اخبار محیط زیست!

[SonBol]

گرمایش جهانی غولی است كه از بطن توسعه و پیشرفت سربرآورده و با سرمایه‌گذاری‌های هنگفت در بخش صنعت، بی‌توجه به ارزیابی‌های صحیح زیست محیطی پرورده شده است.
گرچه سال‌ها صدای متخصصان و دلسوزان محیط‌زیست برای آگاهی بخشیدن به دولت‌ها و افكار عمومی جهان در به تصویر كشیدن و شرح خطرات گرمایش جهانی و آنچه در این بین بر سر ما و فرزندانمان خواهد آمد در میان هیاهو و شتاب جنون آسای توسعه یافتگی صنعتی و افزایش جمعیت جهان گم می‌شد اما اكنون بارقه‌هایی از امید برای رسیدن به یك اجماع جهانی به چشم می‌خورد.
چرا كه اكنون، مادر طبیعت در حال آماده شدن برای گرفتن انتقامی سهمگین از نوع بشراست.
گرمایش جهانی غولی است كه از بطن توسعه و پیشرفت سربرآورده و با سرمایه‌گذاری‌های هنگفت در بخش صنعت، بی‌توجه به ارزیابی‌های صحیح زیست محیطی پرورده شده است.
تغییرات آب و هوایی مانندخشكسالی در بخش‌های زیادی از كره زمین، موج گرمایی، گردبادها و توفان‌ها و سیلاب‌های شدید، نابودی تنوع زیستی و بالا آمدن سطح آب‌های آزاد در نتیجه آب شدن یخ‌های قطبی اكنون وارد مرحله‌ای شده است كه نجات از این بحران، همكاری گسترده جهانی همراه با التزام عملی به اجرای یك معاهده بین‌المللی جهان‌شمول را می‌طلبد.
گرمایش جهانی چیزی نیست كه اولین بار در این زمان اتفاق افتاده باشد. در طول عمر كره زمین حداقل یك بار دیگر این اتفاق روی داده است. برای شناخت بهتر خطرات این پدیده بهتر است نگاهی اجمالی به گذشته بیندازیم.
تغییرات پیش‌بینی شده آب و هوایی توسط IPCC در بدترین حالت هنوز پایین‌تر از تغییراتی است كه ۱۰هزار سال گذشته در زمین روی داده است. در دوره «درایاس جوان» (دوره پایان عصر یخبندان) لایه‌های یخ كاملاً در حال عقب‌نشینی بودند و نسل بشر شاهد یك دوره آب و هوای مناسب بود كه ناگهان آب و هوای كره زمین تغییرات عمده‌ای به خود دید.
جنگل‌های اروپا تبدیل به مراتع توندرا شدند و متوسط دما در نزدیك‌های گرنیلند حدود ۱۰ درجه كاهش پیدا كرد و یخچال‌های طبیعی آند حدود ۱۰۰۰ متر به طرف اقیانوس‌ها حركت كرده و به آن نزدیك‌تر شدند. این اتفاقات تنها در ۲۰۰ سال پیش آمد كه زمان بسیار كوتاهی در دوره‌های زمین‌شناسی محسوب می‌شود.
این دوران كه ۱۰۰۰ سال به طول انجامید و از آن به عنوان یك ال نینوی ۱۰۰۰ ساله یاد می‌كنند با یك دوره ۲۰ ساله شگفت‌آور دوباره تغییر كرد و جنگل‌ها دوباره سطح اروپا را پوشاند و انسان تولید محصولات كشاورزی را آغاز كرد. آن زمان در بعضی از نقاط جهان در هر ۵۰ سال ۷ درجه افزایش دما به وجود آمد كه در قیاس با شرایط كنونی كه IPCC در بدترین حالت پیش‌بینی كرده هوای زمین تا سال ۲۱۰۰، ۶ درجه سانتیگراد گرمتر شود، تفاوتی كاملاً چشمگیر دارد اما امكان یخبندان‌های شدید در آینده مسئله‌ای است كه نمی‌توان از آن به سادگی گذشت.
نمایندگان ۱۹۲ كشور جهان در اجلاسی مقدماتی كه در محل مجمع عمومی سازمان ملل متحد، در رابطه با تغییرات جوی كره زمین برگزار شد دور هم جمع شدند و مراتب نگرانی و موافقت خود برای امضای یك توافقنامه بین‌المللی را مورد تأكید قرار دادند.
این جلسه قرار بود طی ۲ روز برگزار شود اما به علت درخواست سخنرانی نمایندگان نزدیك به ۱۰۰ كشور جهان یك روز دیگر تمدید شد. وضعیت بحرانی افزایش گرمایش جهانی به سرعت در حال تثبیت و افزایش است و در این بین لطمه‌ای كه از این پدیده ناگوار به كشورهای جنوب وارد خواهد شد اگر نگوییم كه بیشتر از كشورهای توسعه یافته خواهد بود (كه خواهد بود)، بی‌شك اثراتی همسان بر تمامی ساكنان كره زمین خواهد گذاشت.
در حقیقت این اجلاس، نشست مقدماتی برای اجلاسی است كه دبیر كل سازمان ملل متحد، بن گی مون خواستار برگزاری آن در ۲۴ سپتامبر شده است. وی در مراسم افتتاحیه این مراسم اعلام داشت: «تغییرات آب و هوایی یك چالش بزرگ جهانی است. هم‌اكنون زمان اقدام جهانی فرا رسیده است و باید موافقتنامه مشروحی تحت چارچوب كنوانسیون سازمان ملل متحد برای تغییرات آب و هوا تصویب شود.»
براساس دستور‌العمل این اجلاس، می‌بایست زمینه و بستر لازم برای رسیدن هب تفاهمی همه جانبه به منظور امضای توافقنامه جهانی مورد اشاره دبیر كل در این اجلاس حاصل شود. با توجه به آمادگی نسبی گروه ۷۷ (گروهی از كشورهای درحال توسعه به همراه چین كه ۱۳۳ كشور جهان را در خود جای داده است)، دبیر كل برای امضای این توافقنامه در اجلاس بعدی ابراز امیدواری كرده و خواستار آن شده است كه دولت‌های ملل جهان توافقنامه‌ احتمالی در جریان اجلاس بعدی را تا پایان سال ۲۰۰۹ میلادی در كشورهای خود تصویب و امضا كنند.
