سید امیر حسین میر حسینی و اشعارش، اشعار سید محمد حسین میر حسینی

[امیر عباس انصاری]

از دو چشم یاس میخوانم بیا

شعری از احساس میخوانم بیا

نیستم قابل ولی ارباب من

روضه عباس میخوانم بیا

*******************************

چون ببارد ابر دریا میکند

چون بنالد سینه غوغا میکند

درکلاس درس عشق وعاشقی

عشق را عباس معنا میکند

*******************************

تا که پرسیدم ز خالق عشق چیست

در جوابم اینچنین گفت و گریست

لیلی ومجنون فقط افسانه است

عشق بازی کار عباس علیست

[امیر عباس انصاری]

در چه می زنید دری وا نمی شود
من گشته ام نگرد که پیدا نمی شود

دریا دلم چگونه به یک قطره دل دهم
یک قطره آب مانده که دریا نمی شود

لیلا یکی درست بگویم خدا یکی
هر کس به یک کرشمه که لیلا نمی شود

او سیب خواست تو دیگر بگو چرا
آدم که خام خواهش حوا نمی شود

حق با تو بود گر به دلت مهر ما نبود
یوسف که پایبند زلیخا نمی شود

من گشته ام تمام جهان را عزیز من
هر یوسفی که یوسف زهرا نمی شود

[امیر عباس انصاری]

نوشتم نامه ای با آه و زاری
برای مه وشی زیبا نگاری


بنام آنکه مهرت در دلم ریخت
همو که عشق تو با جانم آمیخت


سلام ای دلبرم ای نازنینم
سلام ای تاج سر ای مه جبینم


سلام ای سرو قد ای گلعذارم
خبر خواهی اگر از حال زارم


ملالی نیست جز درد جدایی
کجایی ای گل نازم کجایی؟


نه پنهانی که پیدایت نمایم
نه پیدایی تماشایت کنم


همه سوزم همه سوزم همه سوز
به عشقت ای عزیز عالم افروز


دو چشمم بی رخت نوری ندارد
دل من طاقت دوری ندارد


بیا از دوریت آن روزه دارم
که بر الله اکبر گوش دارم


دلم دکان عشق و احتیاج است
بیا ای مشتری جانم حراج است


تو که هفت آسمان را قبله گاهی
بهایش را بده نیمه نگاهی


غلط گفتم خطا رفتم ببخشا
جسورانه نمودم نامه انشا


تو آن می کن که بر آن میل داری
که در هستی تو صاحب اختیاری


کجا با من نگارا کار داری
تو شاهی از گدایی عار داری


ز دل غم نامه ی خود تا نوشتم
ببستم روی آن خوانا نوشتم


فرستنده:زمین ظلم و باطل
ز شهر آینه از کشور دل


خیابان جنون بازار غربت
کنار سوز نبش دار غربت


پلاک بی کسی از کوچه ی درد
غریب و خسته و تنها و شبگرد


ولی گیرنده:در صحرای غیبت
میان خیمه ی عشق و محبت


رسد نامه به دست شاه و مولا
عزیز فاطمه مهدی زهرا


سحر برد و دلم غرق نوا بود
که آن نامه رسان باد صبا بود


به دستش بوسه دادم گفتمش زار
جواب نامه ام را زود باز آر

[امیر عباس انصاری]

عشق از من و نگاه تو تشکیل میشود
گاهی تمام من به تو تبدیل میشود

ای عابر بزرگ که با گامهای تو
از انتظار پنجره تجلیل میشود

تا کی سکوت وخلوت این کوچه های شهر
بر زخمهای حنجره تحمیل میشود

آیا دوباره مثل همان سالهای پیش
امسال هم بدون تو تحویل میشود

بی شک به پاس ناز غزلهای چشم تو
بازار وزن وقافیه تعطیل میشود

یک سین کم گذاشته ام روی سفره ام
این سفره با سلام تو تکمیل میشود

[امیر عباس انصاری]

دل نوشته هاي سيد اميرحسين ميرحسيني

ماه آخر آمد اما آخرين ماهم نيامد . . . .مي‌خواستم با "سين" سلام تو سفره‌ام را تكميل كنم اما نيامدي
نيامدي كه ببيني چه سخت مي‌گذرد ، نيامدي كه ببيني براي آمدنت چگونه ضجه مي‌زنم
لباس انتظار را به قامتم نو كرده‌ام ، نيامدي كه ببيني هرچه سبزه آراستم خزان شد
آقاي خوبي‌ها ، آقاي مهرباني‌ها ، آقاي من ، آقاي ما
اي كاش هنگام تحويل سال از زبان تو مي‌شنيدم :
" يا مقلب القلوب و الابصار . . . يا محول الحول و الاحوال . . . "
براي چشمانت غزلي سروده بودم كه در آغازين سال بر سكوي دل بنگارم
اما نه ، عيد نمي‌گيرم چرا كه برادران شيعه‌ي بحريني‌ام عزا دارند

صاحب شيعه بيا غيبت بس است

شيعه در دنيا غريب و بي كس است

مي‌رود دنيا به سوي التهاب

شيعه كشتن گوييا دارد ثواب ( . . . )

سينه‌ها آماج تيغ و تير شد

كي مي‌آيي مهربانم دير شد ( . . . )

زخم‌هاي شيعه گشته بي‌شمار

عاشق تو مي‌رود بالاي دار

دشمنانت دست در دست هم‌اند

وارثان شمر و سعد و ملجم‌اند ( . . . )

مهربان خيمه نشيني تا به كي

در بيابان بي قريني تا به كي

اي كه دستت مي‌رسد كاري بكن

شيعه‌ي مظلوم را ياري بكن

زودتر آقا بيا اميد نيست

كاممان تلخ است ديگر عيد نيست