نگاهی دوباره به كتاب شازده كوچولو نوشته آنتوان دو سنت اگزوپری

[ساقي]

اگر من گلی را بشناسم که تو همه ی دنیا تک است
و جز رو اخترک خودم هیچ جای دیگر پیدا نمیشه و ممکن است یک روز صبح یک برّه کوچولو،
مفت و مسلم، بی این که بفهمد چه کار دارد میکند به یک ضرب،
پاک از میان ببردش چی؟
یعنی این هم هیچ اهمیتی ندارد؟
اگر کسی گلی را دوست داشته باشد که تو کرورها و کرورها ستاره
فقط یک دانه ازش هست واسه احساس خوشبختی همین قدر بس است
که نگاهی به آن همه ستاره بیندازد و با خودش بگوید:
«گل من یک جایی میان آن ستاره هاست»،
اما اگر برّه گل را بخورد برایش مثل این است که یکهو تمام آن ستاره ها خاموش بشوند.
یعنی این هم هیچ اهمیتی ندارد؟