|
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
|
|||||||
| شعر در این بخش اشعار گوناگون و مباحث مربوط به شعر قرار دارد |
 |
|
|
ابزارهای موضوع | نحوه نمایش |
|
|
|
#1
11-19-2011
|
||||
|
||||
هر کس ، عاشق شد عاشق نيست ؛ هر کس ، عاشق ماند عاشق است. افسوس که دير فهميدم ولی هنوز ، مفهوم عشق را نفهميدم. ................ عاشق شده ای ــ تو گفتی . عاشق نمانده ای ــ من ماندم. اکنون ، تو رفته ای ؛ افسوس ، در قلبم ــ تو مانده ای. عاشق نماندی ــ من ماندم ؛ عاشق نبودی ــ من بودم.
__________________
شاره که م , به ندی دلم , ئه ی باغی مه ن
ره وره وه ی ساوایه تیم , سابلاغی مه ن دل به هیوات لیده دا , لانکی دلی تو له وه رزی یادی مه ن دا , سه رچلی خالید حسامی( هیدی ) 
|
|
#2
11-19-2011
|
||||
|
||||
|
در این بن بست...
دهانت را می بویند مبادا که گفته باشی "دوستت دارم" دلت را می بویند روزگار غریبی ست،نازنین! و عشق را کنار تیرک راهبند تازیانه می زنند عشق را در پستوی خانه نهان باید کرد در این بن بست کج و پیچ و سرما آتش را به سوختبار سرود و شعر فروزان می دارند. به اندشیدن خطر مکن. روزگار غریبی ست،نازنین! آن که بر در می کوبد شباهنگام به کشتن چراغ آمده است. نور را در پستوی خانه نهان باید کرد آنک قصابانند بر گذرگاه ها مستقر. با کنده و ساطوری خون آلود روزگار غریبی ست،نازنین! و تبسم را بر لب جراحی می کنند و ترانه را بر دهان. شوق را در پستوی خانه نهان باید کرد کباب قناری بر آتش سوسن ویاس روزگار غریبی ست نازنین! ابلیس پیروز مست سور عزای ما را بر سفره نشسته است خدا را در پستوی خانه نهان باید کرد. شاملو
__________________
|
|
#3
11-22-2011
|
||||
|
||||
|
آه اي زندگي منم که هنوز
با همه پوچي از تو لبريزم نه به فکرم که رشته پاره کنم نه بر آنم که از تو بگريزم همه ذرات جسم خاکي من از تو، اي شعر گرم، در سوزند آسمانهاي صاف را مانند که لبالب ز بادهء روزند با هزاران جوانه مي خواند بوتهء نسترن سرود ترا هر نسيمي که مي وزد در باغ مي رساند به او درود ترا من ترا در تو جستجو کردم نه در آن خوابهاي رويايي در دو دست تو سخت کاويدم پر شدم، پر شدم، ز زيبائي پر شدم از ترانه هاي سياه پر شدم از ترانه هاي سپيد از هزاران شراره هاي نياز از هزاران جرقه هاي اميد حيف از آن روزها که من با خشم به تو چون دشمني نظر کردم پوچ پنداشتم فريب ترا ز تو ماندم، ترا هدر کردم غافل از آن که تو بجائي و من همچو آبي روان که در گذرم گمشده در غبار شوم زوال ره تاريک مرگ مي سپرم آه، اي زندگي من آينه ام از تو چشمم پر از نگاه شود ورنه گر مرگ من بنگرد در من روي آئينه ام سياه شود عاشقم، عاشق ستارهء صبح عاشق ابرهاي سرگردان عاشق روزهاي باراني عاشق هر چه نام تست بر آن مي مکم با وجود تشنهء خويش خون سوزان لحظه هاي ترا آنچنان از تو کام مي گيرم تا بخشم آورم خداي ترا! فروغ
__________________
|
|
#4
11-22-2011
|
||||
|
||||
|
تمام دلتنگیم را بر دامن ابری گره خواهم زد
و خیس در ردیف غروب می ایستم به انتظار تو خوب می دانم که سهم من لبخندی بیش نیست...
__________________
I know that in the morning now
I see ascending light upon a hill Although I am broken, my heart is untamed, still
|
|
#5
11-22-2011
|
||||
|
||||
|
من گذر خواهم کرد
روزی از شهر تماشایی عشق تکه ای از دل خود در دستم و به هر رهگذری خواهم گفت ذره ای عشق، کمی عاطفه، قدری ایمان به من خسته تنها بدهید تا که شاید شب من صبح را دریابد ....
