یک قطعه ادبی به مادر عزیز خودتان تقدیم کنید

[hanif1]

گرچه در بازار هستـي زيب گوهـرهاست زن

كي گهـــر را قـدر او باشد كه خود درياست زن

يا ز‌دريايـــي كجـا آيـد دگـــــر دريا پـديـد

باز كـم باشد كه گويـي بحـر گـوهـرزاست زن

تا نشـانــي باشـد از اســــــــرار پنهــان بهشت

آشكــــــارا رحمتــــي از عــالـــم بالاست زن

نازنينـي كـوبه هـرجا عاشقـي را مظهـر است

روح پــرور مــادري يا يار روح افــزاست زن

عقل تاج پادشاهی داد بر سلــــــــــطان عشق

عشــق فرمان داد بر هـــندوی جان مولاست زن

دست او مي گيــرد از آئينــه دلهــــــــا غبــار

زنــــدگي را در نگاه همسـرش معنـاست زن

در زلال زمــزم عشقـش بشـويـد شـــــــوي را

نيست گر جان آفرين حقّا كه جان بخشاست زن

شـاخـه سبـز و گـل زيبـا بـه هــــــــم زيبـاترند

شاخـه سبـز است مـرد و آن گـل زيبـاست زن

پيش دانا در شـــــرافت مرد و زن را فرق نيست

زانكه در اصل از زنان مائيـم و باز از ماست زن

گفت پيغمبر كــه جنت زيــر پاي مــــادر است

در كــداميـن مـكتب دنيـا چنيـن والاست زن

نیز فرموده است نادان چــــــــــیره برزن می شود

وانگهی از دلــــــــــربایی چیره بر داناست زن

همچو خورشــــیدی که فیضش قابل انکار نیست

ســـــر تـکوین فـلک انـسـیه حــــوراست زن

اشك زينب چيـــــزي از خون برادر كـم نـداشت

پاســـدار نهضت خونيـــن عاشــــوراست زن

نغمـه‌اي شيريـن تـر از لا لا نمي دانـــــــــد حنيف

پيــش ايـن صـــرّاف كنــز لـؤلـؤ لالاست زن

محمد حنيفه نژاد (حنيف) تابستان 79