|
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
|
|||||||
| شعر و ادبیات در این قسمت شعر داستان و سایر موارد ادبی دیگر به بحث و گفت و گو گذاشته میشود |
|
|
ابزارهای موضوع | نحوه نمایش |
|
#3
07-01-2010
|
||||
|
||||
آبِ ريخته به کوزه نيايد
رک: آب رفته به جوى بازنايد ------------------------------------------------- آبِ ريخته جمع نمى‌شود نظير: روغن ريخته جمع نمى‌شود پول عاشقى به کيسه برنمى‌گردد. ------------------------------------------------- آب زور سر بالا مى‌رود رک: زورت بيش از حرفت پيش است. ------------------------------------------------- آبستنى نهان بودَ و زادن آشکار نظير: گاوى که در پناه با گاو ديگرى جفت شود آشکار خواهد زائيد ------------------------------------------------- آب سربالا مى‌رود قورباغه ابوعطا مى‌خواند به مزاج در مورد شخص کم‌خردى به‌کار برند که بازار آشفته‌اى بياد و بخواهد در آن ميان اظهار فضل کند. ------------------------------------------------- آبِ سفيد از ابر سياه مى‌بارد رک: باران سفيد از ابر سياه مى‌بارد ------------------------------------------------- آبِ شور تشنگى را بيشتر مى‌کند ------------------------------------------------- آبِ شور نخورده‌اى که قدر آب شيرين را بدانى نظير: ماهى که بر خشک اوفتد قيمت بداند آب را (سعدى) ------------------------------------------------- آبِ شيرين نزايد از گِلِ شور٭ رک: از مار نزايد جز مار بچه و تربيت نااهل را چون گردکان بر گنبد است ٭ ديده‌بانى مجو ز ديدهٔ کور ........................ (مکتبى) ------------------------------------------------- آب شيرين و مَشک گَنده؟ نظير: روغن زرد و رودهٔ سگ؟ ------------------------------------------------- آب صداى شَر شَر خود را نمى‌شنود نظير: آدم قوزى قوز خودش را نمى‌بيند کور خود است و بيناى مردم تا آدمى به عيب خودش نابينا است (کيمياى سعادت) ------------------------------------------------- آبکش به آفتابه ميگه٭ دو سوراخه! (عامیانه ) رک: ديگ به ديگ مى‌گويد: رويت سياه! ٭ ميگه: مى‌گويد ------------------------------------------------- آبکش به کفگير مى‌گويد نُه سوراخ داري! (عامیانه ) رک: ديگ به ديگ مى‌گويد: رويت سياه! ------------------------------------------------- آب کم جو تشنگى‌آور به‌دست٭ نظير: آبِ خوش بى‌تشنگى ناخوش بوَد (ناصر خسرو) ٭ ......................... تا بجوشد آبت از بالا و پست (مولوی ) ------------------------------------------------- آب که آمد تيمم برخاست رک: تيمم باطل است آنجا که آب است ------------------------------------------------- آب که از سر گذشت چه يک نيزه چه صد نيزه نظير: - ما که غرقيم چه صد کله - ما که در جهنم هستيم يک پله پائين‌تر! - ما که غرقيم ده گز هم بالاش! (عامیانه ) - غرقه در بحر چه انديشه کند طوفان را (سعدى) - آدم خيس از باران نمى‌ترسد آب کز سرگذشت در جيحون چه به دستى چه نيزه‌اى چه هزار (سعدى) - آنکه او غرق شود کى غم کالا دارد - آنکه آب از سر گذشتش گو ز باران غم مخور (سلمان ساوجى) - صد تومان مى‌دادم پسرم شب بيرون نماند، حالا که ماند چه يک شب چه هزار شب! (عامیانه ) ------------------------------------------------- آب که به سوراخ عقرب بريزند از سوراخ بيرون مى‌آيد ------------------------------------------------- آب که سربالا برود قورباغه ابوعطا مى‌خواند! (عامیانه ) ------------------------------------------------- آب که يک جا بماند مى‌گندد٭ نظير: چون آب اندر شَعْر بسيار مانَد عفونت گيرد از آرام بسيار (دقيقى) چو آب استاده شد يابَد عفونت چو مارى گشت. گردد صاف و روشن(ايرج ميرزا) ------------------------------------------------- آب راکد بالاخره بو مى‌گيرد ٭ (يا: آب که در گودال بماند گَنده مى‌شود) ------------------------------------------------- آبِ گرمابه پارگين را شايد (اسرارالتوحيد) رک: سرِِ خر و دندان سگ! ------------------------------------------------- آبگينه ز سنگ مى‌زايد ليک سنگ آبگينه مى‌شکند (خاقانى) نظير: - کرمِ درخت از خود درخت است - آتش چنار از چنار است - آنچه بر ما مى‌رسد آن هم ز ماست (مولوى) - از ماست که بر ماست - شکايت از که کنم خانگى است غمّازم (حافظ) گله از هيچ‌کس نبايد کرد کز تنِ ماست آنچه بر تن ماست(مسعود سعد سلمان) ------------------------------------------------- آبگينه و سنگ با هم نسازند نظير: صحبت سنگ و سبو راست نيايد هرگز ------------------------------------------------- آبله کور مى‌کند، سرخک گور! نظير: چشم شور شتر را به ديگ مى‌کند، آدم را به گور! ------------------------------------------------- آبم است و گابم است و نوبت