اشعار زیبا - اشعاری که دوستشان داریم برای تقدیم به عزیزانتان یا برای دل خودتان

[مهدی]

توی یک دیوار ِ سنگی دو تا پنجره اسیرن

دو تا خسته دو تا تنها یکیشون تو یکیشون من

دیوارازسنگِ سیاه ِسنگِ سرد وسنگِ خارا

زَده قفل ِ بی صدایی به لبهای خسته ی ما

نمی تونی که بجنبی زیر ِ سنگینی ِ دیوار

تنگی ِ عشق ِ من و تو مثل ِ هر تکه ی دیوار

همیشه فاصله بوده بین ِدستهای من و تو

با همین تلخی گذشته شب و روزهای من و تو

راهِ دوری بین ِ ما نیست امّا بازاینم زیاده

تنها پیوندِ من و تو دست ِ مهربون ِ بادِ

ما باید اسیر بمونیم زنده هستیم تا اسیریم

واسه ما رهایی مرگ ِ تا رها بشیم می میریم

کاشکی این دیوار خراب شه من و تو با هم بمیریم

توی یک دنیای دیگه دستهای هَمو بگیریم

شاید اونجا توی دلها دردِ بیداری نباشه

میون ِ پنجره هاشون دیگه دیواری نباشه

[مهدی]

برو مسافر ِ من برو سفر سلامت

نگو که روز ِ دیدار بمونه تا قیامت

تا وقتی زنده هستم منتظرت می مونم

برو خدا به همرات درد و بلات به جونم

این لحظه های ِ آخر بگو می مونی پیشم

از فکر ِ رفتن ِ تو دارم دیوونه می شم

برو مسافر ِ من برو سفر سلامت

نگو که روز ِ دیدار بمونه تا قیامت

می خوام به دورت امشب پروانه وار بگردم

به این امید که شاید بگی که بر می گردم

آرزو دارم امشب با تو هرگز نمیره

سپیده ای نباشه تو رو ازم بگیره

برو مسافر ِ من.................

[مهدی]

مي گم مسافرم دليجان عشقم رو ساختم

مي گي تنها نرو دل رو به دلواپسي باختم

مي گي همسفرهام از جنس پاك عشق و نوراند

اميد و آرزوهاي من اند سنگ صبوراند

تو كه درد جدايي از وطن رو خوب مي دوني

دلم مي خواد كه با من اين لالايي رو بخوني

كه دليجان سفرت خوش برو روز و شبت خوش

تپش هاي دلم پشت و پناهت برو عاقبتت خوش

نگو تنها نرو تنها كه نيستم دلم روهم اميدوآرزوهام همه هستند

همان احساس هاي شكننده كه دردست زمانه نشكستند

تو رو قسم مي دم من رو دعا كن

واسه رسيدنم خدا خدا كن

مي رم دريا كنارم رو ببينم واست يه موج ازدريا مي چينم

ميارم روح تشنه ي تورو سيراب ببينم

مي خوام برم نمي خوام وطن رو تو خواب ببينم .

[مهدی]

نفس بر آمد و كام از تو بر نميآيد

فغان كه بخت من از خواب در نمي آيد

درين خيال بسر شد زمان عمر و هنوز

بلاي زلف سياهت به سر نمي آيد

بسم حكايت دل هست با نسيم سحر

ولي به بخت من امشب سحر نمي آيد

قد بلندترا تا به بر نمي گيرم

درخت كام و مرادم ببر نمي آيد

ز شست صدق گشادم هزار تير دعا

ولي چه سود يكي كارگر نمي آيد

مگر بروي دلاراي يار ما ور ني

بهيچ وجه دگر كار بر نميآيد

صبا بچشم من انداخت خاكي از كويش

كه آب زندگيم در نظر نمي آيد

مقيم زلف تو شد دل كه خوش سوادي ديد

و زان غريب بلاكش خبر نمي آيد

زبسكه شد دل حافظ رميده از همه كس

دگر ز حلقه ي زلفت بدر نمي آيد

[مهدی]

لحظه ها رو با تو بودن ،در نگاهِ تو شکفتن

حسّ ِعشق رو درتودیدن،مثل ِرؤیای ِتو خواب ِ

با تورفتن، با توموندن،مثل ِقصّه توروخوندن

تا همیشه توروخواستن ،مثل ِتشنگی ِ آب ِ

اگه چشمات من رومی خواست تونگاه ِتومی مُردم

اگه دستات مال ِمن بودجون به دستات می سپردم

اگه اسمَم رومی خوندی دیگه از یاد نمی بردم

اگه با من تو می موندی همه دنیا رو می بردم

بی تو اما سرسپردن،بی تو وعشق ِتو بودن

تو غبار ِ جاده موندن،بی تو خوب ِمن محال ِ

بی تو حتی زنده بودن،بی هدف نفس کشیدن

تا ابد تو روندیدن،واسه من رنج و عذابِ

توی ِ آسمون ِعشقم غیر ِتوپرنده ای نیست

روی ِخاموشی ِلبهام جزتواسم ِدیگه ای نیست

توی ِقلب ِمن عزیزم هیچ کسی جایی نداره

دل ِعاشقم به جزتوهیچ کسی رودوست نداره

[مهدی]

اي شب از رو’ياي تو رنگين شده
سينه از عطر توا’م سنگين شده
اي به روي چشم من گسترده خويش
شادي ام بخشيده از اندوه بيش
اي مرا با شور شعر آميخته
اين همه آتش به شعرم ريخته
همچو باراني كه شويد جسم خاك
هستي ا م زآلودگيها كرده پاك
اي تپشهاي تن سوزان من
آتشي در مزرع مژگان من
عشق چون در سينه ام بيدار شد
از طلب پا تا سرم ايثار شد
آه اي روشن طلوع بي غروب
آفتاب سرزمين هاي جنوب
آه آه اي از سحر شاداب تر
از بهاران تازه تر ، سيراب تر
عشق چون در سينه ام بيدار شد
از طلب پا تا سرم ايثار شد
اين مرا با شور شعر آميخته
اين همه آتش به شعرم ريخته!
آه اي بيگانه با پيراهنم
آشناي سبزه زاران تنم!
با توام ديگر ز درديم بيم نيست
هست اگر جز درد خوشبختيم نيست!