كشورهای آمریكا و چین ۲ كشور اصلی تولید كننده گازهای گلخانه‌ روی هم رفته ۴۰ درصد از این گازها را تولید می‌كنند و از عمده مسببان اصلی این فاجعه زیست‌محیطی- بشری هستند و در صورت همكاری نكردن این۲كشور با این اجلاس، همان‌گونه كه در عدم پیوستن آمریكا به پیمان كیوتو و خودداری این كشور از امضای این معاهده شاهد بودیم، این همبستگی جهانی در توقف گرمایش جهانی و ساختن دنیایی سبزتر نیز به شكست خواهد انجامید.
براساس پروتكل كیوتو كشورهای صنعتی (به غیر از آمریكا) موافقت كرده بودند در سال‌های ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۲، مجموعه انتشار ۶ گاز گلخانه‌ای را حداقل ۵ درصد پایین‌تر از سطح انتشار این گازها در سال ۱۹۹۰ حفظ كنند. متأسفانه این پروتكل به گفته نماینده ژاپن تنها ۳ درصد موفقیت داشته و به بیان دیگر این طرح ۹۷ درصد با شكست مواجه شده است.
پیمان كیوتو تنها تا سال ۲۰۱۲ قابلیت اجرا خواهد داشت لذا رسیدن به یك معاهده جهانی جدید و پیش‌بینی ابزارهای نظارتی دقیق‌تر بر كشورهای جهان امری اجتناب‌ناپذیر به نظر می‌رسد.
این در حالی است كه در مقایسه، انرژی آمریكا به تنهایی به اندازه كل مصرف انرژی ژاپن انرژی الكتریسیته هدر می‌دهد و همچنین CO۲ منتشره در آمریكا ۲ برابر بیشتر از كل CO۲ منتشره از تمامی بخش‌های هندوستان كه خود مقام دوم تولید این گاز را در قاره آسیا دارد، است. جالب اینجاست كه هندوستان تقریبا ۳ برابر كشور آمریكا جمعیت دارد.
این در حالی است كه چنین مقام‌دار تولید گاز CO۲ در جهان است، به گونه‌ای كه این كشور در سال ۲۰۰۶ به تنهایی ۶ میلیارد و ۲میلیون تن گازكربنیك تولید كرده كه این مقدار ۸درصد از مقدار گاز كربنیكی كه ایالات متحده در این سال تولید كرده، بیشتر است.
واضح است كه در این راه دشوار تنها همكاری این ۲كشور و كشورهای توسعه یافته كافی نبوده و بدون مشاركت هم كشورهای جهان هیچ امیدی به موفقیت این توافقنامه نمی‌توان داشت. اكنون كشورهایی همانند برزیل و اندونزی نیز به علت تخریب جنگل‌ها و منابع طبیعی، در معرض اتهام جهانی قرار دارند.
دانشمندان عقیده دارند كه شرایط امروز تغییرات آب و هوایی به سمتی پیش می‌رود كه تا ۱۰ الی۲۰ سال آینده در صورت ادامه روند كنونی وارد وضعیت غیرقابل بازگشتی خواهد شد كه آن را نقطه بی‌بازگشت می‌نامند و نشانه‌های آن از هم اكنون قابل مشاهده است.
نشانه‌های تغییرات الگوهای آب و هوایی در نقاط مختلف جهان، مانند ریزش برف بعد از۱۰۰ سال در آرژانتین یا سرما و زمستان بی‌سابقه در نیمكره جنوبی و هم زمان اوج گرفتن گرمای تابستانی در نیمكره شمالی، باران‌های سیل‌آسا و طولانی مدت ووقوع سیل‌ها و طغیان‌های بی‌سابقه در جای جای جهان تنها نشانه‌های كوچكی از بحرانی است كه نسل بشر در صورت ادامه رویه فعلی با آن دست به گریبان خواهد بود.
ناپدید شدن یك دریاچه در شیلی یكی دیگر از این نشانه‌های هشدار برانگیز است. اگرچه دانشمندان در مورد علل این واقعه هنوز جواب قانع‌كننده‌ای پیدا نكرده‌اند و نظر اصلی آنها پس از تحقیقات كامل در ماه ژوئیه اعلام خواهد شد، اما ۲ تئوری اصلی در این زمینه ارائه شده كه یكی از آنها به گرمایش جهانی مربوط است.
عده‌ای‌ از دانشمندان ناپدید شدن ناگهانی این دریاچه را كه به گفته مسئول سازمان ملی جنگل‌های شیلی یك كیلومتر مربع مساحت داشته را وقوع زلزله‌ای كه چندی پیش در شیلی اتفاق افتاد می‌دانند و عقیده دارند این زلزله كه در ماه آوریل سال جاری اتفاق افتاد، باعث ایجاد شكاف‌هایی در بستر این دریاچه شده است.
اما عده دیگری از دانشمندان بر این عقید‌ه‌اند كه گرمایش جهانی عامل پدید آمدن این فاجعه زیست‌محیطی بوده است. براساس این نظریه آب شدن یخ‌های این دریاچه باعث بالا رفتن سطح آب و افزایش فشار بر بستر این دریاچه شده و در نتیجه این فشار شكاف‌هایی در زمین زیرین دریاچه ایجاد كرده كه موجب فرو رفتن آب در این شكاف‌ها شده است.
باتوجه به اینكه ایران از نظر سرانه تولید‌گازهای گلخانه‌ای رتبه اول آسیا را به خود اختصاص داده و از نظر میزان گازهای تولید شده در آسیا بعد از چین و هند در مقام سوم جای گرفته است بررسی و تصویب طرح ملی مبارزه با گرمایش زمین در كنار برنامه‌های پیش‌بینی شده، به منظور توسعه كشور بسیار ضروری به نظر می‌رسد.
این در حالی است كه چندی پیش طرح پیوستن داوطلبانه كشورمان به پروتكل كیوتو در مجلس و هیات دولت مطرح شد و به تصویب نیز رسید اما توسط شورای محترم نگهبان رد و مغایر قانون اساسی شناخته شد.
البته پیوستن به این پروتكل یا پروتكل‌هایی از این دست كه احتمالا الزام‌آور خواهند بود نیازمند داشتن زیرساخت‌های اصلی برای تولید انرژی پاك است؛ زیر ساخت‌هایی كه ما را از استفاده از سوخت‌های فسیلی بی‌نیاز كند و انرژی مطلوب و مورد نیاز كشور را تأمین كند و در عین حال غرب باید دست از انحصاری كردن انرژی هسته‌ای برداشته و به كشورهای در حال توسعه فرصت دهد تا امكانات لازم برای پیوستن به این معاهدات بین‌المللی را برای كشور خود فراهم آورند.

