وصف حال خودتان با زبان شعر

[افسون 13]

دنیای من و هر شب و هر روز دویدن
دنیای من و هیچ به مقصد نرسیدن
دنیای من و خاطر آزرده و غمگین
دنیای من و بغض خراشیده وسنگین
دنیای من و نغمه بی وزن قناری
دنیای من و قاصدک رندِ فراری
دنیای من و تلخ ترین قهوه عالم
دنیای من و خبط هبوط آور آدم
دنیای من و کشتی طوفان زده نوح
دنیای من و خنجر نشتر زده برروح
دنیای من و قصه درد آور شیرین
دنیای من و زخم نمک خورده دیرین
دنیای من و قلب ترک خورده فرهاد
دنیای من و قافیه های همه برباد !!!

[ماهین]

ما نمی پوشیم عیب خویش، اما دیگران
عیب ها دارند و از ما جمله را پوشیده اند
ننگها دیدیم اندر دفتر و طومارشان
دفتر و طومار ما زان سبب پیچیده اند
ما سبکساریم ، از لغزیدن ما چاره نیست
عاقلان با این گرانسنگی ، چرا لغزیده اند

[مستور]

آنچنان عاشق نبودم تا سزاوار تو باشم
مایه گنجی نبودم تا خریدار تو باشم
عشق من آلوده با چون و چرای زندگی شد
خالی و خالص نبودم تا که سرشار تو باشم
ای تو برتر از گمان والاتر از فکر و تخیل
حیف بودی حیف بودی اینکه من یار تو باشم

[ماهین]

چه دل است این دل من ؟
که ز یک لرزش اشک
بر رخ رهگذری
یا ز نالیدن مادر به فراق پسری
دل من می شکند
چه دل است این دل من
دلم از ناله مرغان چمن می شکند
ز خیال غم مردم دل من می شکند
چه کنم دلم از سنگ که نیست
گریه در خلوت دل ننگ نیست

[مستور]

مچ دستمون رو گاز میگرفتیم
بعد با خودکار بیک
روی جای گازمون ساعت می کشیدیم
مامان هم برای دلخوشیمون
ازمون می پرسید
ساعت چنده
ذوق مرگ می شدیم

[افسون 13]

وقتي دستم به آسمان برسد
وقتي بر آن بلنداي بنفش بنشينم
ديگر دست كسي به من نخواهد رسيد
مي‌نشينم براي خودم قصه مي‌گويم
تا كبوتران كوهي به لانه برگردند !!

[مستور]

در شبان غم تنهایی خویش
عابد چشم سخنگوی توام
من در این تیره شب جانفرسا
زائر ظلمت گیسوی توام

[ماهین]

این روز ها من
خدای سکوت شده ام
خفقان گرفته ام تا
آرامش اهالی دنیا
خط خطی نشود...
این جا زمین است
این جا زمین است ، رسم آدم ها یش عجیب است
این جا گرم که می شوی
بجای این که دنبالت بگردند
فراموشت می کنند ...

[مستور]

افتاده به شهریم که ویرانه ندارد
یک شهر غریبیم و یکی خانه ندارد
جایی نه، که گیرد دل دیوانه فراری
ویران شود این شهر که ویرانه ندارد

[مستور]

فقط سوز دلم را در جهان پروانه می داند
غمم را بلبلی کاوره شد از لانه می داند
نگویم چون ز غیرت غیر می سوزد به حال من
ننالم چون ز غم یارم مرا بیگانه می داند