|
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
|
|||||||
| شعر در این بخش اشعار گوناگون و مباحث مربوط به شعر قرار دارد |
 |
|
|
ابزارهای موضوع | نحوه نمایش |
|
|
|
#1
12-25-2007
|
||||
|
||||
انتظار از دريچه
با دل ِ خسته، لب ِ بسته، نگاه ِ سرد مي‌کنم از چشم ِ خواب‌آلوده‌ی خود صبح‌دم بيرون نگاهي: در مه آلوده هوای خيس ِ غم‌آور پاره‌پاره رشته‌های نقره در تسبيح ِ گوهر... در اجاق ِ باد، آن افسرده‌دل آذر کاندک‌اندک برگ‌های بيشه‌های سبز را بي‌شعله مي‌سوزد... من در اين‌جا مانده‌ام خاموش بر جا ايستاده سرد □ جاده خالي زير ِ باران!
__________________
|
|
#2
12-25-2007
|
||||
|
||||
|
غبار از غريو ِ ديو ِ توفان‌ام هراس
وز خروش ِ تُندرم اندوه نيست، مرگ ِ مسکين را نمي‌گيرم به هيچ. استوارم چون درختي پابه‌جاي پيچک ِ بي‌خانماني را بگوي بي‌ثمر با دست و پای من مپيچ. مادر ِ غم نيست بي‌چيزي مرا: عنبر است او، سال‌ها افروخته در مجمرم نيست از بدگوئیِ نامهربانان‌ام غمي: رفته مدت‌ها که من زين ياوه‌گويی‌ها کَرَم! □ ليک از دريا چو مرغان پَرکشند روی پل‌ها، بام‌ها، مرداب‌ها ــ پابرهنه مي‌دوم دنبال ِشان. وقت کان سوی افق پنهان شوند بازمي‌گردم به کومه پا کشان، حلقه مي‌بندد به چشمان اشک ِ من گرچه در سختي به‌سان ِ آهن‌ام... يا اگر در کنج ِ تنهايی مرا مرغک ِ شب ناله‌يی بردارد از اقصای شب، اندُهي واهي مرا مي‌کشد در بر، چنان پيراهن‌ام. □ همچنان کز گردش ِ انگشت‌ها بر پرده‌ها وز طنين ِ دل‌کش ِ ناقوس وز سکوت ِ زنگ‌دار ِ دشت‌ها وز اذان ِ ناشکيبای خروس وز عبور ِ مه ز روی بيشه‌ها وز خروش ِ زاغ‌ها وز غروب ِ برف‌پوش ــ اشک مي‌ريزد دل‌ام... گرچه بر غوغای توفان‌ها کَرَم وز هجوم ِ بادها باکيم نيست، گرچه چون پولاد سرسخت‌ام به رزم يا خود از پولاد شد ايمان ِ من ــ گر بخواند مرغي از اقصای شب اشک ِ رقت ريزد از چشمان ِ من.
__________________
|
|
#3
12-25-2007
|
||||
|
||||
|
بادها امشب دوباره
بادها افسانه‌ی کهن را آغازکرده‌اند «ــ بادها! بادها! خنياگران ِ باد!» خنياگران ِ باد وليکن سرگرم ِ قصه‌های ملول‌اند... □ «ــ خنياگران ِ باد امشب رُکسانا با جامه‌ی سفيد ِ بلندش پنهان ز هر کسي مهمان ِ من شده‌ست و کنون مست بر بسترم افتاده است. [اين قصه ناشنيده بگيريد!] کوته کنيد اين همه فرياد خنياگران ِ باد! بگذاريد رُکسانا در مستیِ گران‌اش امشب اين‌جا بمانَد تا سحر. هاي! خنياگران ِ باد! اگر بگذاريد!... آن‌گاه از شرم ِ قصه‌ها که سخن‌سازان خواهند راند بر سر ِ بازار، ديگر رُکسانا هرگز ز کلبه‌ی من بيرون نخواهد نهاد پاي...» □ بيرون ِ کلبه، بادها پُرشور مي‌غريوند... «ــ آرام‌تر! بي‌رحم‌ها! خنياگران ِ باد» خنياگران ِ باد، وليکن سرگرم ِ قصه‌های ملول‌اند آنان از دردهای خويش پريش‌اند، آنان سوزنده‌گان ِ آتش ِ خويش‌اند...
__________________
|
|
#4
12-25-2007
|
||||
|
||||
|
از زخمِ قلبِ «آبائی» دختران ِ دشت!
