چطور با طرد شدن عشقی کنار بیاییم!

[bigbang]

شکست عشقی اگه واقعی باشه دیگه توش هیچ برگشتی نیست و زخمی هست که تا آخر عمر همراه انسان باقی میمونه و درمانش هم با دارو و ورزش و روانشناس شاید مقداری در بهتر کردن شرایط کمک کنه اما هیچوقت فراموش نمیشه
زخمی هست که هر وقت دهن باز میکنه به صاحبش رحم نمیکنه قلب و دل آدم رو میسوزونه
و به انسان احساس محبت توام با نفرت رو میده !!
مردها معمولاً عاشق نمیشن
اونهایی که میگن عاشق شدیم 85% شون اصلاً نمیدونن عشق چیه
عشق عاشق چشم و ابرو شدن نیست
وقتی انسان عاشق کسی میشه روحش با روح و شخصیت و هویت طرف دیگه درگیر و گرفتار میشه
قلبش به تپش می افته
و نوسانات قلبی و روحی غیر قابل تصوری از خودش بروز میده
به حدی که بعضی مواقع مرتکب واکنش های جداً خلاف عقل میشه و حس موقعیت شناسیش رو از دست میده
من نمیدونم شاید کسایی بودن که تونستن با این مسئله کنار بیان و مشکلشون رو برطرف کنن ولی عموماً افراد که شکست عشقی (منظورم عشق اگزوزی نیست یک عشق ناب واقعی هست ) میخورن به سه مسیر میرن :
1- هرگز دیگه به گذشته فکر نمیکنن و انسانهایی فوق العاده خشن و بی روح میشن که هیچکس حتی تصور همچین چیزی را از اونها نداره و مرد و زن هم نداره مخصوصاً در زنها خدا اون روز رو نیاره که زنی سنگدل بشه !
2- منزوی میشن و با عالم و ادم قهر میکنن و آخر و عاقبت اسفناکی خواهند داشت
3- به زندگی عادی برمیگردن و تشکیل خانواده میدن اما همچنان زخم قدیمی رو در سینه هاشون خواهند داشت تا آخر عمر

به خاطر همین میگن عشق درد بی درمان هست و طبیبی نداره جز مرگ
البته نه خودکشی
البته مجبور شدم از دست آقای حامد پست و ویرایش کنم
آخه من کی گفتم خودکشی ؟؟ حرف مارو میپیچونی الکی !