بچه هاي دبستان حسن خطاط

دوله مه دوله خدا دوله زمین کربلا!!!...بی دوله بی دوله!....دردو بلایی!!!!

اسم این پست شاید برای خیلی عجیب و غریب باشه! ولی جملاتی بود که توسط یچه های زمان ما در طول روز بارها و بارها استفاده میشد! نمیدونم حالا هست یا نه ولی من از بچه های خودم تا حالا نشنیدم!
توی بازی ها و کارهای روزمره گاهی شرایطی پیش میومد که یکی از بچه ها از دیگران میخواست کاری را انجام ندن! و اگر انجام بدن یه نفرینی یا فحشی میداد که برای انجام دهنده اون کار بود به عنوان مثال :هرکی دست به این دوچرخه من بزنه خدا از هستی ساقطش کنه!( این که گفتم سوسولیش بود بیشتر وقتا فحش ناموسی بود!) بعضی ها همون لحظه میگفتن :دوله مه دوله خدا دوله زمین کربلا!! یعنی این نفرین شامل اونها نمیشد و به نوعی در مقابل اون نفرین واکسینه میشدن

اما اگه نفرین کننده خیلی سریع بعد از نفرینش میگفت :بی دوله بی دوله! یعنی حق واکسینه شدن در مقابل این نفرین رو منتفی میکرد! و دیگران اگه اون کار رو انجام میدادن نفرین یا فحش به اونها برمیگشت!!! الان که دارم فکر میکنم از اینهمه حماقت بچگی خندم گرفته!!!!!

عجیب اینکه همه پایبند به این اصول بودن و ازش تبعیت میکردن!!!!
..نفرین دیگه ای که رایج بود و قدرتش از نفرین فراعنه مصر کاری تر بود! نفرین دردو بلایی کردن اجسام با تف کردن روی اون بود!....

به این شکل که گاهی یه نفر یه اسباب بازی یا وسیله ای رو که خودش نمیخواستش و قصد داشت که اونو دور بندازه !از حسادت اینکه بچه دیگری اون برداره یه تف روی اون مینداخت و با صدای بلند اعلام میکرد اونو درد و بلائیش کرده و پرتش میکرد !اینجوری خیالش راحت میشد که دیگه کسی برش نمیداره! البته بستگی به ارزش اون وسیله داشت !اغلب اگه باارزش بود بعداْ توسط کسی برداشته میشد! حالا اینکه این نفرین دردو بلایی چقدر روش اثر میکرد بنده بی خبرم!