اندر حکایات زندگی دکتر حسابی

[bigbang]

تاسیس دانشگاه شایسته خارجی ها است و ما نباید پا در کفش آنها بکنیم

بعد از مدتی به فکر تاسیس دانشگاه افتادم . در آن زمان آقای حکمت به تازگی وزیر فرهنگ شده بود . از او وقت ملاقات گرفتم و به دیدارش رفتم . پس از آن که موضوع را با حکمت در میان گذاشتم . او از من خواست طرح و پیشنهادم را مکتوب کنم سه ماه به طور شبانه روزی و با ذوق تمام کار کردم و طرح تاسیس دانشگاه تهران را نزد وزیر بردم . حمکت از اینکه به جای یونیورسیته و فاکولته واژه های دانشگاه و دانشکده را به کار بردم بسیار خوشحال شد و این دو واژه را پذیرفت .

البته اختیار اصلی دست آقای صدیق اعلم بود زیرا رییس تعلیمات عالیه محسوب میشد . بنابراین آقای حکمت طرح را برای او فرستاد . حدود دو سه ماه طول کشید ولی صدیق اعلم پاسخی به طرح و پیشنهاد من نداد . تصمیم گرفتم وقت ملاقات بگیرم و به دیدارش بروم . پس از آنکه زمان دیدار فرارسید و به دفتر کار صدیق اعلم رفتم . او پس از آنکه متوجه شد من همان کسی هستم که پیشنهاد و طرح تاسیس دانشگاه تهران را داده ام بدون آنکه کمترین رودربایستی نشان دهد و خجالت بکشد با فریاد به من گفت : (( چه کسی به شما گفته پایتان را در کفش خارجی ها کنید ؟ تربیت دکتر و مهندس کار خارجی هاست نه کار ما ! تا هفتاد سال دیگر هم ساختن دانشگاه برای این مملکت زود است ! ))