__________________
I know that in the morning now
I see ascending light upon a hill Although I am broken, my heart is untamed, still
|
|
#6
11-23-2011
|
||||
|
||||
|
عادت کرده ام
تنها توی کافه ای بنشینم از پشت پنجره. آدمها را ببینم قهوه ای تلخ بنوشم و تا خانه با نبودنت پیاده راه بروم
__________________
چای داغی که دلم بود به دستت دادم...آنقدر سرد شدم ...از دهنت افتادم
|
| 3 کاربر زیر از مهبا سپاسگزاری کرده اند برای پست مفیدش: | ||
|
#7
11-23-2011
|
||||
|
||||
|
اینطور نمیشود
باید یک غریق نجات همیشه همراهم باشد غــرق در فـکرت شدن اصلا دست خودمــ نیست.....
__________________
چای داغی که دلم بود به دستت دادم...آنقدر سرد شدم ...از دهنت افتادم
|
| 4 کاربر زیر از مهبا سپاسگزاری کرده اند برای پست مفیدش: | ||
|
#8
11-24-2011
|
||||
|
||||
|
نقل قول:
 ----------------------------------- فراموش کنید آنچه را نمی توانید به دست آورید و به دست آورید آنچه ره نمی توانید فراموش کنید!
------------------------------------------------ ای کاش حرف زدن هم مثل حرف شنیدن آسان بود!
__________________
I know that in the morning now
I see ascending light upon a hill Although I am broken, my heart is untamed, still
|
| کاربران زیر از Saba_Baran90 به خاطر پست مفیدش تشکر کرده اند : | ||
|
#9
11-23-2011
|
||||
|
||||
|
سالها رفت و هنوز یک نفر نیست بپرسد از من که تو از پنجره ی عشق چه ها می خواهی؟ صبح تا نیمه ی شب منتظری همه جا می نگری گاه با ماه سخن می گویی گاه با رهگذران،خبر گمشده ای می جویی راستی گمشده ات کیست؟ کجاست؟ صدفی در دریا است؟ نوری از روزنه فرداهاست یا خدایی است که از روز ازل ناپیداست...؟
|
| 3 کاربر زیر از فرگل سپاسگزاری کرده اند برای پست مفیدش: | ||
|
#10
11-24-2011
|
||||
|
||||
|
دیر گاهی است در این تنهایی
رنگ خاموشی در طرح لب است بانگی از دور مرا می خواند لیک پاهایم در قیر شب است رخنه ای نیست دراین تاریکی در و دیوار به هم پیوسته سایه ای لغزد اگر روی زمین نقش وهمی است ز بندی رسته نفس آدم ها سر به سر افسرده است روزگاری است دراین گوشه پژمرده هوا هر نشاطی مرده است دست جادویی شب در به روی من و غم می بندد می کنم هر چه تلاش او به من می خندد نقشهایی که کشیدم در روز شب ز راه آمد و با دود اندود طرح هایی که فکندم در شب روز پیدا شد و با پنبه زدود دیرگاهی است که چون من همه را رنگ خاموشی در طرح لب است جنبشی نیست دراین خاموشی دست ها پاها در قیر شب است  کس خبر کی یابد از ویرانه ام ؟ با درون سوخته دارم سخن کی به پایان می رسد افسانه ام ؟ دست از دامان شب برداشتم تا بیاویزم به گیسوی سحر خویش را از ساحل افکندم در آب لیک از ژرفای دریای بی خبر بر تن دیوارها طرح شکست کس دگر رنگی در این سامان ندید چشم می دوزد خیال روز و شب از درون دل به تصویر امید تا بدین منزل پا نهادم پای را از درای کاروان بگسسته ام گر چه می سوزم از این آتش به جان لیک بر این سوختن دل بسته ام تیرگی پا می کشد از بام ها صبح می خندد به راه شهرمن دود می خیزد هنوز از خلوتم با درون سوخته دارم سخن 
__________________
|
| کاربران زیر از ROJINAjoON به خاطر پست مفیدش تشکر کرده اند : | ||
|
| کاربران در حال دیدن موضوع: 1 نفر (0 عضو و 1 مهمان) | |
حالت ترکیبی
|
|
اکنون ساعت 02:42 PM برپایه ساعت جهانی (GMT - گرینویچ) +3.5 می باشد.