امیر بخشایی

[افسون 13]

پایت را آرام بگذار

هنگاميكه شب پاورچين ، پاورچين قدم بر روي چشم ها مي گذارد
و برگها بدون هيچ ناظري تا صبح كوچه ها را مي روبند
و با همهمه ي خود آواز پيروزي بر بهار سر مي دهند
تو با خيالي آسوده درون ننو در فكر زمستاني
و سردي آن را به باور مي رساني
شايد در آن موقع افكارت پريشان در بزنند
و با گذشته ات به ميهماني سردي تو بيايند
و تو سكوت و بهت را نثارشان خواهي كرد
با دستاني گرم و رويي شسته
در آن هنگام ديوار تو را به گذشته اي دور خواهد برد
و صداي هوهوي قطار را نخواهي شنيد
و غرق خواهي شد در افكاري سيال
چون حباب
پايت را آرام بگذار
شايد موري خواب آشفته ي تو را به نظاره نشسته باشد
و شايد صداي پايش اكنون را به تو برگرداند
پايت را آرام بگذارد
آرام