دختران ِ انتظار! دختران ِ اميد ِ تنگ در دشت ِ بي‌کران، و آرزوهای بي‌کران در خُلق‌های تنگ! دختران ِ خيال ِ آلاچيق ِ نو در آلاچيق‌هايي که صد سال! ــ از زره ِ جامه‌تان اگر بشکوفيد باد ِ ديوانه يال ِ بلند ِ اسب ِ تمنا را آشفته کرد خواهد... □ دختران ِ رود ِ گِل‌آلود! دختران ِ هزار ستون ِ شعله به تاق ِ بلند ِ دود! دختران ِ عشق‌های دور روز ِ سکوت و کار شب‌های خسته‌گي! دختران ِ روز بي‌خسته‌گي دويدن، شب سرشکسته‌گي! ــ در باغ ِ راز و خلوت ِ مرد ِ کدام عشق ــ در رقص ِ راهبانه‌ی شکرانه‌ی کدام آتش‌زدای کام بازوان ِ فواره‌يي ِتان را خواهيد برفراشت؟ □ افسوس! موها، نگاه‌ها به‌عبث عطر ِ لغات ِ شاعر را تاريک مي‌کنند. دختران ِ رفت‌وآمد در دشت ِ مه‌زده! دختران ِ شرم شبنم افتاده‌گي رمه! ــ از زخم ِ قلب ِ آبائي در سينه‌ی کدام ِ شما خون چکيده است؟ پستان ِتان، کدام ِ شما گُل داده در بهار ِ بلوغ‌اش؟ لب‌های‌تان کدام ِ شما لب‌های‌تان کدام ــ بگوييد! ــ در کام ِ او شکفته، نهان، عطر ِ بوسه‌یي؟ شب‌های تار ِ نم‌نم ِ باران ــ که نيست کار ــ اکنون کدام‌يک ز شما بيدار مي‌مانيد در بستر ِ خشونت ِ نوميدي در بستر ِ فشرده‌ی دل‌تنگي در بستر ِ تفکر ِ پُردرد ِ راز ِتان تا ياد ِ آن ــ که خشم و جسارت بود ــ بدرخشاند تا ديرگاه، شعله‌ی آتش را در چشم ِ باز ِتان؟ □ بين ِ شما کدام ــ بگوييد! ــ بين ِ شما کدام صيقل مي‌دهيد سلاح ِ آبائي را برای روز ِ انتقام؟
__________________
|
|
#5
12-25-2007
|
||||
|
||||
|
مه بيابان را، سراسر، مه گرفته‌ست.
چراغ ِ قريه پنهان است موجي گرم در خون ِ بيابان است بيابان، خسته لب بسته نفس بشکسته در هذيان ِ گرم ِ مه، عرق مي‌ريزدش آهسته از هر بند. «ــ بيابان را سراسر مه گرفته‌ست. [مي‌گويد به خود، عابر] سگان ِ قريه خاموش‌اند. در شولای مه پنهان، به خانه مي‌رسم. گل‌کو نمي‌داند. مرا ناگاه در درگاه مي‌بيند، به چشم‌اش قطره اشکي بر لب‌اش لبخند، خواهدگفت: «ــ بيابان را سراسر مه گرفته‌ست... با خود فکر مي‌کردم که مه گر همچنان تا صبح مي‌پاييد مردان ِ جسور از خفيه‌گاه ِ خود به ديدار ِ عزيزان بازمي‌گشتند.» □ بيابان را سراسر مه گرفته‌ست. چراغ ِ قريه پنهان است، موجي گرم در خون ِ بيابان است. بيابان، خسته لب‌بسته نفس‌بشکسته در هذيان ِ گرم ِ مه عرق مي‌ريزدش آهسته از هر بند...
__________________
|
|
#6
12-25-2007
|
||||
|
||||
|
صبرِ تلخ با سکوتي، لب ِ من
بسته پيمان ِ صبور ــ زير ِ خورشيد ِ نگاهي که ازو مي‌سوزم و به‌نفرت بسته‌ست شعله در شعله‌ی من، زير ِ اين ابر ِ فريب که بدو دوخته چشم عطش ِ خاطر ِ اين سوخته‌تن، زير ِ اين خنده‌ی پاک ورد ِ جادوگر ِ کين که به پای گذرم بسته رسن... □ آه! دوستان ِ دشمن با من مهربانان ِ درجنگ، همرَهان ِ بي‌ره با من يک‌دلان ِ ناهم‌رنگ... □ من ز خود مي‌سوزم همچو خون ِ من کاندر تب ِ من بي‌که فريادي ازين قلب ِ صبور بچکد در شب ِ من بسته پيمان گويي با سکوتي لب ِ من.
__________________
|
|
#7
12-25-2007
|
||||
|
||||
|
گل‌کو شب ندارد سر ِ خواب.
مي‌دود در رگ ِ باغ باد، با آتش ِ تيزاب‌اش، فريادکشان. پنجه مي‌سايد بر شيشه‌ي در شاخ ِ يک پيچک ِ خشک از هراسي که ز جايش نربايد توفان. □ من ندارم سر ِ ياءس با اميدي که مرا حوصله داد. باد بگذار بپيچد با شب بيد بگذار برقصد با باد. گل‌کو مي‌آيد گل‌کو مي‌آيد خنده‌به‌لب. □ گل‌کو مي‌آيد، مي‌دانم، با همه خيره‌گی ِ باد که مي‌اندازد پنجه در دامان‌اش روی باريکه‌ی راه ِ ويران، گل‌کو مي‌آيد با همه دشمنی ِ اين شب ِ سرد که خطِ بيخود ِ اين جاده را مي‌کند زير ِ عبايش پنهان. □ شب ندارد سر ِ خواب، شاخ ِ ماءيوس ِ يکي پيچک ِ خشک پنجه بر شيشه‌ی در مي‌سايد. من ندارم سر ِ ياءس، زير ِ بي‌حوصله‌گي‌های شب، از دورادور ضرب ِآهسته‌ی پاهای کسي مي‌آيد.
__________________
|
|
#8
01-05-2008
|
||||
|
||||
|
ahmad shamloo احمد شاملو
ahmad shamlu
تشکر میکنم از شما خیلی خوب ادامه دادید تقریبا 80 پست . که شعرهایی از احمد شاملو رو گذاشتید من هم کمی میذارم که تکمیل تر بشه ahmad shamloo 
__________________
مرا سر نهان گر شود زير سنگ -- از آن به كه نامم بر آيد به ننگ به نام نكو گر بميــرم رواست -- مرا نام بايد كه تن مرگ راست
|
|
| کاربران در حال دیدن موضوع: 1 نفر (0 عضو و 1 مهمان) | |
حالت ترکیبی
|
|
اکنون ساعت 07:29 PM برپایه ساعت جهانی (GMT - گرینویچ) +3.5 می باشد.