مراقبت از رودخانه ها

[رزیتا]

پرسش: در چه زمینه ای؟

ریشتر: در آن زمان، بوم شناسان رودخانه ها درک نسبتا خوبی از اهمیت گوناگونی در حوزه آب شناسی داشتند - تغییرات جریان رودخانه ها و تاثیرات این تغییرات بر گیاهان و جانوران و به طور کلی بر زیست بوم. مسئولین از آن دانش برای تصمیم گیری های خود بهره می بردند و به سمت رویکردی روی آوردند که به عنوان مهم ترین مسئله، به کاهش سطح رودخانه ها در فصول خشک و در خشکسالی ها توجه داشت. آنچه ما شاهد شکل گیری آن در ایالات متحده بودیم، تغییر جهت به سوی این پرسش بود: "میزان جریان ورودی لازم برای حفظ گیاهان و جانوران این رودخانه در وضعیت مطلوب چیست؟" توجه ما به مدت سه دهه به این پرسش جلب بود و در اوایل 1990 متوجه شدیم که ما باید به مسائلی فراتر از حداقل میزان جریان آب توجه کنیم. ضرورت داشت که ما نقش مهم جریان های غیر عادی - و حتی سیل ها - در حفظ گوناگونی و کارکرد صحیح زیست بوم های رودخانه ای را مورد خطاب قرار دهیم. تفهیم این نکته به مدیران منابع آبی و متصدیان سدها که سیل ها برای حفظ سلامت رودخانه ها تا حدی ضرورت دارند کار دشواری بود.

پرسش: آقای پروفسور آلن، تخصص شما در زمینه مدیریت زیست بوم است. تفکر علمی چگونه با زمان تکامل یافته؟

آلن: برایان مسئله را دقیق بیان کرد. برای مدت های طولانی، مسئله حداقل جریان بود. سطح آب تا چه حد می تواند پایین برود؟ کیفیت آب تا چه حد می تواند پایین برود؟ حداقل استاندارد برای اکسیژن محلول که در برابر ضایعات آلی تخلیه شده در آب ها واکنش نشان می دهد چیست؟ به طور کلی، این رویکردی حداقلی برای حفاظت محیط زیست و حداکثری برای بهره برداری از منابع آن بود.

آنچه که رشته مدیریت زیست بوم امروز برای ما به ارمغان می آورد درک این نکته است که آب ها مزایای ملموسی را در اختیار ما قرار می دهند که تا چندی پیش آنچنان قابل لمس نبود. اما با گذشت زمان، آنها ملموس تر و ملموس تر می شوند.

این مزایا فقط متعلق به زیست بوم های سالم است. مشکلات آبی، برای مثال، سلامت جمعیت های ماهی ها، ظرفیت تصفیه طبیعی زیست بوم های آبی، و سلامت زیست بوم های کنار رودها و گیاهان اطراف را به خطر می اندازد. با مشاهده آشکار شدن تمامی این پیامدهای بوم شناختی، ما به طور فزاینده ای به فکر چگونگی حفاظت از این مزیت ها افتادیم.

پس ما در حال درک این مطلب هستیم که زیست بوم ها در معرض آسیب است و این آسیب به شکل خدمات کاسته شده [خدمات زیست بوم ها فرایندهایی هستند که محیط زیست های آبی و هوای پاک، الوار، زیستگاه ماهی، و گرده افشانی گیاهان را تولید می کند] رخ می نماید که ارزش آن را می توان به دلار محاسبه نمود.

پرسش: آقای ریشتر، شما در ابتدای بحث مطرح نمودید که برخی کشورها در اتخاذ رویکردهای همه جانبه برای مدیریت آبگیرها و سیستم های رودخانه ها از ایالات متحده سریع تر پیش می روند. لطفا در این خصوص کمی بیشتر توضیح دهید.

ریشتر: ما در طول دهه های 50 و 60 در ایالات متحده، به شدت مشغول توسعه منابع آبی خود و سد سازی شدیم و مسائل زیست محیطی ناشی - مانند از بین رفتن گونه ها یا کاهش جمعیت ماهی ها - را به زودی دیدیم. کشورهای دیگر در توسعه منابع آبی خود کندتر عمل کردند. هنگامی که مشکلات آنها در دهه های 80 و 90 آغاز شد، دانشمندان آنها به اطراف خود نگاه کردند تا ببینند کشورهای دیگر چگونه با این قبیل مسائل برخورد کرده اند. آنها در نهایت رویکردهای بسیار متفاوتی برای مدیریت متعادل منابع خود اتخاذ کردند: هر رودخانه به چه میزان آب نیاز دارد؟ چه میزان جریان متغیر طبیعی آب برای حفظ مزایای حاصل از زیست بوم های سالم لازم است؟

حیات، سلامت، و بهزیستی انسان ها به وجود آبپاک و شیرین وابسته است. با آگاهی از این واقعیت، سوال این است که چرا تا این حد بهمنابع آب شیرین که برای بقا به آنها وابسته هستیم آسیب رسانده ایم؟ ما از رودها ونهرهایی که آب شیرین ما را تامین می کنند برای تخلیه زباله استفاده کرده ایم،مسیرهای طبیعی آنها را منحرف ساخته ایم، و آنها را برای استفاده انحصاری تعداد کمیخشک کرده ایم. چند دهه اخیر موجب ظهور سطح جدیدی از درک در خصوص تاثیرات مضر ایناقدامات و عزم قدرتمندتری برای استفاده از منابع آب به شکلی که هم نیازهای تمامیمصرف کننده ها را برآورده سازد، و هم از محیط زیست اطراف آنها حفاظت کند گشتهاست.
مصاحبه ای با دیوید آلن (1) و برایان ریشتر (2)

دو متخصص در این زمینه با شارلین پورتر (3)، سردبیر نشریه مسائل جهانی (4) در خصوص این روندها به گفتگو نشستند. برایان ریشتر مدیر طرح آب شیرین است که پروژه ایست متعلق به سازمان غیر دولتی زیست محیطی ای با نام حفاظت محیط زیست (5) و نویسنده همکار رودهای ماندنی (6). دیوید آلن پروفسور زیست شناسی حفاظتی ومدیریت زیست بوم در دانشگاه میشیگان و نویسنده همکار نهرها: بوم شناسی و حیات (7).

پرسش: آقای ریشتر، در کتاب شما، رودهای ماندنی که در سال 2003 منتشر شد، شما و نویسنده همکار شما ساندرا پوستل (8) خواستار طرز تفکر جدیدی شدید که حفاظت از سلامت زیست بوم را تبدیل به یک هدف صریح توسعه و مدیریت آب می کند. این ایده تا چه حدی این در ایالات متحده پایگاه پیدا کرده است؟

ریشتر: جالب است بدانید که به عقیده من، روند توسعه در درون ایالات متحده قدری کندتر از برخی کشورهای دیگر صورت می گیرد. و این تصادف عجیبی هم هست چون ایالات متحده از اوایل دهه 1960 با تصویب قوانین زیست محیطی به مورد خطاب قرار دادن این مسائل پرداخت. با اینکه دانشمندان، تصمیم گیران، و متصدیان ایالات متحده دست و پنجه نرم کردن با بسیاری از اینگونه مسائل را از همان زمان آغاز نمودند، اما طرز تفکر آن زمان جامعه علمی در خصوص مدیریت کمی با آنچه امروز وجود دارد متفاوت بود.