آسيابم است! (عامیانه ) نظير: - سرم ريز و برم ريز، مجال خوردنم نيست! - سِپَلَشت آيد و زن زايد و مهمان عزيزت برسد! - يک سر دارم و هزار سودا (يا يک سر است و هزار سودا) - گابم مى‌زايد، آبم مى‌آيد، زنم دردش است! ------------------------------------------------- آب مايهٔ حيات است اما از سر که گذشت سبب هلاک مى‌شود نظير: زيان بوَد چو فراوان خورند شهد و شکر (مسعود سعد) طرب آزرده کند چونکه ز حد در گذرد آبِ حيوان بکشد نيز چو از سر گذرد(ايرج ميرزا) چو آب از سر گذشت آيد زيانى و گر خود باشد آبِ زندگانى (نظامى) آب اگر چند گوارنده و شيرين باشد بکُشد نيز بلا شيهه چو از سر گذرد(سيد حسين طبسى) ------------------------------------------------- آب مى‌داند که آبادانى کجاست رک: آب هميشه به آبادانى مى‌رود ------------------------------------------------- آب مى‌گردد گودال را پيدا مى‌کند رک: ديزى مى‌گردد درش را پيدا مى‌کند ------------------------------------------------- آب نديده موزه مکش رک: 'گز نکرده پاره مکن' و 'اول جاى پايت را محکم کن بعد قدم بردار' ------------------------------------------------- آبِ نطلبيده مراد است از عقايد عامه است که به‌صورت نقل درآمده. هرگاه براى کسى ناخواسته آب بياورند آن را به فال نيک گيرد و به آورندهٔ آب گويد: آب نطلبيده مراد است خدا مراد تو را بدهد! ------------------------------------------------- آب نمى‌بيند وگرنه شناگر قابلى است! نظير: خانه نشستن بى‌بى از بى‌چادرى است حمام نرفتن بى‌بى از بى‌چادرى است از غم بى‌آلتى افسرده است (مولوى) ------------------------------------------------- آب و آتش با هم جمع نمى‌شود نظير: - آب و آتش به‌هم نيايد راست - آب و آتش را چه آشنائي؟ - آب را با آتش نسبتى نيست - آب و آتش به‌هم نياميزد (عنصرى) - کجا دمساز باشد آب و آتش (ناصر خسروى) - آب و آتش خلاف يکديگر هستند (سعدى) - نباشد آب و آتش را به هم ساز (فخرالدين اسعد گرگانى) ------------------------------------------------- آب و آتش به‌هم نياميزد (عنصرى) رک: آب و آتش با هم جمع نمى‌شود ------------------------------------------------- آب و آتش به‌هم نيايد راست رک: آب و آتش با هم جمع نمى‌شود ------------------------------------------------- آب و آتش خلاف يکديگرند٭ رک: آب و آتش با هم جمع نمى‌شود ٭ ................................ نشنيديم عشق و صبر انباز (سعدى) ------------------------------------------------- آب و آتش را چه آشنائي؟ رک: آب و آتش با هم جمع نمى‌شود ------------------------------------------------- آب هر جا که ببينى زير دست روغن است (بيدل) مردم ساده‌دل و بى‌آميغ همواره اسير و زبردست قدرتمندان چرب‌زبان هستند. ------------------------------------------------- آب هرچه عميق‌تر باشد آرام‌تر است٭ شخص هر چه فاضل‌تر و داناتر باشد کم‌سخن‌تر و آرام‌تر است. ٭ اين مَثَل از زبان فرانسه گرفته شده و اصل آن در زبان مذکور چنين است: Plus I'cau profonde، plus elle est calme ------------------------------------------------- آبى است آبرو که نيايد به جوى باز ------------------------------------------------- آبى است زير پرّه که مى‌گردد آسيا٭ ٭ ............................... سرّى است زير پرده که مى‌گردد آسمان (قاآنى) ------------------------------------------------- آبى بنوش و لعنت حق و يزيد کن جان را فداى مرقد شاه شهيد کن نظير: العطش! لعن حق به شمر و يزيد (مهدى اخوان ثالث) ------------------------------------------------- آبى که آبرو ببرد در گلو مريز رک: آبرو آب جو نبايد کرد ------------------------------------------------- آبى که به زندگانى ندارى به حسين چون گشت شهيد بر مزارش بستي؟ رک: تا زنده بودم آبم ندادى، حالا که مُردم گلاب بر مزارم نهادي؟ ------------------------------------------------- آبى که ريخت هرگز جمع نمى‌شود نظير: آب ريخته به کوزه نيايد رک: آب رفته به جوى باز نايد ------------------------------------------------- آبى که مى‌رود به رودخانه، خودى بخورَد بِهْ از بيگانه رک: چراغى که به خانه رواست به مسجد حرام است
__________________
درمان غم عشق بگویم که چه باشد
وصل است و بهار است و می بربط و چنگ است .... زنهار مرو هیچ سوی بیشه ی عشاق چنگال غمش تیزتر از چنگال پلنگ است ---- ئه و روژه ی "مه جنون" له زوخاو نوشی ...مه ینه ت فه وتانی، کفنیان پوشی من بومه واریس له قه وم و خویشی . . . سپاردی به من ئازاری و ئیشی ویرایش توسط زکریا فتاحی : 07-01-2010 در ساعت 04:01 PM 
|
| کاربران در حال دیدن موضوع: 1 نفر (0 عضو و 1 مهمان) | |
حالت رشته ای
|
|
اکنون ساعت 03:36 AM برپایه ساعت جهانی (GMT - گرینویچ) +3.5 می باشد.