علی خلیلی

گزارش: همشهری آنلاین

[SonBol]

یک مهندس اتریشی سیستمی را طراحی کرده است که با استفاده از نور خورشید، چوب، روغن های گیاهی، زباله ها و ذرت انرژی مورد نیاز شهر کوچکی در اتریش را بدون تولید گازهای آلاینده تامین می کند.
رینهارد کخ، مهندس ۴۶ ساله اتریشی سیستمی را طراحی کرده است که انرژی گرمایشی، برق و سوخت خودروها را در شهر زادگاهش با تولید در حد صفر درصد گازهای آلاینده تامین می کند.
این شهر جزیره ای که "گوسینگ" نام دارد، در انتهای اتریش و در مرز مجارستان در میان جنگل های کاج و مزارع ذرت واقع شده است.
این مهندس سیستم خود را به گونه ای طراحی کرده است که با استفاده از انرژی خورشیدی، چوب درختان، روغن های گیاهی و زباله ها تمام انرژی های مورد نیاز شهروندان این شهر کوچک اعم از سوخت خودروها، انرژی گرمایشی و برق را تامین می کند.
کخ در این خصوص اظهار داشت:" بی شک این یک سیستم مطلوب و لازم است، به همین علت لابی ها آن را نمی خواهند. ما از پول زیادی صحبت می کنیم و پول زیاد قدرت زیاد می طلبد. اگر هر جامعه ای مثل ما عمل کند، قدرت لابی های مخالف کم می شود."
استفاده از مداوم از این انرژی زیستی موجب شده است که این شهر انتشار دی اکسید کربن را تا سقف ۹۰ درصد کاهش دهد و هرسال از فروش مازاد شبکه برق منطقه ای خود ۵۰۰ هزار یورو بدست آورد و بتواند از این درآمد در سرمایه گذاری روی پروژه های جدید استفاده کند.
در این شهر از سال ۱۹۹۵ تا امروز انتشار دی اکسید کربن ۹۳ درصد کاهش یافته است.
این درحالی است که "واکسیو"، شهر سوئدی که برنده جایزه Sustainable Community شد، در ۱۰ سال گذشته تنها توانسته است ۲۵ درصد در کاهش تولید این گاز موفق شود و دراینحال ال گور، برنده جایزه نوبل صلح نیز از جامعه جهانی خواسته است که تا سال ۲۰۵۰ به یک کاهش ۹۰درصدی انتشار گازهای گلخانه ای دست یابند.
براساس گزارش آنسا، ماجری انرژی زیستی این شهر در سال ۱۹۸۹ و از زمانی که "گوسینگ" پایتخت یکی از فقیرترین مناطق کشور اتریش بود، آغاز شد.
در آن زمان ۷۰ درصد از مردم این شهر به دلیل کمبود زمین های زراعی به مناطق دیگر مهاجرت کرده بودند. رینهارد کخ نیز باید به وین می رفت. بنابراین "هیر کررامر"، شهردار وقت از کخ خواست که سیستمی را به عنوان یک تکنیک محلی عرضه کند.
دراین خصوص کخ اظهار داشت:" از ما خواسته شد به دنبال ایده ای باشیم که کار و ثروت را به این شهر بازگرداند. به این ترتیب ما به فکر ایجاد سیستمی افتادیم که بتواند انرژی را با منابع محلی تامین کند تا پول مردم محلی در منطقه باقی بماند و شغل بوجود آورد ."
بنابراین گزارش، پس از راه اندازی این سیستم و در ۱۰ سال گذشته تاکنون در این شهر۶۰ شرکت با ایجاد هزار و ۲۰۰ شغل بوجود آمده است. درحال حاضر "گوسینگ" تبدیل به یک شهر کاملا خودکفا شده است و همه ساله در ۸ نیروگاه مختلف ۲۲ مگاوات بر ساعت برق تولید می کند که از این میزان، ۸ مگاوات برق مازاد را به فروش می رساند.

گزارش: خبرگزارى مهر

[SonBol]

سوراخ ایجاد شده در لایه اوزن نسبت به سال گذشته در حدود ۱۶ درصد جمع‌تر شده است.
به خبرگزاری آسوشیتدپرس، آژانس فضایی آمریكا «ناسا» از كوچك شدن ۱۶ درصدی سوراخ لایه اوزن در منطقه بالای قطب جنوب خبر داد و همچنین اعلام كرد هنوز اندازه این سوراخ هم اندازه شمال آمریكا است.
بر اساس این گزارش اندازه سوراخ لایه اوزن در اواسط ماه سپتامبر (شهریور) در حدود ۹.۷ میلیون مایل مربع بوده است و این در حالی است كه اندازه این سوراخ در سال گذشته در حدود ۱۱.۵ میلیون مایل مربع بود.
لایه اوزن محافظ زمین است و این لایه خاصیت حیاتی به كره زمین بخشیده‌ است، چون مقادیر بسیار زیادی از اشعه ماورای بنفش تابشی از سوی خورشید را جذب می‌كند و مانع از رسیدن آن به زمین می‌شود.
برخی از محصولات گازی بشر مانند گاز كلر و برم موجب تخریب این لایه می‌شود كه به آن سوراخ لایه ازن می‌گویند.
سوراخ لایه اوزن برای نخستین بار در سال ۱۹۸۵ كشف شده است.

خبرگزارى فارس

[SonBol]

