حجاب

[amir ahmadi]

. زن را در آن دوره چون مستأجره
می‏ پنداشتند . زن حق نداشت با مردان نشست و برخاست كند و در اجتماعات‏
راه يابد و به مقامات دولتی برسد . اگر صدای زن را نامحرم می ‏شنيد آن زن‏
بر شوی خود حرام می‏شد . خلاصه مردان آن دوره زن را چون ابزاری می‏ دانستند
كه كار او منحصرا رسيدگی به امور خانه و پروردن فرزند بود و هنگامی كه‏
اين ابزار می‏ خواست از خانه بيرون برود او را سر تا پا در چادری سياه‏
می‏ پيچانيدند و روانه بازار يا خيابان می‏ كردند .
علائم و نشانه ‏های افترا و غرض و مرض از اتمام اين نوشته پيداست . كی‏
و كجا چنين قاعده‏ ای وجود داشت كه اگر صدای زن را نامحرم می‏ شنيد بر شوی‏
خود حرام می‏ شد ؟ آيا در جامعه‏ ای كه دائما سخنرانان مذهبيش از بالای منابر
خطابه زهرای مرضيه را در مسجد مدينه و خطابه‏ های زينب كبرا را در كوفه و
شام به گوش مردم می‏ رسانند ، ممكن است چنين فكری در ميان مردم آن جامعه‏
پيدا شود ؟ ! كی و كجا زن در ايران اسلامی برده مرد بوده است ؟ همه‏
می‏دانند كه در خانواده‏ های مسلمان بيش از آنكه زن در خدمت مرد باشد ،
مرد به حكم وظيفه اسلامی در خدمت زن بوده وسيله آسايش او را فراهم‏
می‏ كرده است . زن در خانواده‏ هائی مورد اهانت و تحقير و ظلم قرار گرفته‏
كه روح اسلامی در آن خانواده ‏ها نبوده يا ضعيف بوده است .
عجبا می‏گويد : زن حق نداشت كه با مردان نشست و برخاست كند .
من می‏ گويم : بر عكس ، در محيطهای پاك اسلامی اين مرد بود كه حق نداشت‏
در نشست و برخاستها از زن بيگانه بهره ‏برداری كند . اين مرد است كه‏
همواره حرص می‏ ورزد
كه زن را وسيله چشم چرانی و كامجوئی خود قرار دهد .