اشعار فاطمیه ، اشعاری در وصف حضرت فاطمه زهرا (س) ، اشعاری در رثای ام ابیها، اشعار مذهبی در وصف حضرت فاطمه (س)

[پریشان]

حضرت حیدر به نام فاطمه حساس بود
خلقت از روز ازل مدیون عطر یاس بود
ای که ره بستی میان کوچه ها بر فاطمه
گردنت را می شکست آنجا اگر عباس بود

شهادت حضرت زهرا (س) بر شما تسلیت باد

[امیر عباس انصاری]

کشتی شکسته بود و پهلو گرفته بود

آیات بخوانید که ماه علی گرفت
دستی رسید و راه نگاه علی گرفت

بابا رسید و دید گلش را و آه...
نه... آهی مجال گفتن آه علی گرفت

دست خدا دو دست به زانو گرفته بود
کشتی شکسته بود و پهلو گرفته بود

آتش زبانه از در و مسمار می کشید
دستی شکسته منت دیوار می کشید

یکسو تمام خصم علی را ... و یکطرف
یک بانوی خمیده و بیمار می کشید

با حال مضطرش ز همه رو گرفته بود
کشتی شکسته بود و پهلو گرفته بود

آنانکه که زخم بر پر و بال ملک زدند
بر زخمهای تازه حیدر نمک زدند

با حرص بی هوا جلوی چشم شوهرش
بانوی آسمان و زمین را کتک زدند

چادر به خون تازه دگر خو گرفته بود
کشتی شکسته بود و پهلو گرفته بود

زهرا میان کوچه زمین خورد و... یاعلی
برخواست و دوباره زمین خورد و یاعلی

یک قطره اشک از دل هفت آسمان چکید
گویا تمام عرش زمین خورد و... یاعلی

با اشک آسمان دم یاهو گرفته بود
کشتی شکسته بود و پهلو گرفته بود

دیگر صدای ناله زینب عجیب شد
چیزی شبیه ناله امن یجیب شد

پنجاه سال بعد دوباره همان صدا پیچید
و قتلگاه پر از بوی سیب شد

قاتل به دست خنجر و گیسو گرفته بود
کشتی شکسته بود و پهلو گرفته بود

شاعر ناشناس

[امیر عباس انصاری]

پنهان مکن ای فاطمه! "زهرا" شدنت را

بگذار ببینیم همه، پا شدنت را
آغاز کنی حرف مداوا شدنت را

نورانیتم بسته به نورانیت توست
پنهان مکن ای فاطمه! "زهرا" شدنت را

زهرا ! گره ام باز شد اما گره ات نه
پیچیده نوشتند معما شدنت را


طفلان تو با گریه به سجاده نشستند
امروز که دیدند مهیا شدنت را


دیروز تمام بدن تو سپرم شد
امروز تماشا شده ام تا شدنت را


نزدیک سه ماه است که یک گوشه می افتی
بگذار ببینیم همه ، پا شدنت را‎

***
علی اکبر لطیفیان

[امیر عباس انصاری]

اشعار فاطمیه
اشعاری در وصف حضرت فاطمه زهرا (س)
اشعاری در رثای ام ابیها
اشعار مذهبی در وصف حضرت فاطمه (س)



از کتاب «مولای گندم‌گون»
از سروده‌های قاسم صرافان


تا که با دیوار، چوب در تبانی می‌کند
قامت رعنای یارم را کمانی می‌کند

هرچه می‌پرسم از این مردم نمی‌داند کسی
آنچه میخ آهنی با استخوان می‌کند

دست باد سرد، سنگین هم نباشد باز هم
صورت یاسی جوان را ارغوانی می‌کند

تازگی در خانه رو می‌گیرد از من فاطمه
مهربان من چرا نامهربانی می‌کند

پس چرا دستی به پهلو می‌زند محبوب من؟
هی چرا در پا شدن یاد جوانی می‌کند؟

از تماشای پرستویم پریشان می‌شوم
تا به چشمانم نگاهی آسمانی می‌کند

باز کن یک بار دیگر چشمهایت را ببین
دارد اینجا زینبت شیرین زبانی می‌کند


زبان حال امیرالمومنین(ع) با محبوبه‌اش زهرای مرضیه (س)




دو آینه روبروی هم

مائیم، ما، دو آینه روبروی هم
تابانده‌اند صورت ما را به سوی هم

تا خیره می‌شویم به هم با نگاهمان
وا می‌کنیم پنجره‌ها را به روی هم

من مرد روز رزم و تو بانوی اشک شب
نوشیده‌ایم سر خدا از سبوی هم

سر خم نمی‌کنیم مگر پیش پای عشق
عالم نمی‌خریم به یک تار موی هم

قرآن، نزول قدر تو؛ ایمان، قبول من
«یا ایها الذین» هم و «امنوا»ی هم

دریا ندیده است، نمی‌فهمد این کویر،
ما غرق می شویم چرا در وضوی هم؟

قهر است شهر با من و تو، مثل نی ببین
پیچیده بغض غربتمان در گلوی هم

آنها به فکر هیزم خشکند پشت در
ما خیره در نگاه تر و چاره جوی هم

نه دست بسته‌ام و نه بازوی خسته‌ات
طاقت نداشتند بیایند سوی هم

پروانه‌ها خوشند، اگر چه در آتشند
پر می‌کشند در دلشان آرزوی هم

یک روز ما دوباره شبیه دو آینه
می‌ایستیم رو به خدا روبروی هم