تاکنون تصور می شد تاثیر فعالیت های بشر بر آب و هوا به نسبت ناچیز و صرف نظر کردنی است. لیکن پیش بینی های بسیار نشان می دهند که نقش آن تا اواسط سده بیست ویکم، در تغییر محیط زیست درخور توجه و بسی فراتر از تمام ده هزار سال گذشته خواهد بود. اگرچه پاره یی از بخش ها در برخی مواقع از این تغییرات بهره مند خواهند شد، ولی در مجموع تغییرهای مورد انتظار ویرانگر و حتی بسیار شدید خواهند بود. تصور ما این است که بخش اعظم این تغییرات تا سال ۲۰۵۰ برملا خواهند شد؛ و این البته در صورتی است که توجه به محیط زیست را در اولویت قرار دهیم.
با وجود ابهام هایی که درباره جزئیات تغییرات آب وهوایی وجود دارد، این نکته مسلم است که فعالیت های بشر بی تردید از برخی جهت ها بر جو زمین موثر است. سوخت های فسیلی که در نیروگاه ها و خودرو ها می سوزند، ذرات و گازهایی را در هوا رها می کنند که به تدریج ترکیب جو را تغییر می دهد. شکی نیست که از زمان انقلاب صنعتی در سال های سده ۱۷۰۰ تاکنون، مواد و ذرات ناشی از سوخت های فسیلی به تنهایی تا ۳۰ درصد بر غلظت دی اکسیدکربن جو افزوده اند. از اوایل قرن هجدهم (آغاز عصر صنعتی شدن)، اقیانوس ها نزدیک به ۱۱۸ میلیارد تن کربن در خود جای داده اند. جذب این مقدار دی اکسیدکربن، آب اقیانوس ها را که به طور طبیعی حالت قلیایی دارند به تدریج اسیدی تر می کند. دانشمندان معتقدند اسیدی شدن آب اقیانوس ها نه تنها در پی افزایش سطح دی اکسیدکربن جو، بلکه به علت افزایش سطح گوگرد و نیتروژن جو نیز می تواند روی دهد.
نتایج تحقیقات دانشمندان امریکایی نشان می دهد که انتشار گوگرد و نیتروژن در جو زمین تا پایان قرن بیست ویکم باعث افزایش میزان اسیدی شدن اقیانوس ها تا صددرصد می شود. محققان امریکایی نشان داده اند که در سطح جهانی، انتشار گوگرد و نیتروژن در جو (که در اثر فعالیت های کشاورزی یا تولید جریان الکتریسته تولید می شوند) در افزایش میزان اسیدی شدن اقیانوس ها نقش ثانویه ایفا می کنند. اقیانوس ها زمانی اسیدی می شوند که برخی ترکیبات شیمیایی حاضر در جو مثل دی اکسیدکربن، گوگرد و نیتروژن در دریا فرود آیند و سطح PH را کاهش دهند. در حال حاضر کاهش PH آب اقیانوس ها چندان زیاد نیست، اما در صورتی که این کاهش PH ادامه پیدا کند می تواند حیات موجودات دریایی را با خطرهای جدی مواجه کند. «کن کالدیرا» و «مایکل ویکت» از آزمایشگاه ملی «لاورنس لایورمور» معتقدند با توجه به نقش مهم اقیانوس ها در سیستم اقلیمی زمین، اسیدی شدن آب اقیانوس ها را می توان یکی از معضلات زیست محیطی حال حاضر جهان در نظر گرفت.
بیشتر بررسی هایی که تاکنون در مورد اسیدی شدن اقیانوس ها انجام شده است، نقش انتشار سوخت های فسیلی و دی اکسیدکربن را بررسی کرده اند. در حقیقت انتشار این ترکیب شیمیایی در جو، عامل اصلی افزایش اسیدی شدن اقیانوس ها است، اما تاکنون هیچ کس به اثرهای گوگرد و نیتروژن در آب های ساحلی توجه نکرده بود. این در حالی است که افزایش میزان انتشار نیتروژن در آب های ساحلی می تواند به رشد بیش از اندازه ارگانیسم های تک سلولی (فیتوپلانکتون ها) و دیگر گیاهان دریایی منجر شود. این رشد فزاینده باعث می شود که این ارگانیسم ها تمام اکسیژن آب را مصرف کنند و دریا را برای زیستن گونه های جانوری آبی به یک منطقه مرده تبدیل کنند.
این گروه پژوهشی با ساخت مدل های نظری اطلاعاتی، مناطقی از اقیانوس را که بیشتر در معرض خطر قرار دارند، شناسایی کردند. در این بررسی ها مشخص شد آب های ساحلی امریکای شمالی، اروپا و آسیای جنوب غربی بیش از دیگر مناطق در معرض خطر اسیدی شدن قرار دارند.
این دانشمندان پیش بینی کرده اند PH سطح اقیانوس که پس از انقلاب صنعتی ۱/۰ واحد کاهش یافته است، تا پایان قرن با کاهش ۳/۰ تا ۴/۰ واحدی دیگری روبه رو می شود و این مساله افزایش اسیدی شدن را تا صددرصد افزایش می دهد.
● خطر در کمین موجودات دریایی
در حال حاضر کاملاً مشخص نشده است که با کاهش PH آب چه خطرهایی محیط زیست دریایی را تهدید خواهد کرد. به رغم اینکه بیشتر ارگانیسم ها یا موجودات دریایی در نزدیکی سطح آب (که بیشترین تغییر در میزان PH آب را انتظار داریم) زندگی می کنند، اما به نظر می رسد شکل های حیاتی که در قسمت های عمیق اقیانوس ها زندگی می کنند، ممکن است نسبت به تغییرات PH آب حساس و حتی آسیب پذیرتر باشند.
بررسی های تجربی نشان داده است که با اسیدی شدن آب اقیانوس ها، ارگانیسم هایی که برای زندگی خود به کربنات کلسیم (کربنات های آهکی) نیاز دارند، به تدریج رشدشان کندتر و در نهایت بازمی ایستد. در این میان، تپه های مرجانی و دیگر موجوداتی که اسکلت یا پوسته آنها از کربنات کلسیم ساخته شده، ممکن است بیش از موجودات دیگر تحت تاثیر تغییرات PH قرار گیرند، چرا که امکان ساخت پوسته های آهکی برای این موجودات در آبی با PH پایین بسیار مشکل است.
● چه می توان کرد
در سال های اخیر عده یی از دانشمندان پیشنهاد دادند که با ذخیره گاز دی اکسیدکربن در قسمت های عمیق اقیانوس ها می توان گرمایش جهانی را مهار کرد. اما دکتر «کالدیرا» معتقد است این شیوه چندان کارآمد نبوده و باید در این راهکار بازنگری کرد. در گذشته، عده یی از کارشناسان اهل فن معتقد بودند که جذب دی اکسیدکربن در اقیانوس ها یک فرآیند مهم زیستی است، چرا که تنها نتیجه افزایش ورود گاز دی اکسیدکربن به جو افزایش درجه حرارت کره زمین است، اما با جذب این گاز در اقیانوس ها، میزان گرمایش حاصل از ورود گازهای گلخانه یی به جو کاهش می یابد. در حال حاضر دانشمندان متوجه شده اند جذب گاز دی اکسیدکربن به وسیله اقیانوس ها ممکن است آمیزه یی از وقایع خوب و بد باشد.

