اشعار آتش مهاجر

[فرانک]

جوانی را رها کردم پشیمانی نمی بینم
شدم آن پیر فرزانه که جانانی نمی بینم
زمان بگذشت و بر من نیش خندی بر لبش آمد
بزن طعنه زمان دیگر شبستانی نمی بینم
طلوع آفتاب من غروب و هجر و تنهایی
چرا هفت آسمان را ماه تابانی نمی بینم
تو گفتی سرخوش از لبخند زیبای لبت گردم
دگر بس کن ، تو را من روی خندانی نمی بینم
نهادم دستها بر سر شدم تسلیم چشمانت
کنون در چشمهایت هیچ احسانی نمی بینم
نگارم سهم من از تو فقط کابوس و تنهایی
که غرقم من در این کابوس و پایانی نمی بینم
نمی سازی برایم تا سحر رویای شیرینی
سحر آمد به مژگانم گلستانی نمی بینم
نخواهم آشیان با روح خود سامان بده جانم
خیالی خام ، بی دل ، من که سامانی نمی بینم
ندارم در دلم عشقی بغیر از شعله ی آتش
بسوز آتش در این آتش بهارانی نمی بینم
آتش 19/6/95