون می ریم ُ گاهی ما ر ُ دار می زنه! گاهی با شلاق زدنش، پوست از تن ِ ما می کنه! آهای فرشته ی گچی، چاقوکشی بسه دیگه! ببین که این برده داره حرفای تازه یی می گه! من نمی خوام برده باشم، چاقوت ُ تیزکن دوباره! زنده گی کردن تو قفس، برام قشنگی نداره! ما همه مثل برده ییم، حتا تو عصر ِ کابل ِ نور! برده های همیشه خواب، برده های همیشه کور! هر جور بخوان با هستی ِ من ُ تو بازی می کنن! حتا واسه سیب زمینی، پرونده سازی می کنن! امان از اون روزی که تو تنت یه رگ پیدا بشه! امان از اون روز که لبت به گفتن ِ «نه!» وا بشه! جونت ُ می گیرن ازت، قد ِ یه چش به هم زدن! همین لباس ِ برده گی رو تن ِ تو می شه کفن! آهای فرشته ی گچی، چاقو کشی بسه دیگه! ببین که این برده داره حرفای تازه یی می گه! من نمی خوام برده باشم، چاقوت ُ تیز کن دوباره! زنده گی کردن تو قفس، برام قشنگی نداره
__________________
|
|
#9
04-27-2008
|
||||
|
||||
|
مازوخیست ٭ گاهی خواستن نوعی خودآزاری ست!
تو که مسافری نگو، هیچ جایی مثل ِ خونه نیست! اون وقت نمی گم عاشقی، بهت می گم یه مازوخیست! وقتی که چاردیواری ِ خونه برات جهنمه، وقتی صدات ُ می بُرن، راحت ُ بی مقدمه، دیگه چرا می گی بازم حریص ِ بوی خونه یی؟ مخت تسلامد خورده! عزیز! دیوونه یی! دیوونه یی! وقتی تو خونه یی عذاب یه چیز ِ تکراری می شه! خواستن اون خونه، فقط یه جور خودآزاری می شه! خونه همون جایی ِ که بشه توش عاشق شد ُ موند! بشه بدون ِ ترس تو اون، شعرای عاشقونه خوند! هرجا که زنده گی باشه، خونه م ُاون جا می سازم! عمرم ُ به این حرفای صد تا یه غاز نمی بازم! آدم یه بار می میره و ُ فقط یه بار دنیا میاد! حیف ِ واسه یه مُشت ِ خک، فرصتش ُ بده به باد! وقتی تو خونه یی عذاب یه چیز ِ تکراری می شه! خواستن اون خونه، فقط یه جور خودآزاری می شه!●
__________________
|
|
#10
04-27-2008
|
||||
|
||||
|
لهجه ی گیتار ٭خودت رُ باورکن!
من زبون ِ همه ی پرنده ها رُ بلدم! وقتِ تنهایی با دیوارای خونه گپ زدم! می دونم کدوم ترانه به دل ِ شب می شینه! می دونم که ساعتم الان چه خوابی می بینه! لهجه ی سیمای گیتار، واسه من غریبه نیست! می تونم به این نسیم که می گذره بگم: «ـ بایست!» صُبا که بیدار می شم، به اینه صُب به خیر می گم! یکی مثل ِ خودتم، خیال نکن یه جور دیگه م! من فقط یه آدمم، دُرُس مث ِخود ِشما! نه اسیر ِ جادو جمبل، نه مرید ِ سای بابا! می تونم چشمام ُهم بذارم ُسفر کنم! می تونم صد روز ُ با یه تیکه رؤیا سر کنم! می تونم بهت بگم توی دلت چی می گذره! می تونم بگم چرا همیشه گونه هات تره! فکر نکن تبّتی ام، یا سحر ُ جادو بلدم! من یکی قید ِ تموم ِ این کلک ها ر ُ زدم! تو باید خودت ر ُ باور کنی تا قد بکشی! به خودت تکیه بده، تا خود ِ معجزه بشی! من فقط یه آدمم، دُرُس مث ِخود ِشما! نه اسیر ِ جادو جمبل، نه مرید ِ سای بابا!●
__________________
|
 |
| کاربران در حال دیدن موضوع: 1 نفر (0 عضو و 1 مهمان) | |
حالت ترکیبی
|
|
اکنون ساعت 03:57 AM برپایه ساعت جهانی (GMT - گرینویچ) +3.5 می باشد.