ترجمه؛ زینب همتی

گزارش: روزنامه اعتماد

[SonBol]

به طور معمول، نفت و حیات وحش آمیزه خوبی نیستند. کافی است نگاهی به آشفتگی های بوم شناسی بسیاری بیندازیم که پس از نشت نفت در سراسر جهان رخ داده است. برای مثال، زمانی که نفتکش پرستیژ در سال ۲۰۰۲ میلادی در شمال غربی اسپانیا آسیب دید و نشت کرد، نزدیک ۴۰۰ کیلومتر از آب های ساحلی را آلوده کرد و به ماهیگیری آسیب زیادی رساند. سه سال پیش از آن نیز ده ها هزار نوع از پرندگان دریایی در پی نشت نفت در ساحل فرانسه کشته شده بودند.
در پرتو چنین رویدادهایی، سخن گفتن از بوم شناسی نفت و زندگی در نفت ممکن است چندان بجا به نظر برسد. با این همه، زندگی در نفت جریان دارد و به نظر می رسد برخی از گونه های حشره ها از این ماده کامیاب می شوند. شناخته شده ترین آنها، حشره یی است که مگس نفت نام گرفته و در جاهایی مانند گودال های قیر «رانکو لبرا» در لس آنجلس دیده می شود. این مگس که از نزدیک یک سده پیش نگاه ها را به سوی خود جلب کرده است از حشره هایی روزگار می گذراند که به سطح برکه های قیر یا نفت چسبیده اند. لاروهای این مگس، که با نام «ماگوت های» برکه نفت شناخته می شوند، بیشتر زمان خود را غوطه ور در نفت می گذرانند و از باکتری های نفت خوار و پس مانده های آلی بهره مند می شوند. مگس نفت زمان درازی است که نگاه پژوهشگران را متوجه خود کرده است، زیرا در جایی زهرآگین زندگی می کند که گونه های دیگر را می کشد. این جاندار چگونه چنین توانایی را به دست آورده است؟ پاسخ را باید در باکتری هایی جست وجو کرد که در دستگاه گوارش لاروهای این جانور زندگی می کنند. با این همه، در نظر بگیرید لوله گوارش جانور از آسفالت پر می شود، زنده ماندن میکروب ها در چنین محیطی بسیار شگفت انگیز است. این باکتری ها می توانند هیدروکربن ها را دگرگون کنند و نیاز خود را برآورده سازند. پژوهشگران امیدوارند این میکروب ها راه رویارویی با هیدروکربن های سرطان زا را که در دود کارخانه ها و خودروها یافت می شوند، به ما نشان دهند.
شگفت آور اینکه محیط های سرشار از نفت ممکن است میزبان آمیزه پرباری از گیاهان باشند که حیات وحش را به سوی خود فرامی خوانند. در برخی از جاهای خشک مرکز کالیفرنیا، قیر بیرون می زند و در آنجا می توانید گوناگونی زیستی بیشتری نسبت به زمین های پیرامون ببینید زیرا همان گونه که نفت به سطح زمین می آید، مواد فرار خود را از دست می دهد و به صورت قیر چسبان یا آسفالتی بیرون می زند که آب را همراه خود می آورد. آب، فرآورده جانبی تولید نفت طبیعی است که به طور معمول زیر لایه هایی از سنگ های نفوذناپذیر به دام می افتد، اما در این شرایط نادر، بوم شناسی موضعی به آب اجازه می دهد همراه نفت بالا بیاید. با این همه، جانورانی که از این واحد های نفتی غذا برمی گیرند، باید مواظب باشند. در برخی از این نهشته های قیری فسیل های پستانداران و پرندگان زیادی به دست آمده است که در این بستر چسبناک به دام افتاده اند. به نظر می رسد آن جانوران از گرسنگی یا خستگی جان باخته بودند یا جانوران شکارچی زمانی که به قیر چسبیده بودند، آنها را خورده بودند. هنوز هم در این منطقه روزانه بیش از ۵۰ لیتر آسفالت به سطح زمین می رسد که پرندگان و پستانداران کوچک در آن به دام می افتند.

ترجمه؛ حسن سالاری

یادداشت: روزنامه اعتماد

[رزیتا]

محیط زیست

همه محیط‌هایی که در آنها زندگی جریان دارد محیط زیست نامیده می‌شود. به عنوان مثال استخر آب ، یک شهر ، اقیانوس و کویر همگی انواعی انواعی از محیط زیست به حساب می‌آیند.



مقدمه

در محیط زیستی عوامل غیر زنده مانند خاک ، آب ، گازها و غیره به همراه جانداران وجود دارند. موجودات زنده با هم و با محیط غیر زنده خود ارتباطی متقابل برقرار می‌سازند. این ارتباط‌ها برای بقای محیط زیست بسیار لازمند. کارشناسان محیط زیست هنگام بررسی ، مناطق زیستی را مورد مطالعه قرار می‌دهند. هر منطقه زیستی شامل موجودات زنده ویژه عوامل غیر زنده است اکوسیستم نام دارد و دانشی که به بررسی اکوسیستم‌ها می‌پردازد. اکولوژی نامیده می‌شود.

پارک ملی یلوستون

پارکهای ملی
و محلهای طبیعی باید با دقت تمام
کنترل و اداره
شوند تا مراجعین ، تعادل زندگی طبیعی را بر هم نزنند.

قطب جنوب

در اینجا یک گروه
از توریستهای زیست شناس را در منطقه
قطب جنوب مشاهده
می کنید روزی خواهد آمد که تمام
منطقه قطب جنوب
به یک پارک جهانی تبدیل شود.






عوامل زنده اکوسیستم

جانداران را براساس نقشی که در محیط دارند به دسته‌های زیر تقسیم می‌شوند.

1. موجودات تولید کننده (گیاهان سبز)
2. موجودات مصرف کننده (جانوران)
3. موجودات تجزیه کننده (باکتری‌ها و قارچ‌ها)

ارتباط موجودات زنده با هم دیگر

مهم ترین ارتباط غذایی است که به صورت زنجیره غذایی و شبکه غذایی در جریان است. علاوه بر ارتباط کلی میان جانداران که به صورت زنجیره غذایی نشان داده می‌شود. انواع دیگری از ارتباط نیز میان آنها وجود دارد که در آن الزاما ارتباط غذایی منجر به از بین رفتن طرفین نمی‌شود بلکه در این نوع ارتباط جانداران به زیستن در کنار هم ادامه می‌دهند.




