مرد ازاده

[amir ahmadi]

خواجه ای بیمار شد و بر بستر مرض افتاد .مدتی گذشت و شاعری که با وی دوست بود به عیادتش نیامد .چون خواجه صحت یافت ضمن ملاقات با شاعر از روی گله به او گفت :این همه بیماری کشیدم تو یک مرتبه به عیادتم نیامدی؟شاعر گفت:معذورم دار که به مرثیه گفتن تو مشغولم.

[amir ahmadi]

چون امیر تیمور ولایت فارس را مسخر کرد و به شیراز امد و شاه منصور را بکشت حافظ شیرازی را طلبیدو او همیشه منزوی بود و به فقر و فاقه می گذرانیدسید گنابادی که نزد تیمور قربی داشت و مرید حافظ بود او را به ملازمت امیر اورد .امیر دید که اثار فقر و ریاضت از او ظاهر است گفت:ای حافظ من به ضرب شمشیر تمام روی زمین خراب کردم تا سمرقند و بخارا را بدست اورم و تو او را به به یک خال هندو می بخشی و می گویی/اگر ان ترک شیرازی بدست ارد دل ما را .به خال هندویش بخشم سمرقند و بخارا را./حافظ گفت از این بخشندگی هاست که به این فقر و فاقه افتاده ام .امیر بخندید و برای حافظ وظیفه ای لایق تعیین کرد

[amir ahmadi]

بو علی:ماییم به عفو توتولا کرده/وز طاعت و معصیت تبرا کرده/ان جا که عنایت تو باشد باشد/ناکرده چو کرده کرده چون ناکرده/جواب ابو سعید:ای نیک نکرده و بدی ها کرده/وان گه به خلاص خود تمنا کرده/بر عفو مکن تکیه که هرگز نبود/ناکرده چو کرده کرده چون ناکرده

[amir ahmadi]

جیحون یزدی از بازار کرمان می گذشت چشمش به زنی افتاد که نعلین سرخ رنگی به پا داشت سرود
سرخی کفشت ای ماه از خون عاشقان است

اما چه می توان کرد پای تو در میان است

[amir ahmadi]

خواجه ای زنی زیبا زهره نام داشت چون به سفر رفت او را به معتمدی سپرد و کاسه ای نیل نیز بدو داد تا هر گاه زن خطایی مند قطره ای نیل بر دامن او بچکاند پس از چندی به معتمد نوشت : کاری نکند زهره که ننگی باشد بر دامن او ز نیل رنگی باشد معتمد جواب داد: گر در سفر خواجه درنگی باشد تا ماه دگر زهره پلنگی باشد