|
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
|
|||||||
| شعر در این بخش اشعار گوناگون و مباحث مربوط به شعر قرار دارد |
 |
|
|
ابزارهای موضوع | نحوه نمایش |
|
|
|
#1
06-20-2010
|
||||
|
||||
شعری از مولانا جلال الدین رومی
نه مرادم نه مریدم
__________________
شاره که م , به ندی دلم , ئه ی باغی مه ن
ره وره وه ی ساوایه تیم , سابلاغی مه ن دل به هیوات لیده دا , لانکی دلی تو له وه رزی یادی مه ن دا , سه رچلی خالید حسامی( هیدی ) 
|
|
#2
07-13-2010
|
||||
|
||||
|
ای نـوش کرده نیــش را بی خویش کن باخویش را ـ مولانا
ای نـوش کرده نیــش را بی خویش کن باخویش را ـ مولانا
ای نـوش کرده نیــش را بی خویش کن باخویش را
بــاخــویش کــن بی خویش را چیزی بده درویش را تشــــریـف ده عشـــاق را پـر نـــور کـــن آفـــاق را بـــر زهــر زن تــریــاق را چیـــزی بــده درویــــش را با روی همچون ماه خود با لطف مسکین خـواه خود مــا را تــو کن همــراه خــود چیــزی بـده درویش را چون جلوه مه می کنـی وز عشق آگـــه می کنـی با ما چه همره می کنـــی چیــزی بــده درویــش را درویــش را چـــه بـــود نشان جان و زبـان درفشــان نــی دلق صــدپـاره کشــان چیــزی بــده درویش را هم آدم و آن دم تویــی هم عیســی و مریـم تویی هم راز و هم محـرم تـویی چیــــزی بــده درویش را تلخ ازتـو شیرین میشود کفر ازتـو چون دین میشود خـار از تـو نسرین مــی شود چیزی بــده درویش را جان مــن و جــانــان مــن کفــر مـــن و ایــمان مــن سلــطان سلطانــان مــن چیـــزی بـــده درویــش را ای تـــن پــرست بـوالحـزن در تن مپیچ و جـان مکن منگر بــه تــن بنگــر بــه مــن چیـزی بده درویـش را امـــروز ای شمـــع آن کنــم بــر نور تــــو جولان کنم بر عشق جان افشان کنم چیـــزی بده درویـــش را امروز گـویم چـــون کنـــم یک باره دل را خون کنـــم ویـــن کـــار را یک سـون کنـم چیزی بده درویـش را تــو عیــب مـــا را کیستی؟ تـو مــار یـا ماهـیستی خـــود را بگـــو تـــو چیستــی چیزی بده درویـش را جــــان را درافـــکن در عـدم زیــرا نشــایــد ای صنم تـو محتشـــم او محتشـــم چیـــزی بـده درویـش را
__________________
شاره که م , به ندی دلم , ئه ی باغی مه ن
ره وره وه ی ساوایه تیم , سابلاغی مه ن دل به هیوات لیده دا , لانکی دلی تو له وه رزی یادی مه ن دا , سه رچلی خالید حسامی( هیدی )
|
|
#3
07-14-2010
|
||||
|
||||
|
ای نـــوبــهـــار عـــــاشقـــان داری خـبـــر از یـــــار مـــا- از دیوان شمس تبریزی مولانا ای نـــوبــهـــار عـــــاشقـــان داری خـبـــر از یـــــار مــا
ای از تو آبستـــن چمـــن و ای از تـو خنــــدان بـــاغ هـا ای بــادهــای خـــوش نفـــس عشـــاق را فــــریــادرس ای پــاکتـر از جـــــان و جـــا آخــر کجـــــا بـــــودی کـجـا ای فتنه روم و حبش حیران شدم کـاین بـــوی خــــوش پیــــــراهـــن یـــوسف بـــود یــا خـــود روان مصطـــفـــی ای جـــــویبـــار راستــــی از جــــوی یــــار مــــاستــــی بـر سینــــه هـــا سیناستی بر جان هــایی جـــان فــزا ای قیل و ای قال تو خوش و ای جمله اشکال تـو خوش ماه تو خــوش سال تو خوش ای سال و مه چاکـر تـو را
__________________
شاره که م , به ندی دلم , ئه ی باغی مه ن
ره وره وه ی ساوایه تیم , سابلاغی مه ن دل به هیوات لیده دا , لانکی دلی تو له وه رزی یادی مه ن دا , سه رچلی خالید حسامی( هیدی )
|
|
#4
07-14-2010
|
||||
|
||||
|
ای از ورای پــــرده ها تـــاب تو تابستان ما