ارتباط غذایی

زنجیره غذایی

اگر وابستگی غذایی یک موجود زنده را با موجود زنده دیگر به صورت A→B نمایش دهیم بدین معنی است که موجود زنده A غذای موجود زنده B است و به عبارت دیگر B از A تغذیه می‌کند. بدین ترتیب می‌توانیم روابط غذایی زیر را که بین چند موجود زنده برقرار می‌شود نشان دهیم. در این روابط هر موجود زنده به صورت حلقه‌ای از یک زنجیر با موجود زنده دیگر مربوط می‌شود. هر یک از این روابط را یک زنجیره غذایی می‌نامند. در تمام این زنجیره‌های غذایی حلقه اول یک گیاه سبز است حلقه دوم یک جاندار گیاهخوار است و حلقه‌های بعدی را موجودات گوشتخوار تشکیل می‌شوند.



شبکه غذایی

چند زنجیره غذایی که با یکدیگر ارتباط داشته باشند یک شبکه غذایی را بوجود می‌آورند.


شبکه حیات

همه شبکه‌های غذایی با یکدیگر ارتباط دارند بطوری که همه موجودات زنده کره زمین یک شبکه غذایی بزرگ را تشکیل می‌دهد این شبکه غذایی بزرگ ، شبکه حیات نام دارد.




نوع دیگر ارتباط جانداران با هم

رقابت

در رقابت یک موجود به چیزهایی که مورد نیاز موجود زنده دیگر نیز هست احتیاج پیدا می‌کند. مثلا جانوران بین یافتن غذا و لانه سازی و غیره با هم رقابت می‌کنند. در عمل رقابت گاهی دو رقیب با یکدیگر با خبر نیستند. بعضی از رقابت‌ها میان جانداران یک گونه و برخی دیگر در بین جاندارانی که از گونه‌های متفاوت است صورت می‌گیرد. موضوع مورد رقابت اغلب جانوران غذاست. رقابت تختصاص به جانوران ندارد. گیاهان نیز برای بدست آوردن نور ، آب و کانی‌ها با هم به رقابت می‌پردازند.



هم زیستی

هم زیستی یعنی زندگی کردن با یکدیگر و با هم زیستن اما در اکولوژی منظور از هم زیستی هر نوع ارتباط نزدیک میان دو نوع موجود زنده است صورت‌هایی از هم زیستی عبارتند از:

هم سفرگی

در این نوع هم زیستی یکی از افراد ، نه سود می‌برند و نه زیان و دیگری سود می‌برد. مانند رابطه چسبیدن ماهی بادکش‌دار ، بدن کوسه ماهی ، که ماهی بادکش دار در این رابطه سود می‌برد.


همیاری

در این نوع هم زیستی دو موجود زنده هر دو از یکدیگر بهره می‌برند- همیاری ممکن است داوطلبانه و یا اجباری باشد. همیاری گل‌سنگها اجباری است و قارچی که در ساختمان گلسنگ بکار رفته بدون جلبک سبز قادر به ادامه حیات است میان باکتری‌ها و گیاهان تیره نخود نیز همیاری است - همیار s شته و مورچه حالت اجباری دارد.


زندگی انگلی

در این نوع همزیستی یک موجود (انگل) سود می‌برند و موجود دیگر (میزبان) زیان.


زندگی صیادی

مستقیم‌ترین رابطه غذایی هنگامی وجود دارد که جاندار دیگر را بخورد. هر مصرف کننده‌ای که جانداری دیگر را بکشد و بخورد یک صیاد است و جانداری که خورده شود صید نام دارد.



عوامل غیر زنده اکوسیستم

گرما

بیشتر از اشعه مادون قرمز بخشی از نور خورشید به دست می‌آید و در فعالیت‌های موجودات زنده نیز انرژی به صورت گرما آزاد می‌شود.


دما

یکی از عوامل غیر زنده محیطی است و تغییرات زیادی دارد و کلیه جانداران به نحوی با این تغییرات سازش پیدا کرده‌اند سازش باعث بقای جانوران می‌شود.


نور

نور نقش مهم در غذاسازی تولید کننده دارد.


گازها

مهم‌ترین گازهایی که در اتمسفر وجود دارند عبارتند از : اکسیژن و دی‌اکسید کربن. که اکسیژن در تنفس و در اکسید کربن در فتوسنتز نقش دارد.
آب

آب به صورت تبخیر شده وارد اتمسفر می‌شود و به صورت برف و باران به زمین برمی‌گردد.



مواد شیمیایی

به دو صورت کانی و آلی در اکوسیستمها وجود دارد مواد آلی ناشی از تجزیه موجودات زنده ، در اکوسیستمهای مختلف مورد استفاده جانداران قرار می‌گیرد. مواد کانی نیز به ترکیبات مختلف مثل نمک خوراکی یا کلریدسدیم که در غذای آدمی مهم است و یا کودهای شیمیایی که در حاصل خیزی خاک اهمیت دارد

[رزیتا]

آلودگی محیط زیست

دید کلی

آلودگی محیط زیست از منابع گوناگون صورت می‌گیرد. با پیشرفت تمدن بشری و توسعه فن‌آوری و ازدیاد روز افزون جمعیت ، در حال حاضر دنیا با مشکلی به نام آلودگی در هوا و زمین روبرو شده است که زندگی ساکنان کره زمین را تهدید می‌کند. بطوری که در هر کشور حفاظت محیط زیست مورد توجه جدی دولتمردان است. امروزه وضعیت زیست محیطی به گونه‌ای شده است که مردم یک شهر یا حتی یک کشور از آثار آلودگی در شهر یا کشور دیگر در امان نیستند.

برفی که در نروژ می‌بارد مواد آلاینده‌ای به همراه دارد که منشا آن از انگلستان و آلمان است. یا باران اسیدی در کانادا نتیجه مواد آلاینده‌ای است که منشا آنها از ایالات متحده است. در آتن گاهی مجبور می‌شوند به علت آلودگی شدید هوا کارخانجات را تعطیل و رفت و آمد اتومبیلها را محدود کنند. شهرهای دیگر دنیا مانند مکزیکوسیتی ، رم و تهران نیز با مشکل آلودگی هوا دست به گریبانند. آلودگی دریاها ، رودخانه‌ها ، دریاچه‌ها و اقیانوسها و جنگلهای نیز نیز موضوع بحث جدی می‌باشند.
آلودگی محیط زیست و لایه ازن

یکی از مسائلی که در سالهای اخیر باعث نگرانی دانشمندان شده ، مسئله تهی شدن لایه ازن و ایجاد حفره در این لایه در قطب جنوب است. لایه اوزون در فاصله 16 تا 48 کیلومتری از سطح زمین قرار گرفته و کره زمین را در برابر تابش فرابنفش نور خورشید محافظت می‌کند. هر گاه از مقدار لایه ازن ، 10 درصد کم شود، مقدار تابشی که به سطح زمین می‌رسد تا 20 درصد افزایش می‌یابد. تابش فرابنفش موجب بروز سرطان پوست در انسان می‌شود و به گیاهان صدمه می‌زند. مولکولهای کلروفلوئورکربنها (CFCها) در از بین بردن لایه ازن موثرند. از این ترکیبات بطور گسترده در دستگاههای سرد کننده و در افشانه‌ها (اسپری‌ها) استفاده می‌شود.

