گردشگری حرفه ایی

[رزیتا]

سفر رفتن با بچه های نق نقو


سفر رفتن با کودکان گاهی از فاجعه و مصیبت هم فراتر می رود! به خصوص اگر بچه ها در ماشین شلوغ کنند، بدحال شوند یا حتی شروع به غر زدن کنند. اگر شما هم در سفرها با نق نق و غرغر بچه هایتان مشکل دارید، لازم نیست از سفر رفتن با بچه هایتان توبه کنید! کمی رعایت حال آنها سفر را به کام همه شما خوش تر می کند! بچه ها سفر را دوست دارند اما نه آن سفری را که تنها برای بزرگترها برنامه ریزی شده. بچه ها دوست دارند محیط های جدید را کشف کنند و چیزهای تازه یاد بگیرند نه این که سفر را مثل یک وظیفه جدی و فشرده انجام دهند.

بیشتر بچه ها وقتی بدانند به زودی توقفی در پیش است، یکی دو ساعت را به راحتی در ماشین طاقت می آورند. مسافرتی که
توقف های کوتاه و بسیار داشته باشد، برای آنها خوشایندتر است

در طول راه


- اگر قرار است هوایى سفر کنید، بهتر است قبل از پرواز از یک داروى ضد احتقان استفاده کنید. تغییرات ارتفاع درباره بزرگسالان هم مى تواند باعث مسدود شدن گوش ها و سردرد و تهوع شود. چه رسد به کوچکترها که آسیب پذیرتر هم هستند.

- اگر با اتومبیل‌ سفر می کنید، حتما کمربند ایمنی‌ بچه‌ها را محکم‌ کنید. در طول‌ سفر، هر از گاهی‌ توقف‌ کنید تا بچه‌ها بتوانند قدری‌ بازی‌ کنند. در طول‌ سفر هم سعی کنید از خوراکی های‌ آبدار مثل‌ سیب‌ استفاده‌ کنید تا عطش بچه ها آزارشان ندهد.
- اگر فرزندتان‌ در طول‌ سفر به‌ خاطر حرکت‌ اتومبیل‌ دچار حالت‌ تهوع‌ می‌شود، موضوع‌ را با پزشک‌ در میان‌ بگذارید تا با داروهای لازم از آن پیشگیری‌ کند. ضمن آن که می توانید کودک‌ را در صندلی‌ وسط‌ قرار دهید تا کمتر تکان‌ بخورد. همیشه‌ یکی‌ از پنجره‌ها را باز بگذارید و یا


دستگاه‌ تهویه‌ اتومبیل‌ را روشن‌ نگه‌ دارید تاکودک کمتر احساس نفس تنگی و سرگیجه کند.
- سعی کنید تا آنجا که ممکن است فضای داخل خودرو خالی بماند. تا آنجا که ممکن است همه اثاث را در صندوق عقب ماشین جای دهید. معمولا بیشتر از نیاز خود اثاث بر ندارید. بچه هایی که بین ساک ها و چمدان ها فشرده شدهاند، حتما بدقلقی خواهند کرد.
- از نظر کودکان سفر کردن با ماشین بسیار کسل کننده است و انگار تا ابد طول می کشد! بخصوص اگر کاری برای انجام دادن نداشته باشند و مجبور باشند تا خود مقصد یک جا بنشینند. پس در طول سفر چندین توقف داشته باشید و سفر را جذاب کنید. خیلی تند حرکت نکنید و به کودک فرصت دیدن طبیعت اطراف را بدهید. اگر با بچه ها راه بیایید می بینید که آنها عاشق سفر و هیجانات آن هستند. پس سعی کنید سفر را طوری برنامه‌ریزی کنید که بهشان خوش بگذرد و کمتر نق بزنند. سفر باید کوتاه و متناسب با توانایی جسمانی کودک باشد.
- کمی بعد از این که به راه افتادید، کودک را به نحوی مشغول کنید. با او صحبت کنید، از او سوالاتی بکنید و هرازگاه او را تحسین کنید. اگر سفرتان بیش از یک ساعت طول می کشد، برایش برنامه ای بگذارید که سرگرم کننده باشد. مثلا نوار قصه گوش دهد، میوه ها را پوست بکند و...
- بیشتر بچه ها وقتی بدانند به زودی توقفی در پیش است، یکی دو ساعت را به راحتی در خودرو طاقت می آورند. مسافرتی که توقف های کوتاه و بسیار داشته باشد، راحت تر است.


حس خوش ماجراجویی!

- مسیر سفر را از روی نقشه به کودک نشان دهید و کارهایی را که در طول سفر باید انجام دهید برای او توضیح دهید. سعی کنید نکات لازم هر سفر را به بچه یاد بدهید. این که کجا می توان آتش روشن کرد؟ از چه آبی می شود نوشید؟ چطور باید غذا تهیه کرد و...

- خطرات احتمالی همیشه وجود دارد. بدون این‌که او را بترسانید پیشگیری از این خطرات را برایش تشریح کنید.
- به کودکتان کوله پشتی مخصوص خودش را بدهید تا در طبیعت گردی همراه داشته باشد. البته این کوله نباید سنگین باشد و تنها باید آب و خوردنی‌های سبک، چند تکه از لوازم مورد نیاز او و چند وسیله ضروری کمک های اولیه در

آن باشد. بچه ها عاشق این هستند که در سفر مثل بزرگ تر ها ساک شخصی داشته باشند. کمی هم به این علاقه آنها احترام بگذارید!

- به کودکتان اجازه دهید که گاهی در سفر عکاسی کند. بچه ها با همین بهانه های ساده به سفر علاقمند می شوند و البته کمتر بیقراری می کنند!


فقط مریض نشو!

- در طول راه غذاهای سالم و سبک به کودک بدهید. گاهی اوقات تغییر شرایط آب و هوایی باعث بیماری بچه ها می شود. حتی گاهی خوردن غذاهای محلی یا لبنیات پرچرب محلی وضعیت گوارشی بچه ها را بهم می ریزد. اگر در حین سفر کودکتان بیمار شد، لازم نیست دستپاچه شوید. بهتر است هر چه سریعتر با یک پزشک مشورت کنید تا در صورت لزوم برنامه غذاییش را کمی تغییر دهید.
- خانم های بچه دار معمولا می دانند که در زمان سفر بسته کمک های اولیه از هر چیزی واجب تر است. اما درباره محتویات این بسته ها چطور؟ اطلاعات کاملی دارید؟ چند قرص ایبوپروفن یا استامینوفن؛ داروى ضد تهوع، باندهاى چسب دار؛ درجه تب؛ مایع ضد عفونى کننده؛ پماد هیدروکورتیزون براى خارش ها و دانه هاى جلدى؛ قرص هاى آنتى هیستامین؛ و البته هر دارویى که کودک شما به طور مرتب آن را مصرف مى کند باید اعضای ثابت جعبه کمک های اولیه شما باشند. موچین هم که براى خارج کردن تراشه ها و خارها از دست و پای بچه های پر جنب و جوش حتما یادتان خواهد ماند!
- بسته کمک های اولیه را در ساک‌ دم‌دستی‌ تان بگذارید تا پیدا کردن‌ شان ساده تر باشد. همیشه‌ شیشه‌های‌ داروهای‌ مایع‌ را سرخالی‌ بردارید. همچنین‌ دماسنج‌ و باند زخم‌ را فراموش‌ نکنید. یادتان نرود درباره کارکرد این وسایل به کودکتان آموزش دهید تا اگر لازم شد، در غیاب شما از آنها استفاده کند.