عشق و عرفان

[آريانا]

رو مذهب عاشق را برعکس روش‌ها دان
کز یار دروغی‌ها از صدق به و احسان

حال است محال او , مزد است وبال او
عدل است همه ظلمش , داد است از او بهتان

نرم است درشت او , کعبه‌ست کنشت او
خاری که خلد دلبر خوشتر ز گل و ریحان

آن دم که ترش باشد بهتر ز شکرخانه
وان دل که ملول آید خوش بوس و کنار است آن

وان دم که تو را گوید والله ز تو بیزارم
آن آب خضر باشد از چشمه گه حیوان

وان دم که بگوید نی در نیش هزار آری
بیگانگیش خویشی در مذهب بی‌خویشان

کفرش همه ایمان شد , سنگش همه مرجان شد
بخلش همه احسان شد , جرمش همگی غفران

گر طعنه زنی گویی تو مذهب کژ داری
من مذهب ابرویش بخریدم و دادم جان

زین مذهب کژ مستم بس کردم و لب بستم
بردار دل روشن باقیش فرو می خوان

شمس الحق تبریزی یا رب چه شکرریزی
گویی ز دهان من صد حجت و صد برهان