مولانا ای از ورای پــــرده ها تـــاب تو تابستــان ما ما را چو تابستان ببر دل گرم تا بستـان مـا ای چشم جان را توتیا آخـــر کجا رفتی بیــا تــا آب رحمت برزند از صحـــــن آتشــدان ما تا سبزه گردد شـوره ها تاروضه گردد گورها انگور گردد غــوره هـا تا پختـــه گــردد نان ما ای آفتاب جــان و دل ای آفتـاب از تـــو خجل آخرببین کاین آب وگل چون بست گردجان ما شد خارهــا گلــزارها از عشق رویت بـــارها تا صد هـزار اقــرارها افکنـــــد در ایمــــان ما ای صورت عشـق ابدخوشرو نمودی درجسد تا ره بری سوی احد جان را از ایــن زندان ما در دود غم بگشا طرب روزی نما از عین شب روزی غریب و بوالعجب ای صبح نورافشان ما گوهر کنی خرمهره را زهــره بدری زهـــره را سلطان کنی بی بهره راشاباش ای سلطان ما کـــو دیــده ها درخــورد تو تا دررسد در گرد تو کو گوش هوش آورد تــو تــا بشنـود برهان ما چون دل شوداحسان شمر در شکر آن شاخ شکر نعـــره بـــرآرد چـــاشنی از بیـخ هر دندان ما آمد ز جان بانگ دهل تا جـــزوها آیــد بـــه کل ریحان به ریحان گل به گل ازحبس خارستان ما
__________________
شاره که م , به ندی دلم , ئه ی باغی مه ن
ره وره وه ی ساوایه تیم , سابلاغی مه ن دل به هیوات لیده دا , لانکی دلی تو له وه رزی یادی مه ن دا , سه رچلی خالید حسامی( هیدی )
|
|
#5
07-14-2010
|
||||
|
||||
|
ای عاشقان
دیوان شمس - حضرت مولانا ای عاشقان ای عاشقــان امــروز مـاییم و شما افتـــاده در غـــرقــابــه ای تا خود که داند آشنا گر سیل عالم پر شود هر موج چون اشتر شود مرغان آبی را چه غم تا غــم خورد مــرغ هــوا ما رخ ز شکر افروخته با مــوج و بـحـــر آمـوخته زان سان که ماهی را بود دریا وطوفان جان فزا ای شیخ ما را فوطه ده وی آب ما را غـوطه ده ای موسی عمران بیا بــر آب دریـــا زن عصـــا این باد اندر هر سری ســـودای دیگــر می پزد سودای آن ساقی مرا باقــی همــه آن شمـــا دیروز مستان را به ره بــربـــود آن ســـاقی کله امروز مـــی در مـــی دهـــد تا برکنـــد از ما قبا ای رشک ماه و مشتری با ما و پنهان چون پری خوش خوش کشـانم میبری آخر نگویی تا کجا هر جا روی تو با منی ای هر دو چشم و روشنی خواهی سوی مستیم کش خواهی ببرسوی فنا عالم چو کوه طور دان ما همــچو موسی طالبان هر دم تجلی مـــی رســد برمی شکافد کوه را یک پاره اخضر می شود یک پاره عبهر می شود یک پاره گوهر می شود یک پـــاره لعــل و کهربا ای طالب دیـــدار او بنـــگـــر در ایــن کهســـار او ای که چه باد خورده ای ما مست گشتیم ازصدا ای بــاغبان ای بـــاغبـــان در مـا چه درپیچیده ای گـــر بـــرده ایـــم انگـــور تو تو برده ای انبان ما
__________________
شاره که م , به ندی دلم , ئه ی باغی مه ن
ره وره وه ی ساوایه تیم , سابلاغی مه ن دل به هیوات لیده دا , لانکی دلی تو له وه رزی یادی مه ن دا , سه رچلی خالید حسامی( هیدی )
|
|
#6
07-31-2010
|
||||
|
||||
|
ای دل شکایت‌ها مکن تا نشنود دلدار من
ای دل نمی‌ترسی مگر از یار بی‌زنهار من ای دل مرو در خون من در اشک چون جیحون من نشنیده‌ای شب تا سحر آن ناله‌های زار من یادت نمی‌آید که او می کرد روزی گفت گو می گفت بس دیگر مکن اندیشه گلزار من اندازه خود را بدان نامی مبر زین گلستان این بس نباشد خود تو را کگه شوی از خار من گفتم امانم ده به جان خواهم که باشی این زمان تو سرده و من سرگران ای ساقی خمار من خندید و می گفت ای پسر آری ولیک از حد مبر وانگه چنین می کرد سر کای مست و ای هشیار من چون لطف دیدم رای او افتادم اندر پای او گفتم نباشم در جهان گر تو نباشی یار من گفتا مباش اندر جهان تا روی من بینی عیان خواهی چنین گم شو چنان در نفی خود دان کار من گفتم منم در دام تو چون گم شوم بی‌جام تو بفروش یک جامم به جان وانگه ببین بازار من
