زمین به اوراد عاشقانه محتاج است (اشعار رؤیا زرین)

[افسون 13]

مرا ببخش

مرا ببخش
ناگزیرم از نوشتن این همه نامه های سربسته ای که
امروز اواخر اردی بهشت سالی از این همه سالهای صبوری ست
تا چند ساعت آینده
چه نوزادگانی که منتظرند
تا ریه از هوای خرداد پُر کنند
تا چند ساعت آینده
چه نوزادگانی که رها می شوند
بر بستر سنگلاخ رودخانه های فصلی بی فرجام
چشم های من که آب نمی خورند
نه عزیزم
این راه پیچ پیچ
به ترکستان هیچ ضرب المثلی هم نمی رسد
به قول خواهرم
باید برای روزنامه تسلیتی بفرستم