دشت كه در ميان جاده آبگير ميشود، تالابهايي را پدپد ميآورد، كه در سوي دريا صورتي است و در سوي كوه خاكستري مايل به سفيد. جايي كه به آن تالاب صورتي ميگويند. اين جاده كه با سراشيبيها و سربالاييهاي بسيار، نمايان شدن گاهبهگاه دريا در سمت چپ و نظاره منظره از ارتفاع، از جاذبههاي خاص گردشگري در استان سيستان و بلوچستان است.
رشته کوههاي مريخي که فقط در مناطق جنوبي استان سيستان و بلوچستان واقع شده است، توانسته ترسيمگر يک جاذبه طبيعي زيبا باشد. اين کوهها در زمانهاي گذشته به زيرخروارها خاک مدفون بوده و امروزه با گذشت زمان، مشاهده ميشوند. در اثر تغييرات جوي و آب و هوايي و بارانهاي موسمي، خاکها از روي آنها به دامنهها ريخته شده و چهره اصلي اين کوهها نمايان شده است
در پهنه بعضي از اين کوهها مشاهده ميشود که برخي مواقع ارتفاع آنها تا پنج متر ميرسد و در ديگر نقاط اين بيابانها بعضا بلندي آنها تا 100 متر و حتي بيشتر هم ديده ميشود. جنس اين پديده از مقاومت خاصي برخوردار است، بهطوريکه بالا رفتن از آن به مثال بالا رفتن از صخره است.
شکلهاي نامانوس اين پديدهها، ناشي از فرسايش سريع در برابر باد و باران است که بر خلاف فرسايشهاي آرام و طبيعي، مهلتي براي رويش گياهان باقي نميگذارد و سرزمين را دندانه دندانه و پر از لبهها و چاکها نشان ميدهد. همچنين، مقاومت ناهمسان لايههاي زمين، در اين منطقهها گاه سبب شکلگيري ستونهايي با کلاهکهايي بر سر يا کوههايي که گويي با چاقو سر آنها را بريدهاند، ميشود.
با رسيدن به دهكده صيادي «تيس» منظره كوههاي مريخي در كنار جاده به پايان ميرسد. قدمت اين روستا به 2500 سال قبل ميرسد و در كتاب فتوحات اسكندر مقدوني بعنوان تيز مشهور بوده و به مرور زمان به تيس تبديل شده است. تيس بندر تجاري فعالي بوده است كه بوسيله مغولها ويران شده است.