غزل ؛ شعر زمان نیست ! (بحث راجب تفکر شاملو)

[KHatun]

به شخصه معتقدم که هیچ وقت دوره ی هیچ سبک و روش و قالبی به سر نمیرسه
به خصوص که الان دوره دوره ی "التقاطی" گراییه! (از خودم ساختم کلمه رو)
مثال می زنم در رشته آموزشِ زبان سالها متدِ " ترجمه" غالب بود. بعد متدِ " شنیداری-زبانی" رایج شد. حالا اونچه که روش تاکید میشه استفاده از تمامِ این متدها به طورِ همزمان و با درنظر گرفتنِ فضای کلاس هستش
هیچ کدوم به دیگری ارجعیت نداره و "انتخاب" با خودِ زبان آموزهاست
ادبیات هم حوزه ی بسیار گسترده ایه و نمیشه اولویت بندی کرد. من خودم بارها شنیدم که سبک مثلا "رئال" دیگه از مد افتاده! این به نظرم خیلی بی معنیه. مهم نیست که نویسنده در چه قالبی می نویسه مهم اینه که چی می نویسه و شخصیت پردازی و فضاسازی ش تا چه حد موفقه.

حالا از اینها گذشته شعر شاید یه کمی متفاوت باشه به این دلیل که فرم یا ریخت شعر گاهی حتی به محتوا هم ارجعیت داره(البته ساختارگراها معتقدند در شعر تنها چیزی که اهمیت داره ریخت هست نه محتوا)
شاید منظور شاملو این بوده که تاکید بیش از اندازه رویِ قافیه و وزن باعث میشه که ریخت حالتی تصنعی بگیره. یعنی این که انتخابِ واژگان مناسب رو فدایِ رعایت قافیه و وزن کنی
شاعر رمانتیک، ووردزورث هم میگه که شعر طغیانِ بی اختیارِ احساساتِ تواناست و برایِ این که این توانایی از شعر گرفته نشه باید اجازه بدی فارغ از قید و بند واژگان جاری بشن

[رزیتا]

خیلی مشتاق شدم در مورد شاملو بیشتر بدونم، خصوصا در این مورد خاص

اول از همه فکر کردم در مورد خود شاملو مطالعه کنم
در چند ساعت گذشته مروری گذرا به زندگی شاملو و اشعارش و همینطور فعالیتهای وسیعش داشتم
شاملو در همه ی عرصه های فرهنگی، هنری، اجتماعی، سیاسی خصوصا شعر، ترجمه، مبارزه فرهنگی، نویسندگی، فيلم سازى، فرهنگ توده‌ها، روزنامه نگارى، ادبيات كودكان و ... فعالیت داشته، و کلا انسان متفکر و معترضی بوده و طالب مساوات

با همه این تفاسیر انسان متفکر و دانشمندی چون شاملو هم میتونه اشتباه کرده باشه

بعضی ها معتقدند شاملو با اینکه زبان گریز بوده ولی زبان شاملویی رو به خیلی از شعرا تقدیم کرده و معتقدند که با همه عظمتش در ادبیات ایران خیانت کرده

خیلی ها هم بر این باورند که شاملو هیچگاه عقاید و باورهاشو به کسی تحمیل نکرده و اینجا این سوال مطرح میشه که پس چرا در مورد غزل اینگونه تأکییدی سخن گفته