اگر آن ترک شیرازی و باقی ماجرا (کل کل شاعران)

[مهرگان]

تێ هه‌ڵکێشی مامۆستا قانع ده‌گه‌ڵ حافظی شیرازی


ئه گه ر شه و بیته سه ر جیگه م كه وا تاقه ی كراس خارا

«به خال هندویش بخشم ســـمرقند و بخـــــــــــارا را»

وتم پیی: كوێ به دڵ تویه؟ به عیشوه پی كه نی و فه رموی

«كنار آب ركن آباد و گلگــــشت مصــــــــــلی را»
...
سه رو زوولف و برۆ چاو و خه ت و خاڵو له بی له علت

«چنان بردند صبر از دل كه تركان خوان یغمـــــــا را»

نه ته نیا من له ره مزی تاقی میحرابی بی برۆت ناگه م

«كه كس نگشود و نگشاید به حكمت این معمــــا را»

سه لاوم كرد له یاری خوم وتی، هه ی ناعه له یك ئه بله

«جواب تلخ می زیبد لب لعل شكرخـــــــــــــــارا»

كه حوسنی یوسفم بینی سه عاته ن بوم مو حه قه ق بوو

«كه عشق از پرده عصمت برون آرد زلیخـــــــا را»

ره واجی ده فته رت« قانع» ئه بی مونكیر چلون بیكا

«كه بر نظم تو افشاند فلك عقد ثریــــــــــــا را»