زندگی

[amir ahmadi]

در اتاق را محکم به هم می کوبی تا صدایش حتما به گوشش برسد
انگار اگر دیواری بین شما نباشد ،نمی توانید با هم صحبت کنید .
پشت در فریاد می کشی و اشتباه هایش را می شماری ؛
اشتباه هایی که از اشتباه بودنشان هم کاملا مطمئن نیستی.
حتی مطمئن نیستی که حق با تو باشد .صدایش را نمی شنوی .
نشسته و فقط به تو گوش می دهد ،کار هر روزت است .هیچ وقت از همسرت به خاطر محبت هایش تشکر نمی کنی
و نیز از سکوتش در برابر بداخلاقی های تو.
چقدر از ارزش سپاسگذاری غافلیم