این مولکولها به علت پایداری آنها به استراتوسفر راه می‌یابند و در آنجا بر اثر تابش خورشید پیوند C-Cl شکسته می‌شود. اتم کلر حاصل به مولکول ازن حمله می‌کند و مولکول CLO را می‌دهد. این مولکول بنوبه خود با اکسیژن ترکیب شده ، مولکول O2 و اتم Cl آزاد می‌شود که مجددا در چرخه تخریب اوزون شرکت می‌کند. از این روست، در عهدنامه سال 1978 مونترال قرار این شده که از مصرف کلروفلوئوروکربنها به تدریج کاسته شود و مواد دیگری به عنوان جانشین برای آنها یافت شود و یافتن چنین ترکیباتی بطور مسلم کار شیمیدانان است.

آلودگی هوا و مه دود فتوشیمیایی

بسیاری از مناطق شهری با پدیده آلودگی هوا روبه‌رو هستند که در جریان آن ، سطوح نسبتا بالایی از ازن در سطح زمین که جزء نامطلوبی از هوا در ارتفاعات کم است، در نتجه واکنش نور القایی آلاینده‌ها تولید می‌شود. این پدیده را مه دود نور شیمیایی می‌نامند و گاهی از آن به عنوان "لایه ازن در مکانی نادرست" از نظر تشابه آن با مسئله تهی شدن ازن استراسفر یاد می‌کنند. فرآیند تشکیل مه دود در واقع شامل صدها واکنش مختلف است که دهها ماده شیمیایی را دربرمی‌گیرد و بطور همزمان رخ می‌دهند. در واقع ، هوای شهرها را به "واکنشگاههای شیمیایی عظیم" تشبیه کرده‌اند.

پدیده مه دود شیمیایی ، نخستین بار در دهه 1940 در لوس آنجلس مشاهده شد و از آن زمان ، عموما به این شهر بستگی داده شده است. اما در دهه‌های اخیر با کنترل آلودگی هوا مسئله مه دود در شهر لوس آنجلس بطور نسبی تخفیف پیدا کرده است. از نظر کمی ، اکثر کشورها و همچنین سازمان جهانی بهداشت (WHO) ، حدی را برای حداکثر غلظت مجاز اوزون در هوا در نظر گرفته‌اند که در حدود 100ppb (میانگین غلظتها در طول زمان یک ساعت) است. اوزون در هوای پاکیزه تنها به چند در صد این مقدار می‌رسد. واکنش دهنده‌های اصلی اولیه در یک پدیده مه دود نور شیمیایی ، اسید نیتریک ، NO و هیدروکربنهای سوخته نشده هستند که از موتورهای احتراقی درون سوز به عنوان آلاینده در هوا منتشر می‌شوند. جزء مهم دیگر در تشکیل مه دود ، نور خورشید است.

باران اسیدی

یکی از جدی‌ترین مشکلات زیست محیطی که امروزه بسیاری از مناطق دنیا با آن روبه‌رو هستند، باران اسیدی است. این واژه انواع پدیده‌ها ، از جمله مه اسیدی و برف اسیدی که تمام آنها با نزول مقدار قابل ملاحظه اسید از آسمان مطابقت دارد را می‌پوشاند. باران اسیدی دارای انواع نتایج زیان‌بار بوم شناختی است وجود اسید در هوا نیز احتمالا بر روی سلامتی انسان اثر دارد. پدیده باران اسیدی در سالهای آخر دهه 1800 در بریتانیا کشف شد، اما پس از آن تا دهه 1960 به دست فراموشی سپرده شد. باران اسیدی به نزولات جوی که قدرت اسیدی آن بطور قابل توجهی بیش از باران طبیعی (یعنی آلوده نشده)، که خود به علت حل شدن دی‌اکسید کربن هوا در آن و تشکیل اسید کربونیک بطور ملایم اسیدی است، باشد، اطلاق می‌شود.

(CO2 (g) + H2O (aq) ↔ H2CO3(aq

از تفکیک جزئی H2CO3 پروتون آزاد می‌شود و PH سیستم را کم می‌کند.از اینرو PH باران طبیعی که آلوده نشده، از این منبع بخصوص حدود 5.6 است. تنها بارانی که قدرت اسیدی آن به مقدار قابل ملاحظه‌ای بیشتر از این باشد، یعنی PH آن کمتر از 5 باشد، باران اسیدی تلقی می‌شود. دو اسید عمده در باران اسیدی ، HNO3 و H2SO4 است. بطور کلی ، محل نزول باران اسیدی در مسیر باد دورتر از منبع آلاینده‌های نوع اول ، یعنی SO2 و نیتروژن اکسیدها است. باران اسیدی به هنگام حمل توده هوایی که آلاینده‌های نوع اول را دربردارند، بوجود می‌آیند. از اینرو باران اسیدی یک مشکل آلودگی است که به علت حمل دور برد آلاینده‌های هوا ، حدود و مرز جغرافیایی نمی‌شناسد.
مواد شیمیایی آلی سمی

واژه مواد شیمیایی سنتزی از طرف رسانه‌های گروهی برای توصیف اجسامی بکار می‌رود که عموما در طبیعت یافت نمی‌شوند. ولی توسط شیمیدانان از اجسام ساده‌تر سنتز شده‌اند. اکثریت مواد شیمیایی سنتزی که مصرف تجارتی دارند، ترکیبات آلی هستند و برای بیشتر آنها از نفت به عنوان منبع اولیه کربن در این ترکیبها استفاده شده است. کربن با کلر ترکیبهای زیادی را تشکیل می‌دهد که به علت سمی بودن آنها برای بعضی گیاهان و حشرات ، بسیاری از این قبیل ترکیبها کاربرد گسترده‌ای به عنوان آفت کش یافته‌اند. ترکیبات آلی کلردار دیگر بطور گسترده‌ای در صنایع پلاستیک و الکترونیک بکار برده شده‌اند.