__________________
ــــــــــــــــــ خوشتر ز عیش و صحبت و باغ و بهار چیست؟ ساقی کجاست؟ گو سبب انتظار چیست 
|
|
#7
08-12-2010
|
||||
|
||||
|
مولانا
حکايت نحوي و کشتيبان .. mp3
گوش کنيد ... http://www.box.net/shared/01bfr8nyzs آن یكی نحوی به كشتی در نشست رو به كشتی بان نهاد آن خود پرست گفت: هیچ از نحو دانی؟ گفت: لا گفت: نیم عمر تو شد بر فنا دل شكسته گشت كشتی بان ز تاب لیك آندم كرد خامش از جواب باد كشتی را به گردابی فكند گفت كشتی بان بدان نحوی بلند هیچ دانی آشنا كردن بگو گفت نی ای خوش جواب خوبرو گفت كل عمرت ای نحوی فناست زانكه كشتی غرق این گردابهاست مولانا
__________________
Nunca dejes de soñar
هرگز روياهاتو فراموش نكن
|
|
#8
09-24-2010
|
||||
|
||||
|
دیوان شمس
تدبیر کند بنده و تقدیر نداند تدبیر به تقدیر خداوند نماند بنده چو بیندیشد پیداست چه بیند حیله بکند لیک خدایی نتواند گامی دو چنان آید کو راست نهادست وان گاه که داند که کجاهاش کشاند استیزه مکن مملکت عشق طلب کن کاین مملکتت از ملک الموت رهاند باری تو بهل کام خود و نور خرد گیر کاین کام تو را زود به ناکام رساند اشکاری شه باش و مجو هیچ شکاری کاشکار تو را باز اجل بازستاند چون باز شهی رو به سوی طبله بازش کان طبله تو را نوش دهد طبل نخواند از شاه وفادارتر امروز کسی نیست خر جانب او ران که تو را هیچ نراند زندانی مرگند همه خلق یقین دان محبوس تو را از تک زندان نرهاند دانی که در این کوی رضا بانگ سگان چیست تا هر که مخنث بود آتش برماند حاشا ز سواری که بود عاشق این راه که بانگ سگ کوی دلش را بطپاند دیوان شمس
__________________
Nunca dejes de soñar
هرگز روياهاتو فراموش نكن
|
|
#9
09-29-2010
|
||||
|
||||
__________________
یک پاییز فقط برای من و تو
|
|
#10
10-28-2010
|
||||
|
||||
|
پوشیده چون جان می روی اندر میان جان من
سرو خرامان منی ای رونق بستان من چون می روی بی‌من مرو ای جان جان بی‌تن مرو وز چشم من بیرون مشو ای مشعله تابان من هفت آسمان را بردرم وز هفت دریا بگذرم چون دلبرانه بنگری در جان سرگردان من تا آمدی اندر برم شد کفر و ایمان چاکرم ای دیدن تو دین من وی روی تو ایمان من بی پا و سر کردی مرا بی‌خواب و خور کردی مرا در پیش یعقوب اندرآ ای یوسف کنعان من از لطف تو چون جان شدم وز خویشتن پنهان شدم ای هست تو پنهان شده در هستی پنهان من گل جامه در از دست تو وی چشم نرگس مست تو ای شاخه‌ها آبست تو وی باغ بی‌پایان من یک لحظه داغم می کشی یک دم به باغم می کشی پیش چراغم می کشی تا وا شود چشمان من ای جان پیش از جان‌ها وی کان پیش از کان‌ها ای آن بیش از آنها ای آن من ای آن من چون منزل ما خاک نیست گر تن بریزد باک نیست اندیشه‌ام افلاک نیست ای وصل تو کیوان من بر یاد روی ماه من باشد فغان و آه من بر بوی شاهنشاه من هر لحظه‌ای حیران من ای جان چو ذره در هوا تا شد ز خورشیدت جدا بی تو چرا باشد چرا ای اصل چارارکان من ای شه صلاح الدین من ره دان من ره بین من ای فارغ از تمکین من ای برتر از امکان من دیوان شمس (غزلیات) مولوی
__________________
Nunca dejes de soñar
هرگز روياهاتو فراموش نكن
|
|
| کاربران در حال دیدن موضوع: 1 نفر (0 عضو و 1 مهمان) | |
حالت ترکیبی
|
|
اکنون ساعت 01:27 PM برپایه ساعت جهانی (GMT - گرینویچ) +3.5 می باشد.