ما همه نادریم
 

ما همه نادریم



خورشید در میانه آسمان بود که سپاهیان نادرشاه افشار وارد دهلی شدند به پادشاه ایران زمین گفتند اجازه می دهید وارد قصر پادشاه هند محمد گورکانی شویم ؟
نادرشاه گفت اینجا نیامده ایم پی تخت و تاخ ، بگردید و مزدوران اشرف افغان را بیابید .
هشتصد مزدور اشرف ، که بیست سال ایران را ویران ساخته بودند را گرفتند . نادر رو به آنها کرد و گفت : چگونه بیست سال در ایران خون ریختید و به ناموس کسی رحم نکردید ؟ ! آیا فکر نمی کردید روزی به این درد گرفتار آیید ؟
مزدوری گفت می پنداشتیم همه مردان ایران ، شاه سلطان حسین هستند و ما همواره با مشتی ترسوی صفوی روبروییم.
از میان سپاه ایران فریادی برخواست که ما همه نادریم ! و مردان سپاه بارها این سخن را از ته حنجره فریاد کشیدند . " ما همه نادریم "
و به سخن ارد بزرگ : کشوری که دارای پیشوایی بی باک است همه مردمش قهرمان و دلیر می شوند .
اگر خوب گوش هایمان را تیز کنیم فریاد های سربازان ایران را باز هم می شنویم " ما همه نادریم

منم حامد هستم، خوش‌وقتم.

اما در کل بهتره برای اطمینان خاطر مسائل تاریخی با سند و مدرک گفته بشه.
چون ما عادت داریم به اسطوره‌سازی و این‌که ما این بودیم و فلان.
همین گفتگو و اینا اگه بوده که خیلی خوبه اما می‌دونیم که اونا همچین دست‌خالی از اونجا که نیومدن. کل ماجرا رو هم باید دید. همین نادر جان افشار هم که اوصافش به امروز رسیده...

نادر اقتدار ادم کاخشو میبینه به وجد میاد