شکستن پیوند کربن به کلر بطور مشخص دشوار است و حضور کلر همچنین واکنش پذیری سایر پیوندها را در مولکولهای آلی کم می‌کند. همین خاصیت به این معنی است که با وارد شدن ترکیبهای آلی کلردار به محیط زیست ، تخریب آنها به کندی صورت می‌گیرد و بیشتر تمایل به جمع شدن دارند و به این علت به معضل بزرگ محیط زیست محیطی تبدیل شده‌اند. اجسام آلی سمی که بطور عمده مورد استفاده قرار می‌گیرند عبارتند از: انواع آفت کشها ، حشره کشهای سنتی ، حشره کشهای آلی کلردار ، ددت ، توکسافنها ، کاربامات ، حشره کشهای آلی فسفات‌دار ، علف کشها و ... .

آلودگی آبها

آب ، تصفیه آن و جلوگیری از آلودگی و به هدر رفتن آن از مسائل بسیار مهم زمان ما به حساب می‌آید. آلودگی آبها ، معضل بزرگ زیست محیطی محسوب می‌شود که به علت پیشرفت صنایع و تکنولوژی ، هر روزه با پیشرفت روز افزون آن مواجهیم.
فلزهای سنگین و شیمی خاک

بسیاری از فلزهای سنگین برای انسان سمی هستند و چهار فلز جیوه (Hg) ، سرب (pb) ، کادمیم (Cd) و آرسنیک (As) فلزهایی هستند که بعلت کاربرد گسترده ، سمیت و توزیع وسیع آنها بیشترین خطر را از نظر زیست محیطی دارند. البته هیچ یک از این عنصرها هنوز به آن اندازه در محیط زیست پخش نشده که یک خطر گسترده بشمار آید. به هر حال ، هر یک از آنها در بعضی از محلات در سالهای اخیر در سطوحی سمی یافت می‌شود. این فلزها بطور عمده از مکانی به مکان دیگر از طریق هوا منتقل می‌شوند و این انتقال معمولا به صورت گونه‌هایی که روی ماده ذره ‌مانند معلق ، جذب سطحی شده یا در آن جذب شده است، صورت می‌گیرد.
تولید انرژی و آثار محیطی آن

بسیاری از مسائل زیست محیطی ، نتیجه غیر مستقیم تولید و مصرف انرژی ، بویژه زغال سنگ و بنزین است. ذخایر زغال سنگ در دنیا از مجموع نفت ، گاز طبیعی و اورانیوم خیلی بیشتر است. از اینرو مصرف زغال سنگ برای تولید انرژی صنعتی نه تنها ادامه خواهد یافت، بلکه احتمالا به مقدار زیادی بویژه در کشورهای در حال توسعه مانند چین و هندوستان که ذخایر زیادی از این ماده دارند، افزایش می‌یابد. از سوزاندن زغال سنگ مقدار زیادی SO2 و CO2 که آلاینده هستند تولید می‌شود. بحث انرژی هسته‌ای و سایر منابع انرژی نیز جای خود دارد.

[رزیتا]

شکار و تخریب

در مرز خطر

علی رغم برنامه های فشرده حفاظتی،
ببرهای وحشی در خطر تبدیل شدن
به موجوداتی مربوط به
گذشته تاریخ ، قرار دارند.


در سال 1900 احتمالاَ 50000 ببر در جهان وجود داشته است. امروزه فقط در حدود 6000 ببر در جهان وجود دارد و تعداد آنها رو به کاهش است . ببرها نیز مثل بسیاری از حیوانات در خطر انقراض ، نتوانسته اند در مقابل تهدید دو جانبه نابودی محیط زیست و شکار انسانها جان سالم به در ببرند.
بعضی انسانها به دلیل لذت بردن از کشتن حیوانات وحشی ، شکار می کنند . دیگران به دلیل انکه شکار تنها راه گذران عمر یا پیدا کردن غذا برای آنان است ، شکار می کنند. با استفاده از اعضاء و قسمتهای بدن حیوانات ، محصولاتی تولید می شود . برای مثال ، ببرها به خاطر پوستشان و همچنین استخوانهایشان و اعضاء بدنشان که در داروسازی سنتی شرقی مورد استفاده قرار می گیرد ، شکار می شوند.

هدف اسان

در بسیاری از مناطق آفریقا همه فیلهای
نر با عاجهای بزرگ کشته شده اند.



هنگامی که یک گونه حیوانی بیش از حد معمول شکار شود ، نمی تواند به ان سرعت برای جبران کمبود نسل خود ، تولید مثل نماید . مطمئن ترین روش عملی محدود کردن تعداد شکار این گونه ها می باشد تا آنها بتوانند با تولید مثل جایگزین تعداد شکار شده را به دنیا بیاورند. بسیاری از گونه های در معرض خطر ، شامل والها ، ببرها ، کرگدنها و فیلها با استفاده از قوانینسخت محافظت می شوند . اما این قوانین غالباَ نادیده گرفته می شوند. تولیدات حیوانات مثل عاج فیلها ، در بازارهای غیر قانونی سود اوری زیادی دارند و به قیمتهای گران فروخته می شوند . یک جفت عاج فیل می تواند برای یک شکارچی غیر قانونی درآمد یک سال را به ارمغان بیاورد . تا زمانی که امکان فروش محصولات حیوانی وجود دارد ، شکارچیان وسوسه نادیده گرفتن مقررات وضع شده را خواهند داشت.


شکارچیان آمریکایی در قرن اخیر کبوتران مهاجر را نابود کردند . این کبوتران زمانی جزء پر تعدادترین پرندگان جهان بودند . و شکارچیان به مرز نابودی گاومیشهای کوهاندار آمریکایی نزدیک شده اند و از چهل میلیون گاو میش فقط پانصد گاومیش باقی گذاشته اند. در ابتدا هشت گونه فرعی از ببرها در جهان وجود داشت. 3 گونه از این تعداد تا کنون به طور کامل منقرض شده است.
چند دهه آینده نشان خواهند داد که کدام یک از گونه های متنوع و در خطر امروزی حیوانات قادر خواهند بود زنده بمانند.

شکار وال

در جزایر فارو والهای خلبان والهای خلبان
در آبهای کم عمق به دام افتاده
و بعد کشته می شوند . بسیاری
از حفاظت کنندگان فکرمی کنند که
شکار وال باید کاملاَ متوقف گردد.