پاتوق ادبی - مباحثه و پرسش و پاسخ در مورد سوالهامون-نظرخواهی و معنی ابیات دشوار

[آريانا]

نوشته اصلی توسط abadani

در عشق زنده باید کز مرده هیچ ناید
دانی که کیست زنده آنکو ز عشق زاید

بقول رابعه بنت کعب قزداری
عشق دریایی است کرانه ناپدید
کی توان کردن شنا ای هوشمند
در ادب گرانقدر پارسی عشق جایگاهی رفیع دارد چنانکه هر شاعر یا گوینده ای فصلی مهم از آفرینشهای خود را به پردازش این مفهوم اختصاص داده است و هر کس به فراخور خود اما عشق آزادی و آزادگی است مجذوب می کند و پس از آن جذب می کند عشق آغاز آدمیزادی است با خودخواهی مناسبتی ندارد یعنی آغاز خودخواهی پایان عشق است مرز عشق و همین دوست داشتن های مبتذل ما همین خواستن همه چیز برای خود یا محبوب است به این مرتبه اگر بودی خود را عاشق بدان یعنی معشوق را برای خودش بخواهی نه برای خودت اینجاست که می رسی به آنکه مولای روم گفت
هرگز چنین سری را تیغ اجل نبرد
کین سر ز سربلندی بر ساق عرش ساید
درک این مفهوم سخت است نیاز به بحث زیاد دارد دوستان لطفا فقط تشکر نزنند وارد بحث هم بشوند بخصوص قسمتهای آندر لاین را به بحث بگیرید نظر بدهید که جای حرف بسیار دارد
یا علی مدد
فعلا

آباداني جون تو خودت كامل توضيح دادي ..بايد از خود گذشت تا به او رسيد..كه در حرف و سخن آسون و در عمل بسيار دشوار ..امابه همون اندازه اگر قدم اول رو در عمل برداريم ..خود عشق مارو شكار ميكنه و اگر لايق باشيم ولياقت و وفاداري نشان دهيم در او ميسوزيم و با او يكي ميشويم ولي اغلب آدمي تا گرما و شعله ي اين آتش سوزان و حس ميكنه ناخودآگاه واكنش نشون ميده و باز ميگرده مگر به لطف خود او....بتوان اين سوزانندگي رو تاب آورد. عاشقان بسيار و دل سوختگان اندك..
حالا نميدونم منظورت بحث راجع به همين بود يا نه ..گفتي قسمتي كه آندرلاين داررو به بحث بكشيم ..منم با عقل ناقص و دل آشفته خودم توضيحي دادم ..اميدوارم بي ربط نبوده باشه بازم مثله هميشه

[abadani]

[quote=آريانا;85677]آباداني جون تو خودت كامل توضيح دادي ..

آريانا جون ممنون اما اينکه گفتي خودت توضيح کامل رو دادي موافق نيستم اين حتي نمي از درياي بيکران عشق و توصيفات شور انگيز اون در ادب پارسي نبود و نيست لطفا کامنتهاتون رو با ابياتي مناسب هم مزين فرماييد
عشقهايي کز پي رنگي بود
عشق نبود عاقبت ننگي بود
اينجا يکي از فصول تناقض عشق واقعي با عشقهاي ظاهري بيان شده عشقي که بقول مولانا در همان شعر که مبناي بحث ما شده است همه چيز را تسليم خود مي کند
گرمي شير غران مردي جمله مردان
تيزي تيغ بران با عشق کند آيد
و عشق رنگي ناپايدار و چون سرابي است که به آن که رسيدي مي بيني هيچ بوده و هيچ.
ادامه با شما دوستان
يا علي مدد